Dziedzictwo „ukrytych chrześcijan” w regionie Nagasaki
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
![]() Bazylika 26 męczenników japońskich w Nagasaki | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
III |
Numer ref. | |
Region[b] |
Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
30 czerwca 2018 |
Położenie na mapie Japonii ![]() | |
![]() | |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b7/Priest_Halbout_grave_in_Sakitsu_Village.jpg/240px-Priest_Halbout_grave_in_Sakitsu_Village.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/Sakitsu_tensyudou_naibu.jpg/240px-Sakitsu_tensyudou_naibu.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/49/%E5%87%BA%E6%B4%A5%E9%9B%86%E8%90%BD%E4%B8%96%E7%95%8C%E9%81%BA%E7%94%A3%E7%99%BB%E9%8C%B2%E8%A8%98%E5%BF%B5%E7%A2%91.jpg/240px-%E5%87%BA%E6%B4%A5%E9%9B%86%E8%90%BD%E4%B8%96%E7%95%8C%E9%81%BA%E7%94%A3%E7%99%BB%E9%8C%B2%E8%A8%98%E5%BF%B5%E7%A2%91.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8a/Shitsu_church_2009BP.jpg/240px-Shitsu_church_2009BP.jpg)
Dziedzictwo „ukrytych chrześcijan” w regionie Nagasaki – dwanaście obiektów zabytkowych z XVII–XIX wieku usytuowanych w Japonii, w obecnych prefekturach Nagasaki i Kumamoto, w zachodniej części wyspy Kiusiu oraz na mniejszych wyspach położonych na zachód od niej. Obiekty te zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nr 1495 w dniu 30 czerwca 2018: 10 wiosek[a], pozostałości zamku Hara i Bazylika 26 męczenników japońskich[1][2].
Miejsca te stanowią świadectwo tradycji kulturowej japońskich „ukrytych chrześcijan” (kakure-kirishitan) w regionie Nagasaki, którzy potajemnie praktykowali wyznawanie swojej wiary w okresie prześladowań religijnych od XVII do XIX wieku, a także ożywienie tych wspólnot chrześcijańskich po oficjalnym uznaniu chrześcijaństwa w Japonii w 1873[3].
„Ukryci chrześcijanie” przetrwali okres prześladowań w małych wioskach, położonych wzdłuż wybrzeża lub na odległych wyspach, na które migrowali. Dali oni początek charakterystycznej tradycji religijnej, przekazywanej głównie ustnie, ale zachowującej istotę chrześcijaństwa przez ponad dwa stulecia prześladowań i zakazów[3].
Spis obiektów[1][edytuj | edytuj kod]
Obraz | Nazwa obiektu | Opis |
---|---|---|
![]() |
Bazylika 26 męczenników japońskich (katedra Ōura) | W tym kościele w 1865 francuscy misjonarze po raz pierwszy po 220 latach nawiązali kontakt z miejscowymi chrześcijanami. Spowodowało to stopniowy koniec ich ukrywania się. W fazie przejściowej ukryte dotąd wspólnoty podzieliły się na trzy grupy: (1) tych, którzy ponownie przyłączyli się do Kościoła katolickiego, (2) tych, którzy zdecydowali się kontynuować swój unikalny sposób praktykowania wiary z czasów zakazu chrześcijaństwa, oraz (3) tych, którzy przeszli na buddyzm lub shintō. |
![]() |
Ruiny zamku Hara (stanowisko archeologiczne) | Ponad 20 tys. zbuntowanych rolników pod dowództwem Shirō Amakusy wykorzystało opuszczony zamek Hara w powstaniu Shimabara (1637–1638) jako swoją bazę obronną. Powstanie miało przyczyny ekonomiczne i społeczne, ale miało też cechy konfliktu religijnego, ponieważ wielu buntowników było chrześcijanami. Pozostałości zamku są świadectwem tego, co spowodowało wprowadzenie ostrych restrykcji przeciwko chrześcijanom i ich ukrywanie się. Rebelia wywarła wielki wpływ na siogunat i zapoczątkowała ustanowienie polityki izolacji państwa (sakoku). |
Wsie na wyspie Hisaka w archipelagu Gotō | Na tej wyspie „ukryci chrześcijanie” i buddyści zamieszkiwali w oddzielnych wsiach, ale współpracowali przy połowach ryb i uprawie roli. Wioski na wyspie Hisaka są przykładem miejsc, do jakich emigrowali chrześcijanie, aby utrzymać swoje wspólnoty religijne. Niektórzy wyemigrowali z wioski Sotome (obecnie dzielnica Nagasaki) na wyspę Hisaka, słysząc, że tamtejszy klan potrzebował przybyszów do uprawy niezagospodarowanej ziemi. Po zniesieniu zakazu chrześcijaństwa, powrócili do Kościoła katolickiego i zbudowali kościoły we własnych wioskach. | |
![]() |
Wieś Kasuga i góra Yasuman (Yasuman-dake) na wyspie Hirado | We wsi Kasuga odnaleziono groby katolickie z początków japońskiego chrześcijaństwa. Podczas zakazu chrześcijanie w wiosce samodzielnie kontynuowali swoją wiarę, oddając cześć miejscom przyrody jako świętym, takim jak góra Yasuman, czczona przez miejscową ludność na długo przed pojawieniem się chrześcijaństwa do Japonii. Ukryte wspólnoty w Kasuga nie przyłączyły się ponownie do Kościoła katolickiego po zniesieniu zakazu chrześcijaństwa i kontynuowały swój własny system religijny. Obecnie ich potomkowie praktykują swoją wiarę indywidualnie, a nie w sposób zorganizowany. |
