Przejdź do zawartości

Czaplinek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Lech Czaplinek)
Czaplinek
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek w Czaplinku z fontanną, pomnikiem rybaka – Pawła Wasznika i klasycystycznym kościołem
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

drawski

Gmina

Czaplinek

Data założenia

1286

Prawa miejskie

1290-91[1]

Burmistrz

Katarzyna Szlońska-Getka

Powierzchnia

13,62 km²

Wysokość

141 m n.p.m.

Populacja (30.06.2023)
• liczba ludności
• gęstość


6 699[2]
491,85 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 94

Kod pocztowy

78-550

Tablice rejestracyjne

ZDR

Położenie na mapie gminy Czaplinek
Mapa konturowa gminy Czaplinek, w centrum znajduje się punkt z opisem „Czaplinek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Czaplinek”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Czaplinek”
Położenie na mapie powiatu drawskiego
Mapa konturowa powiatu drawskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Czaplinek”
Ziemia53°33′29″N 16°13′59″E/53,558056 16,233056
TERC (TERYT)

3203014

SIMC

0949810

Hasło promocyjne: Przystań na dłużej
Urząd miejski
ul. Rynek 6,
78-550 Czaplinek
Strona internetowa

Czaplinek (dawniej Tempelbork, niem. Tempelburg) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Czaplinek. Położone między jeziorami Drawsko i Czaplino.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według danych z 31 grudnia 2012 roku miasto miało 7200 mieszkańców[3].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Jezioro

Czaplino

Czaplinek leży na Pojezierzu Drawskim, między jeziorami Drawsko a Czaplino, na skrzyżowaniu drogi krajowej nr 20 z drogami wojewódzkimi nr 163, nr 171 i nr 177, w odległości ok. 125 km od Szczecina, 95 km od Koszalina, 65 km od Piły.

Według danych z 1 stycznia 2014 powierzchnia miasta wynosi 13,62 km²[4].

Czaplinek leży w historycznej Wielkopolsce[5], w dawnej ziemi wałeckiej[6]. Początkowo był osiedlem w północnej Wielkopolsce[7], po czym został zajęty przez Brandenburgię i włączony do Nowej Marchii[8][9]. Od czasu, kiedy położony był w Królestwie Prus, zaliczany bywa również do Pomorza Zachodniego[10][11].

Od 1945 roku ponownie w granicach Polski, początkowo w województwie szczecińskim, w latach 1950–1975 w tzw. dużym województwie koszalińskim, a w latach 1975–1998 w tzw. małym województwie koszalińskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Sławogród – pokazowa budowla wzorowana na słowiańskich grodziskach

Miejscowość historycznie należała do Wielkopolski oraz Pomorza, ma metrykę średniowieczną i jest notowana od XIII wieku. Wymieniona została w 1334 po łacinie jako civitas Tempelborch, 1345 opidum Tempilburg, 1521 Czaplinek, 1564/65 Czaplinek albo Tempelborg, 1944 Tempelburg[12].

Tereny, na których leży zasiedlone były jednak wcześniej niż archiwalne zapisy. Najstarsze ślady osadnictwa, pochodzące sprzed 2500 lat, odkryto na wyspie Bielawa na jeziorze Drawsko, w Starym Drawsku i w okolicy obecnego miasta Czaplinek. Na początku naszej ery byli tu germańscy Goci, po nich przyszli Słowianie.

W XII wieku na terenie obecnego miasta istniała osada. W czasie wyprawy zbrojnej na Pomorze przeprawiał się tędy Bolesław Krzywousty, włączając słowiańskie Pomorze do Polski. W tamtych czasach była tu granica polsko-pomorska i pomorsko-wielkopolska, wykorzystująca przesmyk między jeziorami jako naturalną przeszkodę.

Jesienią 1286 roku książę wielkopolski i przyszły król Polski Przemysł II sprowadził na ten teren rycerzy Zakonu Świątyni Jerozolimskiej – templariuszy, którzy z woli preceptora zakonu Bernarda von Kunsten obok istniejącej osady w 1291 zbudowali zamek komandorii o nazwie Tempelborh/Tempelburg (pol. Zamek świątynny). Niedługo potem dostał się pod zwierzchnictwo elektorów brandenburskich, a następnie królów polskich[13].

Prawa miejskie Czaplinek otrzymał w 1291 i założony został na prawie polskim[13]. Około 1319 został włączony do biskupstwa kamieńskiego. W 1366 ziemie te nabył król Polski Kazimierz III Wielki. W 1380 zamek zburzony został przez Pomorzan[13]. W 1407 powstało starostwo drahimskie z Czaplinkiem leżące na północnych krańcach Wielkopolski w województwie poznańskim w Koronie Królestwa Polskiego. W latach 1521–1524 miasto zobowiązane zostało do wysyłania wozów na wyprawy wojenne[12].

