Światowy Związek Polaków z Zagranicy
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c5/Delegacja_Zwi%C4%85zku_Polak%C3%B3w_z_Zagranicy_na_spotkaniu_u_marsz._E._%C5%9Amig%C5%82ym-Rydzem_w_Warszawie..jpg/220px-Delegacja_Zwi%C4%85zku_Polak%C3%B3w_z_Zagranicy_na_spotkaniu_u_marsz._E._%C5%9Amig%C5%82ym-Rydzem_w_Warszawie..jpg)
Światowy Związek Polaków z Zagranicy (Światpol) – organizacja utworzona latem 1934 r. na II Światowym Zjeździe Polaków z Zagranicy w Warszawie w celu utrzymania więzi kulturalnych Polonii z Polską i w celu włączenia Polonii w działania na potrzeby państwa polskiego i popierania polityki rządu.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Organem prasowym było czasopismo „Polacy Zagranicą”. Siedziba ŚZPZ znajdowała się w Warszawie[1]. Organizacja była kierowana do wybuchu II wojny światowej przez Władysława Raczkiewicza (późniejszego prezydenta na uchodźstwie)[potrzebny przypis]. Podczas II wojny światowej ŚZPZ działał nielegalnie, po wojnie nie wznowił działalności[1].
Związek podkreślał konieczność zachowania lojalnej postawy wobec ich krajów zamieszkania i koncentrował się głównie na podtrzymaniu wszelkiego rodzaju działań kulturalno-oświatowych. Inicjował ponadto zakładanie polskich szkół, bibliotek, zespołów sportowych czy towarzystw śpiewaczych oraz organizowanie kursów oświatowych, które wspierał finansowo.
Z jego inicjatywy odbywały się coroczne spotkania przedstawicieli organizacji polonijnych i – chociaż organizowane rzadziej – polonijne igrzyska sportowe oraz zjazdy zespołów artystycznych (np. chórów).
Ostatnim żyjącym członkiem tej organizacji był Władysław Zachariasiewicz, urodzony w 1911.
Członkowie[edytuj | edytuj kod]
- Z tym tematem związana jest kategoria:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Światowy Związek Polaków z Zagranicy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-01-28] .