Excelsior (broń chemiczna)
Wygląd
(Przekierowano z C13H10AsCl)
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C13H10AsCl | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
276,59 g/mol | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Excelsior – arsenoorganiczny związek chemiczny o budowie zbliżonej do adamsytu i difenylochloroarsyny, bojowy środek trujący z grupy sternitów. Produkowany w czasie I wojny światowej przez Niemcy[3]. W przypadku narażenia na jego działanie, objawy występują niemal natychmiastowo. LCt50 w przypadku inhalacji wynosi 8500 (mg·min)/m³. Nie jest śmiertelny w kontakcie ze skórą[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marshall Gates , Jonathan W. Williams , John A. Zapp , Arsenicals, [w:] Summary Technical Report of Division 9, NDRC, t. 1 Chemical Warfare Agents and Related Chemical Problems, Part I–II, Washington: National Defense Research Committee, 1946, s. 106 (ang.).
- ↑ związki arsenu z wyjątkiem wymienionych w innym miejscu niniejszego załącznika, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).
- ↑ H. Martens , Recovered old arsenical and „mustard” munitions in Germany, [w:] Arsenic and Old Mustard: Chemical Problems in the Destruction of Old Arsenical and ‘Mustard’ Munitions, J.F. Bunnett (red.), M. Mikołajczyk (red.), Dordrecht: Kluwer Academic Publishers, 1998, s. 33–78, ISBN 978-0-7923-5175-7 (ang.), cyt. za: Leszek Konopski , Historia broni chemicznej, Warszawa: Bellona, 2009, s. 53, ISBN 978-83-11-11643-6 .
- ↑ A. Ochsenbein , L. Huber , Chemische Kampfstoffe, Defense Threat Informations Group, marzec 2003, s. 4 [dostęp 2011-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-31] (niem.).