Prawo Curie-Weissa
Wygląd
(Przekierowano z Prawo Curie–Weissa)
Prawo Curie-Weissa – prawo określające zależność podatności magnetycznej ferromagnetyków lub podatności elektrycznej ferroelektryków od temperatury w temperaturze powyżej temperatury Curie, gdy ferromagnetyk (ferroelektryk) staje się paramagnetykiem (paraelektrykiem).
Postać ilościowa[edytuj | edytuj kod]
Bardzo silna podatność magnetyczna ferromagnetyków zanika powyżej pewnej temperatury krytycznej zwanej temperaturą Curie. Powyżej tej temperatury ferromagnetyki stają się paramagnetykami, a ich podatność magnetyczna jest opisana wzorem[1]:
gdzie:
- – stała Curie-Weissa,
- – temperatura,
- – temperatura Curie.
Dla wysokich temperatur prawo Curie-Weissa przechodzi asymptotycznie w prawo Curie. Wynika stąd, że dla paramagnetyków o bardzo niskiej temperaturze Curie, w temperaturze pokojowej stosuje się prawo Curie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Curie–Weissa prawo, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-14] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Richard Phillips Feynman, Robert B. Leighton, Matthew Sands: Feynmana wykłady z fizyki. T. 2. Cz. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.