Miejscowość była miastem królewskim starostwa drahimskiego i pod koniec XVI wieku leżała w powiecie wałeckim województwa poznańskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów[14][12]. W 1565 król Polski Zygmunt August wyznaczył terminy jarmarków na niedzielę przed św. Małgorzatą (przed 13 lipca) i na 4 dni przed św. Michałem, a także targi na każdą sobotę. W 1577 odnotowano pożar w Czaplinku. W 1580 król Polski Aleksander Jagiellończyk na sejmie w Piotrkowie przeniósł miasto z prawa polskiego na prawo magdeburskie[12][13].

W 1552 odnotowano wysokość podatków jakie płacili mieszczanie czaplińscy. Płatnikami było 63 mieszczan płacących podatek w wysokości 4 florenów i 6 groszy. W 1563 miasto płaciło szos od domów i ról. W 1577 płaciło szos od ról w wysokości 17 florenów i 13 groszy, od młynarza 12 groszy. Część mieszczan nie zapłaciło podatków z powodu pożaru. W 1579 miasto płaciło podatki od ról w wysokości 12 grzywien i 24 grosze, od rzemiosła 12 grzywien 26 groszy, od domów 18 grzywien 12 groszy oraz czopowe od 304 kłód piwa po 18 groszy, a także od młyna 24 grosze. W 1640 Władysław IV Waza wydał przywilej pozwalający miastu wybierać pewne daniny na własne potrzeby. Rada miasta pobierała 2 złote od warki piwa, od wypieczenia korca zboża na chleb po 12 groszy, od zabitego wołu po 15 groszy, od wyszynkowanej beczki wina po 3 złote, a od beczki soli po 9 groszy[12].

W rękach polskich Czaplinek pozostawał do 1658 roku (traktaty welawsko-bydgoskie), kiedy to przeszedł jako zastaw we władanie Brandenburgii-Prus, definitywnie utracony wraz ze starostwem drahimskim. Od 1701 r. Czaplinek oficjalnie nazywał się Tempelburg i znajdował się w granicach Królestwa Prus, a od 1871 do 1945 Niemiec.

Czaplinek na widokówce sprzed I w. św.

W wieku XVIII miasto przeżywało bardzo ożywiony rozwój, mimo że miasta nie omijały w tym czasie pożary. W 1725 roku wielki pożar zniszczył miasto prawie w całości. W drugiej połowie XVIII wieku zamek Drahim stopniowo tracił znaczenie jako forteca, po pożarze zaczął popadać w ruinę. Miejscowość pod dwiema nazwami niemiecką Tempelburg oraz polską Czaplinek odnotował XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1885 w mieście odnotował on 486 domów, 987 dymów zamieszkiwanych przez 4510 mieszkańców w tym 4229 ewangelików, 106 katolików oraz 175 żydów. Około 1870 r. doprowadzono do miasta kolej linii węgorzyńsko-chojnickiej. W okresie tym rozpoczęła się budowa dróg, brukowanych ulic, sieci gazowniczej, powstała poczta wraz z telegrafem[13].

W okresie II wojny światowej w Czaplinku i jego okolicach, utworzono obozy pracy dla jeńców radzieckich i innych narodowości, a spora grupa Polaków była zatrudniona przez Niemców jako robotnicy przymusowi.

Kwatera żołnierzy polskich poległych w bitwie o Czaplinek na czaplineckim cmentarzu komunalnym

Miasto znajdowało się przed linią niemieckiego oporu zwanej Pommernstellung – (pol. Wał Pomorski) i było bronione przez oddziały Wermachtu i SS. Po przełamaniu głównych pozycji Wału Pomorskiego w kierunku Czaplinka nacierały oddziały 7 pułku 3 Dywizji Piechoty. Trzy bataliony wspierane przez pododdziały artylerii zdobyły miasto bez zniszczeń 3 marca 1945 roku. Niemcy w obawie przed okrążeniem w pośpiechu opuścili miasto pozostawiając wiele sprzętu.

 Osobny artykuł: Bitwa o Czaplinek.

Po wojnie miasto powoli straciło swój rolniczy charakter. W czasach Polski Ludowej w mieście działały również zakłady: przerobu torfu oraz drzewno-meblarskie, kino, wybudowano stadion, camping i hotel[15].

