Przejdź do zawartości

Muniek Staszczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Zygmunt Staszczyk)
Muniek Staszczyk
Ilustracja
Zygmunt Staszczyk (2023)
Imię i nazwisko

Zygmunt Marek Staszczyk

Pseudonim

Muniek

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1963
Częstochowa

Pochodzenie

Częstochowa

Instrumenty

gitara basowa, gitara

Gatunki

rock, pop-rock, punk rock, southern rock, punk, glam rock, muzyka alternatywna, rock alternatywny

Zawód

wokalista, muzyk, producent muzyczny

Aktywność

od 1982

Wydawnictwo

Sony Music Entertainment Poland, S.P. Records

Powiązania

Shambo

Współpracownicy
Maciej Majchrzak, Hubert Karwacki, Michał Marecki, Jan Pęczak, Sidney Polak, Paweł Nazimek, Andrzej Zeńczewski
Zespoły
T.Love (od 1982)
Szwagierkolaska (od 1995)
Muniek i Przyjaciele (od 2018)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Muniek Staszczyk, właśc. Zygmunt Marek Staszczyk (ur. 5 listopada 1963[1] w Częstochowie) – polski muzyk i piosenkarz. Współzałożyciel, lider, wokalista i autor tekstów zespołów: T.Love (od 1982), Szwagierkolaska (od 1995) oraz Muniek i Przyjaciele (od 2018).

Członek Akademii Fonograficznej Związek Producentów Audio-Video (ZPAV)[2]. Współpracował z wieloma artystami i zespołami, takimi jak Maanam, Katarzyna Nosowska, Pidżama Porno, Zipera czy Habakuk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Jest jedynym synem Anny z domu Kotołowskiej i Tomasza Staszczyków, którzy pobrali się w 1963[3]. Pochodzi z robotniczej rodziny – ojciec był tokarzem, a matka obejmowała kierownicze stanowisko w sklepie spożywczym „Społem”[4][5]. Jego prapradziadek działał w Polskiej Partii Socjalistycznej, a pradziadek – Celestyn Dzięciołowski – był więziony w Cytadeli Warszawskiej ze Stefanem Okrzeją[6][7]. Wychowywał się w mieszkaniu w blokowisku przy ul. Sieroszewskiego na częstochowskim Ostatnim Groszu[8].

W 1982 ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie[9], a w 1991 – studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego[10][11]. W czasie studiów mieszkał w akademiku UW przy ul. Kickiego na warszawskim Grochowie[12][13].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Razem ze swoim przyjacielem, Jackiem „Słoniem” Wudeckim, założył kilka zespołów muzycznych, m.in. The Schoolboys[14] i George Staszczyk Selection[15]. Grał też na basie w zespole punkowym Szambo[16]. W okresie licealnym, zafascynowany poezją romantyczną, zaczął pisać swoje pierwsze teksty[17]. Współtworzył z gitarzystą Markiem Kramerem zespół Opozycja, znany też pod nazwą Atak (w jego składzie znalazł się też m.in. Jacek Śliwczyński, późniejszy basista T. Love), z którym w listopadzie 1981 wystąpił na Festiwalu w Jarocinie i II Festiwalu Nowej Fali w Toruniu[18][19].

W styczniu 1982 został jednym z założycieli zespołu Teenage Love Alternative, z którym w następnym miesiącu zagrał pierwszy koncert na studniówce IV LO w Warszawie[20][21], a następnie wystąpił m.in. na festiwalu „Malrock 1983” w Malborku i Festiwalu w Jarocinie w 1984. W 1986 zespół zmienił nazwę na T.Love[22]. Staszczyk w latach studenckich tworzył także duet „Jesus Płochares” z Wojciechem Płocharskim, z którym wystąpił na Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Aktorskiej, a w 1983 przez kilka tygodni był wokalistą zespołu Trawnik[23]. Na przełomie wiosny i lata 1989 grał na perkusji w zespole Gary and Gitary, a pod koniec czerwcq zawiesił działalność T.Love[24]. W lipcu 1989 wyjechał do Londynu, gdzie pracował jako pomocnik kucharza w pubie Parks Wine Bar przy Hughbury[25]. Niedługo po powrocie do Polski w grudniu tego samego roku reaktywował T.Love[26].

