Połock: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 13:47, 20 lis 2007

Połock (biał. Полацк (Połack), hist. Полацак, ros. Полоцк) – miasto na Białorusi, u ujścia Połoty do Dźwiny, ok. 80 000 mieszkańców.

Na początku XIV w. księstwo połockie opanowali Litwini. Stało się ono uposażeniem młodszych synów wielkich książąt. Odrębność księstwa zlikwidował wieki książę Witold i oddał je w zarząd mianowanym przez siebie starostom. Miastu w 1498 r. nadano prawo magdeburskie, co znacznie przyspieszyło jego rozwój. Reforma administracyjna z początków XVI w. przeprowadzona przez Aleksandra Jagiellończyka uczyniła z byłego księstwa województwo. W czasie wojny litewsko-rosyjskiej 1558-1570 wojska moskiewskie cara Iwana IV Groźnego zdobyły miasto 15 lutego 1563, topiąc w Dźwinie wszystkich połockich Żydów. Stefan Batory założył w mieście słynne kolegium jezuitów, w którym pierwszym rektorem był ksiądz Piotr Skarga. Później (w latach 1635-1638) rektorem był ksiądz Wojciech Slaski.

W 1705 r. miała tu miejsce masakra bazylianów dokonana przez cara Piotra I który zamierzał zniszczyć unię brzeską. Połock znajdował się na terenie I Rzeczypospolitej do 1772 r.

kościół jezuitów (katedra) p.w. św. Mikołaja
katedra unicka Mądrości Bożej (Sofijska, 1748-65, arch. Jan Krzysztof Glaubitz). Katedra unicka znajduje się na dawnym wzgórzu zamkowym.

W mieście zobaczyć też można m.in.

@@ Linia 50: / Linia 50: @@
 ===Zabytki===
-Najwspanialszymi zabytkami miasta były,
-* będąca kościołem jezuitów, [[katedra]] św. Mikołaja oraz
+* kościół jezuitów ([[katedra]]) p.w. św. Mikołaja
 * katedra [[unia brzeska|unicka]] Mądrości Bożej (Sofijska, [[1748]]-65, arch. [[Jan Krzysztof Glaubitz]]). Katedra unicka znajduje się na dawnym wzgórzu zamkowym.