Cerkiew Świętych Borysa i Gleba w Petersburgu

Cerkiew św. Borysa i Gleba

Борисоглебская церковь

Cerkiew na początku XX w.
Państwo	ZSRR
Miejscowość	Leningrad
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Wezwanie	Świętych Borysa i Gleba
Historia Data rozpoczęcia budowy 1869 Data zakończenia budowy 1882 Data zamknięcia 1934 Data zniszczenia • przez 1975 władze radzieckie
Dane świątyni Styl bizantyjsko-rosyjski Architekt Michaił Szurupow Kopuła • liczba kopuł 5 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 4 św. Sergiusz i św. Herman z Wałaamu, św. Aleksander Świrski, Fiodorowska Ikona Matki Bożej
Położenie na mapie Petersburga Cerkiew św. Borysa i Gleba
Położenie na mapie Rosji Cerkiew św. Borysa i Gleba
59,931188°N 30,389231°E
Strona internetowa

Cerkiew Świętych Borysa i Gleba w Petersburgu – prawosławna cerkiew w Petersburgu, zbudowana w latach 1869–1882, w 1934 odebrana Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu i w 1975 zburzona.

Cerkiew została wzniesiona w latach 1869–1882 w stylu bizantyjsko-rosyjskim, według projektu Michaiła Szurupowa. Fundatorami budowy byli kupcy z giełdy kałasznikowskiej, pragnący upamiętnić ocalenie Aleksandra II z zamachu zorganizowanego przez Dmitrija Karakozowa.

Zachodni portal cerkwi został ukształtowany w formie neoromańskiego łuku. Ponad centrum nawy znajduje się obszerny bęben, nad którym umieszczono dach namiotowy. Bęben zdobiły płaskorzeźby z postaciami apostołów. W narożnikach budynku znajdowały się cztery niższe wieże, z czego dwie pełniły funkcje dzwonnic. Ikonostas cerkwi wykonał Wasilij Szutow. Ikony pozostające na wyposażeniu świątyni napisali W. Wasliljew i W. Pieszechonow.

W świątyni funkcjonowały cztery ołtarze: oprócz głównego boczne pod wezwaniem Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej oraz św. Aleksandra Świrskiego. W 1920 powstała również dolna cerkiew św. św. Sergiusza i Hermana z Wałaamu.

W 1934 cerkiew została zlikwidowana i zamieniona na magazyn, zaś w 1975 rozebrana.

Bibliografia

• Бориса и Глеба церковь