W 1990 został redaktorem magazynu młodzieżowego „Atak”[27]. W 1992 wydał książkę wspomnieniową pt. Dzieci rewolucji, którą napisał na podstawie swojej pracy magisterskiej[28]. W 1993 został perkusistą zespołu Paul Pavique Movement (założonego przez Pawła Dunina-Wąsowicza i wydał tomik poezji pt. Gandża[29]. W latach 1994–2003 śpiewał w założonym z Krzysztofem Typą zespole Niespodzianka[30]. W 1995 wraz z Andrzejem Zeńczewskim założył zespół Szwagierkolaska, z którym wydał dwa albumy: Luksus (1995) i Kicha (1999) zawierające głównie piosenki Stanisława Grzesiuka w nowych aranżacjach[31]. Za pierwszą płytę otrzymali Fryderyka 1995 w kategorii Album roku – muzyka tradycji i źródeł. Z zespołem zagrał dwie trasy koncertowe plenerową w 1996 i klubową w 1997[32].

Od 2001 przez kilka lat śpiewał w zespole Reggae In A Polish Style[30]. W sezonie 2000/2001 wcielał się w postać Vana Morrisona w sztuce Jeździec burzy reżyserowanej przez Arkadiuszka Jakubika i wystawianej w Teatrze Rampa w Warszawie[33]. W 2001 otrzymał nagrodę Tęczowego Lauru za „konsekwentny pacyfizm i otwartość przekazywaną w twórczości artystycznej”. W 2003 nagrał utwory „Do roboty” i „OK” z zespołem hip-hopowym Zipera[34]. Zaśpiewał z Krzysztofem Krawczykiem piosenkę „Lekarze dusz” z albumu artysty pt. To, co w życiu ważne z 2004[34]. Zadebiutował jako producent muzyczny przy albumie T.Love I Hate Rock’N’Roll z 2004[35]. W październiku 2005 nagrał z zespołem Pustki utwór „Kalambury” (z tekstem wiersza Władysława Broniewskiego) na potrzeby składanki pt. Broniewski z 2006[36]. Pojawił się w filmie dokumentalnym poświęconym Stanisławowi Grzesiukowi pt. Grzesiuk. Chłopak z ferajny (2006)[37]. Latem 2009 zaśpiewał w utworze „Uderzam w deskę” na podstawie wiersza Zbigniewa Herberta „Kołatka”, umieszczonym na albumie grupy Karimski Club pt. Herbert[38].

30 września 2009 został uhonorowany przez III Program Polskiego Radia nagrodą Mateusz za „25 lat niezależności, niespożytej energii, młodzieńczego entuzjazmu, wierności sobie i swojej muzyce”[39]. W 2010 wydał pierwszy solowy album pt. Muniek[40], którą nagrał z Janem Benedkiem i na której nagranie otrzymał od wytwórni Sony Music 200 tys. zł zaliczki[41]. Album promował singlami: „Tina”, „Święty”, „Kain i Abel” i „Dzieje grzechu”, który nagrał w duecie z Anną Marią Jopek[42]. W grudniu 2011 wystąpił w widowisku 16.12.1981 wyreżyserowanym przez Łukasza Kobielę, które odbyło się w 30. rocznicę pacyfikacji kopalni „Wujek” w Katowicach[43]. 6 maja 2012 odbył się koncert jubileuszowy Częstochowa gra Muńka z okazji 30-lecia debiutu muzycznego Staszczyka[44], w którym wystąpili m.in. Krzysztof Grabowski, Marek Piekarczyk, Kasia Kowalska, Stanisław Sojka, Martyna Jakubowicz, Adam Nowak, Tomasz Olejnik, Janusz Iwański, Wojciech Turbiarz, Jacek Pałucha i Piotr Machalica[45]. 20 maja Staszczyk wystąpił z utworem „Krajobraz z Wilgą i ludzie” w koncercie Projektu Grechuta upamiętniającym Marka Grechutę[46]. Podczas wydarzenia poznał Marka Jackowskiego, na którego zaproszenie nagrał utwory „Nie zawsze jest tak jak chcesz” i „Ulica miłości”, umieszczone na albumie artysty pt. Marek Jackowski z października 2013[46]. Również w 2013 rozpoczął współpracę z zespołem Shamboo[47].