![]() |
Wyspa Nakae (Nakae-no-shima) | Na tej bezludnej wyspie stracono wielu japońskich chrześcijan przez powieszenie. Z tego względu wyspa była uznawana przez „ukrytych chrześcijan” za święte miejsce, z którego brano wodę święconą. |
![]() |
Wieś Sakitsu na wyspie Shimo (Shimo-shima) w archipelagu Amakusa (prefektura Kumamoto) | W tej rybackiej osadzie położonej na południowym krańcu wyspy Shimo, największej z wysp Amakusa, „ukryci chrześcijanie” oddawali cześć Bogu pod postacią bóstw Daikoku i Ebisu, a Matki Boskiej pod postacią muszli słuchotków, których wewnętrzny wzór opalizującej masy perłowej był dla nich jej odbiciem. Chrześcijańskie modlitwy odmawiali dla niepoznaki w miejscowym chramie Sakitsu Suwa. Po zniesieniu zakazu, chrześcijanie z Sakitsu przyłączyli się do Kościoła katolickiego. Obok chramu zbudowali kościół katolicki, co oznaczało koniec ich ukrywania się. |
![]() |
Wieś Shitsu w regionie Sotome (zachodnie wybrzeże półwyspu Nishisonogi) | Podczas zakazu chrześcijaństwa wielu ukrytych chrześcijan z Sotome wyemigrowało na odległe wyspy, w tym wyspy Gotō, pomagając w rozprzestrzenianiu się wspólnot. Po zniesieniu zakazu stopniowo powrócili i wybudowali kościół na wzgórzu górującym nad osadą. |
Wieś Ōno w Sotome | Miejscowi „ukryci chrześcijanie” przetrwali, udając na zewnątrz wyznawców shintō i buddyzmu. Kiedy skończyły się prześladowania, wybudowali tu kościół. | |
![]() |
Wsie na wyspie Kuro (Kuro-shima) | Uciekający przed prześladowaniami chrześcijanie osiedlili się na tej wyspie, zasiedlając niezamieszkane tereny. Wybrali wyspę, gdzie mogli żyć w harmonii z istniejącymi tam wcześniej wspólnotami. Utrzymywali swoją wiarę, potajemnie modląc się do posągu Marii Kannon, który potajemnie umieścili w buddyjskiej świątyni. Po zniesieniu zakazu chrześcijaństwa, powrócili do Kościoła katolickiego i zbudowali nowy kościół w centralnej części wyspy. |
Ruiny wsi na wyspie Nozaki | W XIX wieku osiedlili się na niej „ukryci chrześcijanie”, pochodzący z regionu Sotome. Zanim przybyli, jedynymi mieszkańcami wyspy byli kapłani shintō. Migranci dokonali wyboru tego miejsca, aby ukrywać swoją wiarę w tajemnicy, pod przykryciem przynależności do chramu. Po zniesieniu zakazu chrześcijaństwa dołączyli do Kościoła katolickiego i zbudowali nowe kościoły w dwóch wioskach w centralnej i południowej części wyspy. | |
![]() |
Wsie na wyspie Kashira-ga-shima | Ta wyspa jest usytuowana w północnej części archipelagu Gotō. W przeszłości była wykorzystywana do izolowania chorych i dlatego unikana. Gidayū Maeda, pochodzący z wyspy Hisaka, wraz ze swoim starszym bratem prowadził handel związany z wielorybnictwem w porcie Arikawa, ale zdecydował się w 1858 roku zagospodarować Kashira-ga-shimę. Znalezienie ludzi do osiedlenia się na wyspie i uprawy ziemi okazało się trudne, więc zaprosił chrześcijan, którzy wcześniej wyemigrowali z Sotome na wyspę Nakadori. Maeda był buddystą, ale z biegiem lat przeszedł na katolicyzm. Jego nagrobek, obecnie zabytek historyczny, nadal znajduje się na wyspie. Po zniesieniu zakazu chrześcijaństwa chrześcijanie powrócili do Kościoła katolickiego i zbudowali nowy kościół. |
Wieś Egami na wyspie Naru (archipelag Gotō) | W XIX wieku niektórzy ukrywający się migranci chrześcijańscy z regionu Sotome osiedlili się w dolinie u wybrzeża wyspy, w pewnej odległości od istniejących już wiosek. Wybudowali kościół, praktykowali swoją wiarę i ostatecznie wrócili do Kościoła katolickiego po zniesieniu zakazu chrześcijaństwa. |
Mapa obiektów[edytuj | edytuj kod]
![Mapa konturowa prefektury Nagasaki](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Location_map_of_Nagasaki.svg/650px-Location_map_of_Nagasaki.svg.png)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b World Cultural Heritage, Hidden Christian Sites in the Nagasaki Region (ang.), dostęp 31.12.2020
- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1624. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ a b UNESCO, Hidden Christian Sites in the Nagasaki Region (ang.), dostęp 31.12.2020