Pałac Franciszka Fischera w Łodzi
 nr rej. A/340 z 26.10.1993
| |
 Pałac w 2010 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor | |
| Kondygnacje |
3 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′14,2″N 19°27′24,7″E/51,770611 19,456861
| |
Pałac Franciszka Fischera – pałac z 1889 roku znajdujący się w Łodzi przy ul. prez. Gabriela Narutowicza 1. Budynek został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa łódzkiego 26 października 1993 roku pod numerem A/340[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
_ID_613163.jpg)
Budynek został wybudowany w 1889 roku i był kolejną inwestycją właściciela, zaraz po sąsiedniej kamienicy Franciszka Fischera przy ul. Piotrkowskiej 54. Powstał według projektu Edwarda Kreutzburga[2]. Po 1945 roku budynek zajmowały biura, sklepy, magazyny kostiumów oraz restauracja „Delfin” otwarta w 1951 roku przez Centralę Rybną, w związku z czym budynek w 1963 roku udekorowano neonem w formie koła z dwiema rybami. Pałac wraz z sąsiednią kamienicą Fischera to jedyne budynki w południowej pierzei ul. Narutowicza, których nie wyburzono w okresie PRL-u[3]. Przez pewien okres w budynku miała się mieścić łódzka giełda[3].
Pałac miał zostać wyremontowany w ramach programu Mia100Kamienic, tak jak sąsiednia kamienica F. Fischera, lecz Urząd Miasta Łodzi postanowił obiekt sprzedać celem ratowania budynku. Pałac nie został wyremontowany[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Obiekt jest murowany i otynkowany. Wykonano go w stylistyce neorenesansowej. Charakteryzuje się szeroką, 14-osiową elewacją. Jego cechą charakterystyczną są bogato zdobione loggie w skrajnej części fasady, posiadające arkady i tralkową balustradę. Ryzalit z lewej strony jest udekorowany puttami na trójkątnych naczółkach wieńczących okna. Putta są rozdzielone wazonami oraz dzierżą girlandy. Budynek ma również zdobione gzyms, płyciny z fasetami, pilastry oraz półkolumny między oknami, ponadto wśród dekoracji wyróżniają się głowy kobiet na wspornikach[3].
Wnętrza[edytuj | edytuj kod]
Sień jest ozdobiona w stylu neobarokowym. W budynku zachowała się trójbiegowa klatka schodowa, posiadająca okna u balustrady oraz prowadząca na podwórze. Budynek ma też oryginalne, drewniane wystawy sklepowe, a także drzwi do westybulu i do mieszkań. Na klatce schodowej znajdują się bogate polichromie, a w pomieszczeniach zachowały się sztukaterie oraz jeden piec kaflowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. nid.pl, s. 43. [dostęp 2021-06-07].
- ↑ Romanowski, G. Mia100 Kamienic. Przywracanie normalności, [w:] Kronika Miasta Łodzi nr 4, 2015 s.. 50.
- ↑ a b c d Stefański K., Atlas architektury dawnej Łodzi do 1939 r., Łódź 2003.
- ↑ UMŁ wyremontował cenną kamienicę przy Piotrkowskiej za 5 mln zł. I chce ją sprzedać... za tyle samo [online], lodz.wyborcza.pl [dostęp 2021-07-07].