Staszczyk (2017)

W 2014 zwyciężył w częstochowskim plebiscycie „Ludzie Dwudziestolecia”, czego efektem była wystawa „Muniek Story” prezentowana w miejskim ratuszu[48]. W maju 2015 premierę miał album Stanisławy Celińskiej pt. Atramentowa..., na której znalazł się m.in. utwór „Wielka słota”, nagrany przez nią w duecie ze Staszczykiem[49]. We wrześniu odbył trasę koncertową „Warsaw Bombs”, obejmującą pięć występów w Chinach[50]. W 2017 premierę miał album projektu Dylan.pl pt. Niepotrzebna pogodynka, żeby znać kierunek wiatru, na którą nagrał dwie polskojęzyczne wersje piosenek Boba Dylana – „Czasy nadchodzą nowe” („The Times They Are A-Changin’”) i „Adam dał imiona zwierzętom” („Man Gave Names to All the Animals”)[51]. W 2018 nagrał utwór „Mietek” z tekstem Józefa Tischnera, umieszczony na dedykowanym mu albumie pt. Tischner. Mocna nuta[38]. Odbył także akustyczną trasę koncertową „Muniek i Przyjaciele”[52].

W lipcu 2020 potwierdził reaktywację zespołu T.Love i wydanie nowego albumu z okazji 40-lecia formacji, które przypada w 2022[53]. W marcu 2021 wydał koncertowy album pt. Muniek i Przyjaciele – Na żywo i akustycznie 2018–2019[54].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

1 lipca 1989 poślubił Martę Kucharzak, z którą jest związany od 1985[55]. Mają syna Jana (ur. 1990)[56] i córkę Marię (ur. 1993)[7][57]. W 1998 zamieszkał z rodziną na warszawskiej dzielnicy Ochota[58], a od 2011 mieszka na Włochach[59].

W latach 2010–2012 odbył psychoterapię w związku z zachorowaniem na depresją[60].

Został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016[61].

17 lipca 2019 podczas pobytu w Londynie dostał wylewu, przez co wszystkie zaplanowane koncerty solowe artysty zostały odwołane[62]. Po wylewie nie może prowadzić samochodu[12]

W młodości był kibicem Włókniarza Częstochowa, obecnie kibicuje Legii Warszawa i Rakowowi Częstochowa[63].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz więcej w artykule T.Love, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Szwagierkolaska, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Yugopolis, w sekcji Dyskografia.
Albumy solowe
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
POL
Muniek
  • Data: 15 marca 2010[64]
  • Wydawca: Sony Music
 3[65]
  • POL: złota płyta[66]
Tata (oraz Shambo)
  • Data: 6 września 2013[67]
  • Wydawca: S.P. Records
 –
Syn miasta
  • Data: 18 października 2019
  • Wydawca: Agora S.A.
 3[68]
„–” album nie był notowany.
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu
Muniek. Najmniejszy koncert świata
  • Data: 9 września 2010
  • Wydawca: Agora
  • Format: DVD, digital download

Z zespołem Muniek i Przyjaciele[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Danie dot. albumu
Na żywo i akustycznie 2018–2019
  • Data: 5 marca 2021
  • Wydawca: Art2Music
  • Format: CD

