Monaster św. Jana Teologa w Chreszczatyku
48°38′19″N 25°45′04″E/48,638700 25,751000
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Typ monasteru |
męski |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
św. Jana Teologa |
| Cerkiew |
Zwiastowania |
| Kaplica |
św. Kukszy Odeskiego |
| Fundator |
Fedor Prida |
| Data budowy |
XVII–XVIII w. |
| Data zamknięcia |
1962 |
| Data reaktywacji |
1989 |
Położenie na mapie obwodu czerniowieckiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 48°38′19″N 25°45′04″E/48,638700 25,751000
| |
| Strona internetowa | |
Monaster św. Jana Teologa – prawosławny męski klasztor we wsi Chreszczatyk, w jurysdykcji eparchii czerniowiecko-bukowińskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Według tradycji cerkiewnej monaster został założony przez mnichów ze Skitu Maniawskiego, którzy opuścili poprzednie miejsce pobytu z powodu nacisków, by przyjęli unię i osiedlili się w pieczarze w pobliżu dzisiejszego klasztoru. Fundatorem budynków klasztornych miał być Fedor Prida. Zabudowania monasterskie powstawały od XVII w. do lat 60. XVIII w., gdy bracia Konstantin i Michaił Tałpa wznieśli główną cerkiew św. Jana Teologa[1]. Wspólnota mnisza została zlikwidowana w 1774, gdy cała Bukowina weszła w skład Cesarstwa Austriackiego. Źródełko na terenie klasztoru było obiektem szczególnego kultu miejscowej ludności i celem pielgrzymek, przetrwały świadectwa o uzdrowieniach wiernych, którzy zanurzyli się w wodzie[1].
W 1915 budynki dawnego klasztoru zostały poważnie uszkodzone na skutek ostrzału artyleryjskiego. Po I wojnie światowej Chreszczatyk znalazł się w granicach Rumunii. Po licznych prośbach miejscowych prawosławnych w 1933 doszło do ponownego otwarcia monasteru[1]. Kiedy Bukowina znalazła się w granicach ZSRR, monaster początkowo kontynuował działalność, w 1957 zbudowano w nim nowy budynek mieszkalny. W 1960 mnisi zostali jednak zmuszeni do opuszczenia zabudowań i zamieszkania w ławrze Poczajowskiej. Jeszcze przez dwa lata w klasztorze przebywali mnisi ze zlikwidowanego monasteru Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Czerniowcach, następnie w obiektach urządzono ośrodek wypoczynkowy. Cerkiew prawosławna odzyskała monaster w 1989[1].
W latach 90. XX wieku klasztor został rozbudowany: wzniesiono cerkiew Zwiastowania, kaplicę św. Kukszy Odeskiego (w przeszłości mnicha monasteru), nowe budynki z celami mnichów oraz refektarz[1].