Adam Tadeusz Wieniawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Adam Wieniawski)
Adam Tadeusz Wieniawski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1879
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1950
Bydgoszcz

Instrumenty

fortepian

Zawód

pianista, kompozytor

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1914–1918 (Francja)

Adam Tadeusz Wieniawski (ur. 27 listopada 1879 w Warszawie, zm. 21 kwietnia 1950 w Bydgoszczy) – polski pedagog muzyczny i kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Aleksandra i Julii z Zielińskich. Bratanek Henryka Wieniawskiego, Juliana Wieniawskiego oraz Józefa Wieniawskiego.

Studiował w Warszawie kompozycję u Henryka Melcera Szczawińskiego i fortepian u Zygmunta Noskowskiego, a następnie w Berlinie u Woldemara Bargiela i w Paryżu u Vincenta d’Indy, Gabriela Fauré i André Gedalge’a.

Podczas I wojny światowej służył w szeregach armii francuskiej. W roku 1918 powrócił do Warszawy, gdzie wykładał w Konserwatorium Warszawskim, a w roku 1928 został jego dyrektorem. W tym samym roku został prezesem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki. W roku 1932 został prezesem Związku Kompozytorów Polskich. Był jednym z organizatorów oraz przewodniczył jury II (1932) i III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1937). Podczas obu edycji konkursu pełnił funkcję przewodniczącego jury. Był jednym z inicjatorów Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego. W 1935 zorganizował pierwszą edycję tego konkursu.

Komponował opery, balety, utwory symfoniczne, kameralne, fortepianowe, opracowywał popularne pieśni.

Był wyznania ewangelicko-reformowanego. 31 maja 1922 roku poślubił w Paryżu śpiewaczkę operową z Francji, Solange Henriette Achard (1900–1932), ślub ten odnotowano w parafii ewangelicko-reformowanej w Warszawie[1].

Zmarł w Bydgoszczy, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (Aleja Zasłużonych-1-56,57)[2].

Grób na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Utwory[edytuj | edytuj kod]

Opery

  • Megaië (1910, Warszawa, 28 grudnia 1912)
  • Zofka, opera komiczna (1923)
  • Wyzwolony (Warszawa, 5 lipca 1928)
  • Król Kochanek komedia muzyczna (Warszawa, 19 marca 1931)

Balety

  • Lalita (1922)
  • Aktea w Jerozolimie (Warszawa, 4 czerwca 1927)

Utwory symfoniczne

  • Bajeczki, sinfonietta
  • Concertino na fortepian i orkiestrę

Muzyka do filmów

Uwagi[edytuj kod]

  1. Wykaz niekompletny.


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. https://poczekalnia.genealodzy.pl/pliki/AP-Warszawa/USCWarszawa_JeszczeNieWAPW/0182_EwReformowane/EwRef_1922MZ/M/058-059.jpg
  2. Cmentarz Stare Powązki: Adam Tadeusz Wieniawski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-02].
  3. M.P. z 1947 r. nr 78, poz. 517 „z okazji jubileuszu 50-lecia pracy kompozytorskiej i pedagogicznej”.
  4. M.P. z 1932 r. nr 71, poz. 96 „za zasługi na polu propagandy muzyki polskiej zagranicą”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]