Single[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Rok Pozycja na liście Certyfikat Album
POL
[70] 		LP3
[71] 		SLiP
[72] 		RMF FM
„Chłopcy” (Myslovitz, gościnnie: Muniek Staszczyk)[73] 2000 – – – – Miłość w czasach popkultury
„Tina” 2009 – 27 – 2 Muniek
„Święty” 2010 4 11 – –
„Kain i Abel” – – 15 –
„Dzieje grzechu” (gościnnie: Anna Maria Jopek)[74] – 15 12 –
„Tata” (oraz Shambo) 2013 – 32 – – Tata
„Nobody’s Perfect”[75] 2014 – – 11 5 Muniek (reedycja)
„Mietek” 2018 – 32 – – Tischner. Mocna nuta
„Pola” 2019 7 1 9 1
  • ZPAV: platynowa płyta[76]
 Syn miasta
„Krajobraz z wilgą i ludzie” – – – –
„Ołów” – 25 – –
„Ta piosenka nie jest dla Ciebie” 2020 – 3 – –
„Bo życie jest” – – – –
„–” singel nie był notowany.
Inne notowane utwory
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
LP3
[71] 		SLiP
[72]
„Lekarze dusz” (Krzysztof Krawczyk, gościnnie: Muniek Staszczyk) 2004 – 42 To, co w życiu ważne
„Port” 2013 24 26 Klenczon Legenda – Artyści
w hołdzie Krzysztofowi Klenczonowi
„Ulica miłości” (Marek Jackowski, gościnnie: Muniek Staszczyk) 22 – Marek Jackowski
„Co to za miejsce?” 2019 26 – Albo Inaczej 2
„–” utwór nie był notowany.
Z gościnnym udziałem
Album Rok Utwór Źródło
S.W.A.T. – Wczoraj 1993 „Nic się nie zmienia” [77]
Pidżama Porno – Koncertówka part 1 2002 „Outsider”, „Do nieba wzięci” [78]
Zipera – Druga strona medalu 2004 „Do roboty!” [79]
Krzysztof Krawczyk – To, co w życiu ważne „Lekarze dusz” [80]
Voo Voo – XX Cz.1 2005 „Kula hula” [81]
Habakuk – 4 life utwór „Miasto” [82]
Yugopolis – Słoneczna strona miasta 2007 „Warszawski lot” [83]
Habakuk – A ty siej „Karmaniola”, „Krajobraz po uczcie” [84]
Karimski Club – Herbert 2009 „Uderzam w deskę” [85]
Farben Lehre – Ferajna „Ferajna”, „Autobusy i tramwaje”, „Niech się stanie” [86]
Bogdana Łyszkiewicz – Odnalezione piosenki Bogdana Łyszkiewicza 2011 „Złota płyta” [87]
Marek Jackowski – Marek Jackowski 2013 „Ulica miłości”, „Nie zawsze jest tak jak chcesz” [88]
Teledyski
Tytuł Rok Reżyseria Album Źródło
„Dzieje grzechu” (gościnnie: Anna Maria Jopek) 2010 Mateusz Pleskacz, Jacek Nastał Muniek [89]
„Święty” Xawery Żuławski, Maria Strzelecka [90]
„Port” 2013 Łukasz Jedynasty Klenczon Legenda – Artyści
w hołdzie Krzysztofowi Klenczonowi 		[91]
„Tata” (oraz Shambo) Jan Pietrzak Tata [92]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Rok Uwagi
Małżowina 1998 reżyseria: Wojciech Smarzowski
Dzieci Jarocina 2000 film dokumentalny, reżyseria: Petro Aleksowski
Przystanek Woodstock – Najgłośniejszy Film Polski 2003 film dokumentalny, reżyseria: Jerzy Owsiak
Historia polskiego rocka 2008 film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota
Beats of Freedom – Zew wolności 2010 film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota
Jarocin – Historia rockiem pisana, czyli 30 lat Festiwalu film dokumentalny, reżyseria: Dorota Tuńska

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2009 Wydarzenie Muniek Staszczyk Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” Laur [93]
2011 Album roku rock Muniek Fryderyki 2011 Nominacja [94]
2020 Album roku rock Syn miasta Fryderyki 2020 Laur
Autor roku Syn miasta Nominacja
Utwór roku „Pola” Laur
Przebój roku (nagroda publiczności) „Pola” Nominacja

