Maria Feliks Tułaba
| Antoni Maria Feliks Tułaba Antoni Tułaba | |
| Biskup | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1873 |
| Data śmierci |
1944 |
| Biskup prowincji litewskiej Kościoła Katolickiego Mariawitów | |
| Okres sprawowania |
1939-1944 |
| Proboszcz parafii Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Wojciecha w Lipce | |
| Okres sprawowania |
1906 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Nominacja biskupia |
1939 |
| Sakra biskupia |
6 sierpnia 1939 |
Antoni Maria Feliks Tułaba, właśc. Antoni Tułaba (lt. Antanas Tulaba) (ur. 1873, zm. 1944) – biskup Kościoła Katolickiego Mariawitów na Litwie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Do 1905 duchowny rzymskokatolicki diecezji augustowskiej. Wraz z księdzem Józefem Hrynkiewiczem, współorganizator ruchu mariawickiego w guberni suwalskiej[1],na Litwie i Łotwie. Inicjator misji mariawickiej w guberni kowieńskiej.
W wyniku suspendowania, na początku XX wieku przebywał krótko w okolicach Łodzi, gdzie w latach 1905-1907 był proboszczem parafii mariawickiej w Lipce. Po powstaniu niezależnego Kościoła mariawickiego, powrócił na Suwalszczyznę. W okresie międzywojennym prowadził misję mariawicką na Litwie; był m.in. proboszczem parafii mariawickiej w Kownie.
W latach 20. XX wieku oskarżany o nieobyczajne zachowanie w licznych procesach karnych na Litwie. W 1928 pełnomocnik arcybiskupa Jana Marii Michała Kowalskiego w głośnym procesie o uprawianie niemoralności w klasztorze mariawickim w Płocku[1].
W 1935 po rozłamie w Starokatolickim Kościele Mariawitów opowiedział się za denominacją felicjanowską. W 1936 został wyznaczony biskupem mariawickim dla Litwy. Sakrę biskupią przyjął 6 sierpnia 1939 w miejscowości Saulkrasti na Łotwie.
Zginął w 1944 podczas walk niemiecko-radzieckich na Litwie. Pochowany został pierwotnie w Krukach. Kilka lat po śmierci, ciało biskupa zostało przeniesione na cmentarz mariawicki w Pepłowie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Stanisław Rybak. Mariawityzm. Studium historyczne. Warszawa 1992.
`