Karabin maszynowy Breda Mod. 30
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Zasada działania | |
| Historia | |
| Prototypy |
1930 |
| Produkcja |
1930–1945 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
6,5 mm, 7,35 mm |
| Nabój |
6,5 mm Carcano[1], 7,35 x 51 mm Carcano[2] |
| Magazynek |
wymienny magazynek pudełkowy o pojemności 20 nab.[1] |
| Wymiary | |
| Długość | |
| Długość lufy |
520 mm[1] |
| Masa | |
| broni |
10,2 kg[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
ok. 610 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
475 strz./min[1] |
| Szybkostrzelność praktyczna |
180 strz./min |
Breda 30 (pełna nazwa Fucile Mitragliatore Breda modello 30) – ręczny karabin maszynowy zaprojektowany w 1930 w zakładach Breda i używany w czasie II wojny światowej przez wojska włoskie. Mimo nieudanej konstrukcji broń ta pozostawała na wyposażeniu armii włoskiej do końca wojny.
Karabin działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy[2]. Jako że broń strzelała z zamka zamkniętego przy ogniu ciągłym łatwo było o przegrzanie lufy więc zalecano wymianę lufy co 200 strzałów. Aby zapobiec zakleszczenie łuski w komorze nabojowej i możliwemu zrywaniu kryz przez pazur wyciągu podczas opracowywania konstrukcji karabinu włoscy inżynierowie zdecydowali się na oryginalne rozwiązanie: w karabinie zamontowano niewielki pojemnik na smar, który przy każdym strzale był wstrzykiwany do komory nabojowej, powodowało to jednak szybkie zanieczyszczenie broni przez pył np. podczas walk w Afryce Północnej[2].
Problematyczne było również wbudowanie magazynka w samą broń. Teoretycznie rozwiązanie to powinno eliminować problem zacięć związanych z krzywym, czy nieprawidłowym włożeniem magazynka do jego gniazda, w praktyce oznaczało znaczne spowolnienie szybkostrzelności broni – zamiast szybkiej wymiany magazynka należało napełnić go przy pomocy łódki.