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 417, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). zpav.pl. [dostęp 2010-10-03]. (pol.).
  3. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 26, 31, 525.
  4. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 13.
  5. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 32, 38, 41, 48.
  6. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 34.
  7. ↑ a b Trzeba szczerze grać, nie udawać celebryty. O dojrzewaniu artysty z Muńkiem Staszczykiem, liderem zespołu T-Love, rozmawia Anita Czupryn. „Polska The Times. Magazyn”, s. VI-VII, 2–4 listopada 2012. 
  8. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 15.
  9. ↑ Poczet absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie. absolwenci.sieniu.czest.pl. [dostęp 2012-08-18]. (pol.).
  10. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 178, 525.
  11. ↑ Wywiad Z. Staszczyka dla „Gazety Wyborczej”, 1998. niniwa22.esy.es. [dostęp 2017-10-08]. (pol.).
  12. ↑ a b Wojciech Tymowski. Nie dam nic złego powiedzieć o Warszawie. Rozmowa z Muńkiem Staszczykiem. „Gazeta Stołeczna (Tygodnik Warszawa)”, s. 5, 22 grudnia 2023. 
  13. ↑ Joanna Rolińska: Ale jest Warszawa. Rozmowy. Warszawa: The Facto, 2014, s. 138. ISBN 978-83-61808-37-4.
  14. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 8.
  15. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 12.
  16. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 22.
  17. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 17.
  18. ↑ Patryas 2016 ↓, s. 19.
  19. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 73, 81, 106, 113, 525.
  20. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 27–28.
  21. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 525.
  22. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 184.
  23. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 160–161, 215.
  24. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 105.
  25. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 105–106.
  26. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 23, 108.
  27. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 205.
  28. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 173.
  29. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 182, 311.
  30. ↑ a b Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 316.
  31. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 258–259, 262–263.
  32. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 266.
  33. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 338.
  34. ↑ a b Patryas 2017 ↓, s. 184.
  35. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 190.
  36. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 184–185.
  37. ↑ Grzesiuk. Chłopak z ferajny. filmpolski.pl. [dostęp 2015-11-21]. (pol.).
  38. ↑ a b Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 420–421.
  39. ↑ Laureaci Mateuszy Trójki 2009. polskieradio.pl. [dostęp 2017-10-08]. (pol.).
  40. ↑ Wokalista T.Love solo.
  41. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 416.
  42. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 414–415.
  43. ↑ Za Wolność Męczennicy!!!. [dostęp 2013-02-17].
  44. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 479.
  45. ↑ Koncert na 30-lecie debiutu Muńka: niedziela, godz. 20, pl. Biegańskiego. czestochowa.gazeta.pl. [dostęp 2017-10-08]. (pol.).
  46. ↑ a b Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 471.
  47. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 530.
  48. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 477.
  49. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 474.
  50. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 493.
  51. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 446–447.
  52. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 509.
  53. ↑ T. Love wróci z nową płytą i w wyjątkowym składzie [online], Teraz Muzyka [dostęp 2021-03-25].
  54. ↑ Muniek i Przyjaciele – Na żywo i akustycznie 2018_2019 – Muniek o płycie. [dostęp 2021-03-25].
  55. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 187–188.
  56. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 197.
  57. ↑ Wywiad Z. Staszczyka dla „Życia Warszawy”, 2008. zw.com.pl. [dostęp 2012-08-18]. (pol.).
  58. ↑ Patryas 2017 ↓, s. 169.
  59. ↑ Wojciech Tymowski. Nie dam nic złego powiedzieć o Warszawie. Rozmowa z Muńkiem Staszczykiem. „Gazeta Stołeczna (Tygodnik Warszawa)”, s. 4, 22 grudnia 2023. 
  60. ↑ Staszczyk i Księżyk 2019 ↓, s. 22, 434, 438.
  61. ↑ Ambasadorzy. krakow2016.com. [dostęp 2017-06-23].
  62. ↑ Muniek Staszczyk miał wylew. Muzyk T. Love wydał oświadczenie ze szpitala w Londynie [online], tvn24.pl [dostęp 2019-07-31].