Na mapie Palatinatvs Posnaniensis, in Maiori Polonia primarii nova delineatio z 1668 r. zapisano nazwę miasta jako Czaplinek. Na polskiej mapie wojskowej z 1938 r. podano polski egzonim Czaplinek[16]. Po przejęciu miasta przez administrację polską przejściowo używano nazwy Czaplice[17], nazwę Czaplinek wprowadzono formalnie 12 listopada 1946[18].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piramida wieku mieszkańców Czaplinka w 2014 roku[19].


Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego
Kościół Świętej Trójcy

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[20][21]:

  • układ urbanistyczny śródmieścia
  • kościół pw. Świętej Trójcy z XIII wieku, odrestaurowany w 1725 r., parafialny parafii Świętej Trójcy z unikalnym barokowym ołtarzem baldachimowym z XVIII w. i klasycystyczną amboną z I poł. XIX w.
  • dzwonnica drewniana przy kościele parafialnym z XVIII wieku z dzwonem odlanym w Kołobrzegu w 1730;
  • neoromański kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z 1829–1830, filialny parafii Świętej Trójcy, z polichromiami;
  • ratusz z 1845 r., ul. Rynek 6
  • dawny budynek warsztatowo-mieszkalny przy ul. Studziennej 2

inne zabytki:

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przystań żeglarska nad jeziorem Drawsko

Czaplinek współcześnie jest miejscowością turystyczną. Znajduje się tutaj baza noclegowa, duża przystań żeglarska. W Czaplinku zaczyna się spływ rzeką Drawą. Przy ul. Drahimskiej nad jeziorem Drawsko wyznaczono letnie kąpielisko śródlądowe. Istnieje również oficjalne, strzeżone miejsce do kąpieli nad jeziorem Czaplino. Ponadto w Czaplinku znajduje się park linowy, który otwarto 30 kwietnia 2016.

Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]

W mieście odbywały się Międzynarodowe Zloty Miłośników motocykli Harley-Davidson. Co roku organizowane są wystawy gołębi.

Miejscową drużyną piłkarską jest „Lech” Czaplinek grający obecnie w IV lidze polskiej. W sezonach 20022004 oraz 2007/2008 klub grał w grupie zachodniopomorskiej IV ligi. „Lech” posiada 5 sekcji wiekowych (Młodzik Młodszy, Młodzik, Junior Młodszy i Starszy oraz Senior). Klub posiada własny stadion na ponad 250 miejsc, przy ulicy Parkowej.

W mieście funkcjonują również:

  • klub sportowy KS „Iras” Czaplinek (piłka nożna i siatkówka)
  • „Salos” Czaplinek (młodzież salezjańska) – sekcje koszykówki, siatkówki, tenisa stołowego.

Oświata[edytuj | edytuj kod]

Szkoła Podstawowa w Czaplinku

W Czaplinku znajduje się szkoła podstawowa (przy ul. Wałeckiej 49 oraz przy ul. Słonecznej 27), Zespół Szkół (przy ul. Grunwaldzkiej 1), który obejmuje Liceum Ogólnokształcące im. 3 Dywizji Strzelców Karpackich, Technikum oraz Zasadniczą Szkołę Zawodową im. Stefana Czarnieckiego. Poza tym przy ul. Parkowej 2 działa Szkoła Policealna i Liceum uzupełniające. Przy ul. Pławieńskiej znajduje się również Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy dla dziewcząt. W mieście znajdują się trzy przedszkole niepubliczne[22] oraz jedno przedszkole publiczne przy ul. Grunwaldzkiej.

Administracja[edytuj | edytuj kod]

Ratusz w Czaplinku
 Osobny artykuł: Burmistrzowie Czaplinka.

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Czaplinka wybierają do swojej rady miejskiej 9 radnych (9 z 15). Pozostałych sześciu radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Czaplinek. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest Ratusz na czaplineckim rynku (Rynek 6).

Gmina Czaplinek utworzyła w obrębie miasta 4 jednostki pomocnicze, zwane osiedlami samorządu mieszkańców (tj. Osiedle Nr 1, 2, 3, 4 Samorządu Mieszkańców). W każdym z nich organ uchwałodawczy – ogólne zebranie mieszkańców wybiera zarząd osiedla, który składa się z 3 do 8 członków, wraz z przewodniczącym[23][24][25].

Mieszkańcy Czaplinka wybierają posłów na Sejm RP z okręgu wyborczego nr 40 (Koszalin), senatora z okręgu nr 99, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu nr 13.

