Służba wojskowa osób LGBT
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7a/Military_service_-_sexual_orientation.svg/500px-Military_service_-_sexual_orientation.svg.png)
Wszystkie osoby LGBT mogą pełnić służbę wojskową
Mężczyźni homoseksualni, biseksualni i transpłciowi (GBT) mogą służyć w wojsku
Osoby homoseksualne i biseksualne (LGB) mogą służyć
Mężczyźni homoseksualni i biseksualni (GB) mogą służyć
Przepisy nie są jednoznaczne lub są warunkowe w kwestii służby wojskowej osób LGBT
Osoby LGBT nie mogą służyć w wojsku
Brak danych dotyczących służby wojskowej przez osoby LGBT
Kraj nie ma wojska
Orientacja seksualna a służba wojskowa – armie poszczególnych państw stosowały i stosują różną politykę w stosunku do żołnierzy i rekrutów o homoseksualnej i biseksualnej orientacji psychoseksualnej, a także do osób transpłciowych. W niektórych krajach geje lub lesbijki, którzy nie ukrywają swojej orientacji seksualnej, mogą odbywać służbę wojskową; inne państwa nie dają im takiej możliwości. Wiele państw nie reguluje wyraźnie tej kwestii w swoim prawie wojskowym.
Stan prawny[edytuj | edytuj kod]
LGBT[edytuj | edytuj kod]
Wszystkie osoby LGBT mogą służyć w następujących państwach (w nawiasach podano rok wprowadzenia tej możliwości, jeśli jest znany):
Australia (1992)
Izrael (1993)
Kanada (1992)
Szwecja (1976)
Wielka Brytania (2000)
Stany Zjednoczone (2021)
GBT[edytuj | edytuj kod]
Państwa, w których geje, osoby biseksualne lub transpłciowe mogą służyć w wojsku:
LGB[edytuj | edytuj kod]
Państwa, w których lesbijki, geje i biseksualiści mogą służyć w wojsku:
GB[edytuj | edytuj kod]
Państwa, w których mężczyźni homo- i biseksualni mogą służyć w wojsku:
Brak możliwości służby[edytuj | edytuj kod]
Państwa, w których osoby LGBT nie mogą odbywać służby wojskowej to:
Afganistan
Algieria
Antigua i Barbuda
Arabia Saudyjska
Bahrajn
Bangladesz
Barbados
Belize
Bhutan
Białoruś
Birma
Boliwia (do roku 2015)
Botswana
Brunei
Cypr
Cypr Północny
Dominika
Dominikana
Egipt
Fidżi
Gambia
Grecja
Haiti
Honduras
Indie
Indonezja
Irak
Iran
Jamajka
Jemen
Kamerun
Kazachstan
Kenia
Korea Południowa
Katar
Kuba
Kuwejt
Lesotho
Libia
Liban
Malediwy
Malezja
Mauretania
Mozambik
Namibia
Nigeria
Oman
Pakistan
Papua-Nowa Gwinea
Sahara Zachodnia
Saint Kitts i Nevis
Serbia
Seszele
Sierra Leone
Singapur
Somalia
Somaliland
Sri Lanka
Eswatini
Sudan
Sudan Południowy
Syria
Tanzania
Trynidad i Tobago
Turcja
Uganda
Zambia
Zimbabwe
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Kraje bez armii[edytuj | edytuj kod]
Służba wojskowa nie jest możliwa dla nikogo z powodu braku armii w następujących krajach i terytoriach:
LGBT Military Index[edytuj | edytuj kod]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/U.S._Army_Brig._Gen._Tammy_Smith%2C_right%2C_the_Army_Reserve%27s_director_of_Human_Capital_Core_Enterprise%2C_and_her_partner%2C_Tracey_Hepner%2C_attend_the_second_annual_Knights_Out_Dinner_at_the_U.S._Military_Academy_in_130323-A-SF247-001.jpg/220px-thumbnail.jpg)
LGBT Military Index jest wskaźnikiem sytuacji osób LGBT w służbie wojskowej, autorstwa think tanku „The Hague Centre for Strategic Studies”, inaczej HCSS[1]. Indeks skupia się na pięciu aspektach:
- integracja (ang. inclusion)
- pobór (ang. admission)
- wyrozumiałość/tolerancja (ang. tolerance)
- wykluczenie (ang. exclusion)
- prześladowanie/szykanowanie (ang. persecution)
Kraje o najwyższym wskaźniku (rok 2014) to[2]:
Australia (wynik 100)
Szwecja (wynik 98)
Wielka Brytania (wynik 98)
Holandia (wynik 97)
Nowa Zelandia (wynik 95)
Kraje o najniższym wskaźniku (na rok 2014) to[2]:
„Don’t ask, don’t tell”[edytuj | edytuj kod]
- Główny artykuł:
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9d/U.S._Navy_Master_Chief_Britt_K._Slabinski%2C_left%2C_command_master_chief%2C_and_Capt._Timothy_G._Szymanski%2C_commanding_officer_of_Naval_Special_Warfare_Group_2%2C_kick_off_the_%22Don%27t_Ask%2C_Don%27t_Tell%22_repeal_110325-N-FB292-001.jpg/220px-thumbnail.jpg)
W Stanach Zjednoczonych służba wojskowa osób LGBT w latach 1993–2011 była teoretycznie możliwa, jednak w tamtym czasie istniało prawo „Don’t ask don’t tell” (ang. „Nie pytaj, nie mów”, DADT). Polegało ono na tym, iż kandydaci do służby wojskowej mieli zachować swoją orientację w tajemnicy, a dowódcom wojskowym zakazano pytania się o seksualność żołnierzy. Szacuje się, że wskutek egzekwowania prawa, pracę straciło około 17 tysięcy osób[3]. Kalifornijski sąd federalny orzekł w październiku 2010 roku, że prawo jest niezgodne z konstytucją USA; 15 grudnia Izba Reprezentantów przyjęła ustawę znoszącą DADT. Weszła ona w życie w roku 2011.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ lgbtmilitaryindex.com [online], lgbtmilitaryindex.com [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-25] .
- ↑ a b LGBT Military Index – Monitor [online], projects.hcss.nl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-15] (ang.).
- ↑ Obama Signs Away ‘Don’t Ask, Don’t Tell’ – NYTimes.com [online], www.nytimes.com [dostęp 2017-11-27] .