Traszka Waltla
Pleurodeles waltl[1] | |||
Michahelles, 1830 | |||
Salamandra Waltla w akwarium | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
traszka Waltla | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Zasięg występowania | |||
Traszka Waltla[3][4], salamandra Waltla[5] (Pleurodeles waltl) – gatunek płaza ogoniastego z podrodziny Pleurodelinae w rodzinie salamandrowatych (Salamandridae). Największy europejski płaz. Bardzo popularny wśród akwarystów ze względu na niewygórowane wymagania.
Płaz ten znany jest również jako żebrowiec Waltla.[potrzebny przypis] Nazwa ta związana jest z widocznymi na jego ciele pomarańczowymi brodawkami, przez które wyczuć można zakończenia żeber.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje na Półwyspie Iberyjskim i w Maroku.
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Wolno płynące rzeki, jeziora i sztuczne zbiorniki wodne.
Zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Dni spędza ukryta w wodorostach, żeruje po zmierzchu. Środowisko wodne opuszcza zazwyczaj tylko w przypadku wyschnięcia zbiornika. Na lądzie zazwyczaj ukrywa się pod kamieniami. W momencie zaatakowania żebra przebijają skórę, znajdują się tam gruczoły z trującą substancją.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Dwa razy w roku – wczesną wiosną i latem. Samica składa do 1000 jaj i przyczepia do roślin wodnych. Wyklute z jaj larwy cechują się dużym apetytem i rozwijają się bardzo szybko.
Akwarystyka[edytuj | edytuj kod]
W niewoli potrafi przeżyć nawet do 20 lat. Może być karmiona larwami i dżdżownicami, ale także kawałkami chudego mięsa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Pleurodeles waltl, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Pleurodeles waltl, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ J. Mazgajska: Płazy świata. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15846-0.
- ↑ Marcin Jan Gorazdowski , Michał Kaczorowski , Leksykon zwierząt terraryjnych, Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2005, s. 70, ISBN 83-7073-400-6, OCLC 749563549 .
- ↑ Andrzej Budziaszewski, Płazy w akwarium, Akwarium, Nr 4/83. [dostęp 2012-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Václav Laňka, Zbyšek Vít: Płazy i gady. Wyd. 2. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", 1993, s. 34-35. ISBN 83-7066-359-1. (pol.).