Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Eugeniusza de Mazenod w Zagórzu-Dolinie
kościół filialny | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||
Miejscowość | |||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
filia |
parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Zahutyniu | ||||||
Wezwanie |
Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, św. Eugeniusza de Mazenod | ||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Zagórza | |||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||
Położenie na mapie powiatu sanockiego | |||||||
Położenie na mapie gminy Zagórz | |||||||
49°31′52,4″N 22°15′17,5″E/49,531222 22,254861 |
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Eugeniusza de Mazenod w Zagórzu–Dolinie – świątynia na obszarze dzielnicy Dolina miasta Zagórza.
Kościół został zbudowany w 1836, a jego fundatorką była Gabriela Wenzlar (tudzież Wetzlar) z domu Lincker, która w połowie XIX wieku była właścicielką ziemską w Dolinie (zm. 1864, w kościele zostało umieszczone jej epitafium)[1][2]. Został przekształcony w cerkiew greckokatolicką Matki Boskiej Opieki[1]. Od 1946 ponownie świątynia rzymskokatolicka[1]. Budynek jest drewniany[1][3]. W 1965 kościół był remontowany[1]. Świątynia, funkcjonująca jako kościół pw. Opieki NP Marii w 1972 został włączony do uaktualnionego wówczas spisu rejestru zabytków Sanoka w jego nowych granicach administracyjnych (istniejących do 1977)[3].
Przynależy jako kościół filialny do parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Zahutyniu (Dekanat Sanok II)[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot: Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. I: Województwo krośnieńskie (zeszyt 2: Lesko, Sanok, Ustrzyki Dolne i okolice). Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1982, s. 17. ISBN 83-221-0158-9.
- ↑ Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 47.
- ↑ a b Artur Bata. Działalność Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w 1972 r.. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 17-18, s. 92, 1973. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.
- ↑ Dekanaty. przemyska.pl. [dostęp 2016-09-20].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, Krzysztof Zieliński (red.), Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2015, s. 320, ISBN 978-83-61577-68-3, OCLC 922211420 .
- Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot: Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. I: Województwo krośnieńskie (zeszyt 2: Lesko, Sanok, Ustrzyki Dolne i okolice). Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1982, s. 16-17. ISBN 83-221-0158-9.
- Dolina. zagorz.pl. [dostęp 2016-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-05)].