Awen w Ratuszu
49°14′35″N 19°55′02″E/49,243167 19,917167
| |
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
22 m |
| Głębokość |
11 m |
| Wysokość otworów |
1867 (1857,4) m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
590 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.24 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′35″N 19°55′02″E/49,243167 19,917167
| |
Awen w Ratuszu (Ratusz, Źródło w Ratuszu, Dziura nad Źródłem, Dziura, Studnia Zaruskiego) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w polskich Tatrach Zachodnich[1]. Wejście do niej znajduje się w Czerwonym Grzbiecie Małołączniaka, na Czerwonym Upłazie, naprzeciwko wierzchołka Wielkiej Turni (1870 m), na wysokości 1867 m[2] (1857,4 m[3]). Długość jaskini wynosi 22 metry, a jej deniwelacja 11 metrów[3][2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia położona jest na granicy skał wapiennych (poniżej) i skał krystalicznych, ciągnących się od tego miejsca aż po szczyt Małołączniaka. Główną jej częścią jest obszerna studnia z mostami skalnymi zaczynająca się w otworze wejściowym o wymiarach 2 × 10 m. Na dnie studni znajduje się za zaciskiem niewielka salka oraz wykopana 1,5-metrowa studzienka[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Na ścianach rosną paprocie, mchy, glony i porosty. Południową ścianą studni płynie woda z Ratuszowego Źródła, które znajduje się powyżej jaskini[3].
Według opowiadań górali jaskinia ta łączyła się z Jaskinią Wodną pod Pisaną, gdyż wrzucony do niej pies miał wypłynąć właśnie w niej. W rzeczywistości jednak jaskinia ta ma łączność z systemem Jaskini Wielkiej Śnieżnej i poprzez tę jaskinię woda Ratuszowego Źródła wypływa w Lodowym Źródle[4].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była znana od dawna. Pasterze, którzy tutaj wypasali (tereny Hali Mała Łąka), nazywali ją Ratuszem lub Dziurą[4]. Pierwsze opisane zejście do jaskini miało miejsce w 1869 roku, w roku 1886 (prawdopodobnie) wszedł do niej góralski przewodnik Maciej Sieczka, a w 1912 roku Mariusz Zaruski[4]. Pierwszy jej plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy J. Miastkowskiego w 1979 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ a b Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c d e Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-09-17] (pol.).
- ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.