  63. ↑ Przeczytał o własnej śmierci. „Śmietnik internetu to straszna rzecz” [online], sport.interia.pl [dostęp 2021-09-29] (pol.).
  64. ↑ Wokalista T.Love solo. muzyka.onet.pl. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-08)]. (pol.).
  65. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 15.03.2010 – 21.03.2010. olis.onyx.pl. [dostęp 2010-03-26]. (pol.).
  66. ↑ Muniek – Muniek. olis.onyx.pl. [dostęp 2010-03-26]. (pol.).
  67. ↑ Shamboo + Muniek – Tata. polskirock.art.pl. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-02)]. (pol.).
  68. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.10.2019 – 24.10.2019. olis.onyx.pl. [dostęp 2019-10-31]. (pol.).
  69. ↑ Złote płyty CD (przyznane w 2020 roku). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2020-03-05]. (pol.).
  70. ↑ Muniek Staszczyk – Święty (AirPlay Top: 29.05. – 04.06.2010). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2014-11-04]. (pol.).
    Muniek Staszczyk – Pola (AirPlay Top: 17.08. – 23.08.2019). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2019-08-26]. (pol.).
  71. ↑ a b LP3 – statystyki dla wykonawcy Muniek. lp3.pl. [dostęp 2014-10-31].
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Muniek Staszczyk. lp3.pl. [dostęp 2014-10-31].
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Muniek & Anna Maria Jopek. lp3.pl. [dostęp 2014-10-31].
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Marek Jackowski & Muniek. lp3.pl. [dostęp 2014-10-31].
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Shambo & Muniek. lp3.pl. [dostęp 2014-10-31].
  72. ↑ a b SLiP – Statystyki dla wykonawcy Muniek. radioszczecin.pl. [dostęp 2014-11-04]. (pol.).
    SLiP – Statystyki dla wykonawcy Muniek & Anna Maria Jopek. radioszczecin.pl. [dostęp 2014-11-04]. (pol.).
    SLiP – Notowanie 681 z 19 czerwca 2004 roku.. radioszczecin.pl. [dostęp 2014-11-04]. (pol.).
  73. ↑ Myslovitz – Chłopcy. polskirock.art.pl. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (pol.).
  74. ↑ Muniek – Dzieje grzechu. itunes.apple.com. [dostęp 2014-11-04]. (ang.).
  75. ↑ Muniek – Nobody’s Perfect. itunes.apple.com. [dostęp 2014-11-04]. (ang.).
  76. ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 2019 roku [online], ZPAV [dostęp 2022-06-06].
  77. ↑ Muzycy T.Love w innych projektach. t-love.art.pl. [dostęp 2017-10-08]. (pol.).
  78. ↑ Pidżama Porno – Koncertówka 1º. discogs.com. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
  79. ↑ Zipera – Druga Strona Medalu. discogs.com. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
  80. ↑ Krzysztof Krawczyk – To, Co W Życiu Ważne. discogs.com. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
  81. ↑ Voo Voo – XX Cz. 1. polskirock.art.pl. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  82. ↑ Habakuk – 4 Life. discogs.com. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
  83. ↑ Yugopolis – Słoneczna strona miasta. polskirock.art.pl. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-20)]. (pol.).
  84. ↑ Płyta A ty siej... – Habakuk. muzyka.onet.pl. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-08)]. (pol.).
  85. ↑ Anna Sobańska-Markowska: Herbert, Karimski i Gaba Kulka. tvp.info. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-06)]. (pol.).
  86. ↑ Farben Lehre – Ferajna. polskirock.art.pl. [dostęp 2017-10-08]. (pol.).
  87. ↑ Odnalezione piosenki Bogdana Łyszkiewicza - CGM.pl [online], cgm.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  88. ↑ Marek Jackowski – Marek Jackowski. discogs.com. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
  89. ↑ Muniek – Dzieje grzechu. youtube.com. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  90. ↑ Muniek – Święty. youtube.com. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  91. ↑ Muniek – Port. youtube.com. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  92. ↑ Muniek, Shambo – Tata. youtube.com. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  93. ↑ Laureaci Mateuszy Trójki 2009. polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-14]. (pol.).
  94. ↑ Fryderyki 2011: Nominacje. zpav.pl. [dostęp 2011-02-23]. (pol.).
  95. ↑ M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1077.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

T.Love
Albumy
Kompilacje
Albumy koncertowe
Single
  • „Warszawa”
  • „My marzyciele”
  • „Chłopaki nie płaczą”
  • „Jest super”
  • „Zero”
  • „Stokrotka”
  • „Banalny”
  • „Mów do mnie”
  • „Piosenka”
  • „Jazda”
  • „Nie, nie, nie”
  • „Ajrisz”
  • „Moje pieniądze”
  • „Toksyczni czarodzieje”
  • „Europolska”
  • „Luźny Yanek”
  • „Polish Boyfriend”
  • „Ścierwo”
  • „Czarnuch”
  • „Gnijący świat”
  • „Jazz nad Wisłą”
Albumy T.Love Alternative
Kompilacje różnych wykonawców
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Muniek_Staszczyk&oldid=74096863”