Posłowie do Parlamentu Europejskiego 1958–1962
Wygląd
(Przekierowano z Posłowie do Parlamentu Europejskiego w latach 1958-1962)
Posłowie do Parlamentu Europejskiego w latach 1958–1962 zostali mianowani przez parlamenty krajowe 6 państw członkowskich Unii Europejskiej. Kadencja rozpoczęła się 1 stycznia 1958 i zakończyła się 9 stycznia 1962.
Pomiędzy państwa członkowskie podzielono 142 mandaty.
Przewodniczącym PE 1958–1962 był Hans Furler (do 1960) i następnie Robert Schuman.
W Parlamencie Europejskim w latach 1955–1958 powołano trzy frakcji politycznych:
- Partia Europejskich Socjalistów (SOC)
- Europejska Partia Ludowa (CD)
- Partia Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów (LD)
- Niez. (NI)
Deputowani według grup[edytuj | edytuj kod]
SOC[edytuj | edytuj kod]
Państwo | Lista[1] | Posłowie | Liczba |
---|---|---|---|
Belgia | BSP | Paul-Henri Spaak, Achille Van Acker | 2 |
PS | Fernand Dehousse, Henri François Simonet, Hendrik Fayat | 3 | |
Francja | SFIO | Guy Mollet, Pierre Lapie, Francis Vals, Christian Pineau, Vincent Auriol, Robert Marjolin | 6 |
PS | Georges Spénale | 1 | |
UDSR | François Mitterrand, René Pleven, Raymond Marcellin | 3 | |
Holandia | PvdA | Marinus van der Goes van Naters, Gerard Nederhorst, Siep Posthumus, Henk Vredeling | 4 |
Luksemburg | LSAP | Victor Bodson, Henry Cravatte | 2 |
RFN | SPD | Karl Bergmann, Willi Birkelbach, Kurt Conrad (do 1959), Heinrich Deist, Gerhard Kreyssig, Georg Leber (do 1959), Ludwig Metzger, Ludwig Ratzel (do 1959), Helmut Schmidt (do 1961), Martin Schmidt, Heinrich Sträter (do 1961), Käte Strobel | 12 |
Włochy | PSI | Lionello Levi Sandri, Antonio Giotiti, Antonio Ruberti, Francesco De Martino | 4 |
PSDI | Pietro Neni, Giuseppe Saragat | 2 | |
Razem | 39 |
CD[edytuj | edytuj kod]
LIB[edytuj | edytuj kod]
Państwo | Lista[1] | Posłowie | Liczba |
---|---|---|---|
Belgia| | PL | Albert Lilar | 1 |
PRL | Jean Rey | 1 | |
Holandia | VVD | Henk Korthals (do 19.05.1959) | 1 |
Luksemburg | DP | Eugène Schaus | 1 |
RFN | FDP | Robert Margulies, Walter Scheel (do 1961), Heinz Starke (do 1961) | 3 |
Francja| | PR | Félix Gaillard, René Mayer, Edgar Faure Henri Queuille, André Marie, Pierre Mendès France | 6 |
Włochy | PLI | Enrico De Nicola, Luigi Einaudi, Gaetano Martino, Paolo Emilio Taviani | 4 |
PRI | Carlo Sforza | 1 | |
Razem | 17 |
NI[edytuj | edytuj kod]
Państwo | Lista[1] | Posłowie | Liczba |
---|---|---|---|
Francja | bezpartyjny | Henri Rochereau, Raymond Barre, Étienne Hirsch, Pierre Chatenet, Louis Armand | 6 |
Włochy | bezpartyjny | Altiero Spinelli, Guido Colonna di Paliano, Rinaldo Del Bo, Carlo Scarascia-Mugnozza, Giuseppe Petrilli | 6 |
Razem | 10 |
Zmiany deputowanych[edytuj | edytuj kod]
- Francja
|
- Holandia
|
- Niemcy (RFN)
|
|
Przewodniczący grup[edytuj | edytuj kod]
- SOC: Pierre-Olivier Lapie (do 1959), Willi Birkelbach
- CD: Alain Poher
Rozkład mandatów według państw i grup (na koniec kadencji)[edytuj | edytuj kod]
Grupa poselska
Państwo członkowskie |
SOC | CD | LIB | Niez. | Razem |
Belgia | 5 | 7 | 2 | 14 | |
Francja | 10 | 15 | 5 | 6 | 36 |
Holandia | 4 | 9 | 1 | 14 | |
Luksemburg | 2 | 3 | 1 | 6 | |
Niemcy | 12 | 21 | 3 | 36 | |
Włochy | 6 | 19 | 5 | 6 | 36 |
Unia Europejska | 39 | 74 | 17 | 12 | 142 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- posłowie w latach 1958–1962 w poszczególnych państwach członkowskich: belgijscy, francuscy, holenderscy, luksemburscy, niemieccy, włoscy