Czaplinek jest siedzibą nadleśnictwa, składającego się z dwóch obrębów (Piława i Czaplinek), w skład których wchodzi 11 leśnictw: Sikory, Łubowo, Worowo, Piaseczno, Kiełpino, Międzylesie, Polne, Rakowo, Nowy Chwalim, Jeziorki, Juchowo. Obszar nadleśnictwa wynosi 15 692 ha, w tym 14 577 ha powierzchni leśnej[26].

Współpraca zagraniczna[edytuj | edytuj kod]

Partnerzy miasta i gminy Czaplinek[27]:

Transport[edytuj | edytuj kod]

Stacja kolejowa

W Czaplinku znajduje się stacja kolejowa linii kolejowej nr 210. Około 7 km na południowy wschód od miasta funkcjonuje lądowisko Czaplinek-Broczyno.

W okresie PRL na trasie Rynek – dworzec kolejowy funkcjonowała komunikacja miejska[28].

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

Ludzie związani z Czaplinkiem[edytuj | edytuj kod]

W Czaplinku urodził się Emil Palleske(inne języki) (1823–1880), sławny w XIX w. Europie aktor, deklamator, pisarz i biograf Schillera.

W Czaplinku przed II wojną światową mieszkał Iwan Sołoniewicz, rosyjski pisarz, który w 1934 wraz z synem Jurijem i bratem Borysem zbiegł z gułagu w rejonie Karelii i przedostał się do sąsiedniej Finlandii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Na Ziemi Ojców, Rocznik Ziem Zachodnich i Północnych, 1962, Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich, s. 182.
  2. Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2023-12-05] (pol.).
  3. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2012 r.), Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 5 czerwca 2013, ISSN 1734-6118.
  4. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2014 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2014-07-24. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507. 
  5. Krystyna Kamińska: Lokacje miast na prawie magdeburskim na ziemiach polskich do 1370 r. Studium historycznoprawne. Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 1990. ISBN 83-231-0217-1. (pol.).
  6. Historia. powiatwalecki.pl. [dostęp 2023-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-06)]. (pol.).
  7. Tadeusz Białecki: Herby miast Pomorza Zachodniego. Szczecin: Wydawnictwo Polskie Pismo i Książka, 1991, s. 32. ISBN 83-85360-01-8. (pol.).
  8. Historia miejscowości. sztetl.org.pl. [dostęp 2023-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-05)]. (pol.).
  9. Czaplinek, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-02-05] [zarchiwizowane z adresu].
  10. Alfred Wielopolski: Gospodarka Pomorza Zachodniego w latach 1800–1918. Szczecin: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959, s. 140. OCLC 69308165. (pol.).
  11. Władysław Jan Grabski: 300 miast wróciło do Polski. Informator historyczny, 960–1960. Wyd. 3. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1960, s. 67. OCLC 914564210. (pol.).
  12. a b c d e Chmielewski 1982 ↓, s. 278–279.
  13. a b c d e Sulimierski 1892 ↓, s. 292–293.
  14. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 242.
  15. Czesław Piskorski „Pomorze Zachodnie, mały przewodnik”, Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1980, s. 121. ISBN 83-217-2292-X.
  16. Arkusz 42 Stettin (Szczecin). Mapa operacyjna 1:300 000. Wojskowy Instytut Geograficzny, Warszawa: 1938.
  17. Słownik współczesnych nazw geograficznych Pomorza Zachodniego z nazwami przejściowymi z lat 1945–1948. Tadeusz Białecki (red.). Szczecin: Książnica Pomorska w Szczecinie, 2002, s. 45. ISBN 83-87879-34-7.
  18. M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262.
  19. Czaplinek w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  20. Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego – stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 12. [dostęp 2013-05-03].
  21. „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin. 
  22. Lista szkół – Gmina Czaplinek. [w:] www.katalog.szkolnictwa.pl [on-line]. [dostęp 2014-02-01].
  23. Uchwała Nr X/83/07 Rady Miejskiej w Czaplinku z dnia 6 lipca 2007 r. ws. Statutu Osiedla Nr 1 (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2007 r. Nr 88, poz. 1482).
  24. Uchwała Nr X/84/07 Rady Miejskiej w Czaplinku z dnia 6 lipca 2007 r. ws. Statutu Osiedla Nr 2 (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2007 r. Nr 88, poz. 1483).
  25. Uchwała Nr X/85/07 Rady Miejskiej w Czaplinku z dnia 6 lipca 2007 r. ws. Statutu Osiedla Nr 3 (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2007 r. Nr 88, poz. 1485).
  26. Pojezierze Drawskie – lasy.
  27. Kontakty zagraniczne. UMiG w Czaplinku. [dostęp 2009-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-18)]. (pol.).
  28. Remigiusz Grochowiak Atlas komunikacji miejskiej. Województwo zachodniopomorskie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]