Polski: Grudziądz, kolegium jezuickie, ob. UM, 1647-1684, 1722-1725, XX

Jezuici po swym osiedleniu w Grudziądzu w roku 1622 używali dla celów religijnych do czasu pobudowania własnego klasztoru, Kaplicę Działyńskich przy farze. Trudności jakie mieli z nabyciem potrzebnych gruntów, spowodowane nieprzychylnym nastawieniem do nich luterańskich władz miasta, spowodowały, że budowa kolegium rozpoczęta została dopiero w roku 1647, to jest od czasu kiedy Jezuici pozyskali na to zgodę udzieloną przez Sejm Rzeczypospolitej. Budowa głównego, późnobarokowego gmachu kolegium wypełniającego całą pierzeję ulicy Ratuszowej trwała do roku 1680. Kolegium Jezuickie jest dwupiętrowym murowanym budynkiem z centralnie umieszczonym wejściem, do którego można się dostać dwubiegowymi schodami z podestem. Ścianę frontową na jedenaście odcinków dzielą jońskie palistry. Skrzydło boczne znajdujące się przy ul. Zamkowej dobudowane zostało w okresie od 1720 do 1725 roku. W tym czasie powstała też wieża, która spłonęła razem z górną częścią budynku w dniu 19 listopada 1919 roku.

Odremontowana w 1920 roku czworoboczna wieża z galerią, zwieńczona jest baniastym hełmem. Obecnie w czterech rogach tarasu umieszczono kolumny głośnikowe, przez które można niekiedy usłyszeć hejnał.