Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Trzebinie
 535/58 z 15.11.1958[1]
| |||||||||
| kościół parafialny | |||||||||
 Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Lubrza  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu prudnickiego  | |||||||||
 50°17′27,02″N 17°36′16,06″E/50,290840 17,604460
| |||||||||
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Trzebinie – rzymskokatolicki kościół parafialny w Trzebinie, należący do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Trzebinie, w dekanacie Prudnik, diecezji opolskiej[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o kościele w Trzebinie pochodzi z 1385[3]. Obecny kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny został zbudowany w XV wieku[1]. W latach 1726–1727 kościół został przebudowany w stylu barokowym[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół przebudowany w stylu barokowym[3]. Wewnątrz znajduje się rokokowe wyposażenie i kamienna płyta nagrobna Adama Wachtla (zm. 1589)[5] autorstwa Mistrza Nagrobka Dluhomila[6]. Kościół otacza mur z kamieni polnych, do którego w XVIII wieku dobudowano rokokową kaplicę[7]. Wieża kościoła została wzniesiona na planie kwadratu[4]. Usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu[8]. W pobliżu kościoła znajduje się cmentarz.
-
Wieża kościoła -
Wejście do kościoła
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 110.
- ↑ Parafie według dekanatów [online], diecezja.opole.pl [dostęp 2019-03-22] (pol.).
- ↑ a b Kasza 2020 ↓, s. 945.
- ↑ a b Dehio 2005 ↓, s. 958.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 948.
- ↑ Tadeusz Chrzanowski, Śląskie płyty nagrobne z postaciami, „Ziemia Śląska”, 6, 1971, s. 74.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 946.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 947.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Georg Dehio: Dehio-Handbuch der Kunstdenkmäler in Polen. Schlesien. München: Deutscher Kunstverlag, 2005. ISBN 3-422-03109-X.
- Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.