Rohaczów: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 12:42, 23 lut 2012

Szablon:Miasto zagranica infobox Rohaczów (dawniej: Rohaczew; białorus. Рагачоў, Rahaczou, ros. Рогачёв) - miasto na Białorusi w obwodzie homelskim, nad Dnieprem. Stolica administracyjna rejonu rohaczewskiego. 33,6 tys. mieszkańców (2010). Przemysł spożywczy, materiałów budowlanych, paszowy; uzdrowisko balneologiczne; przystań rzeczna.

Historia

Położony w widłach rzek Dniepr i Druć obronny gród wzmiankowano po raz pierwszy w 1142 roku w Kronice Ipatijewskiej. Pod koniec XII wieku gród został opanowany przez Księstwo Turowskie. Od końca XIII wieku znajdował się w Wielkim Księstwie Litewskim, do którego przyłączył gród książę Dowmunt. Na początku XVI wieku stał się własnością króla polski Zygmunta I Starego, który w 1522 roku oddał go w prezencie ślubnym królowej Bonie Sforzy, która włączyła Rohaczów do swojej domeny i przez 30 lat gospodarowania znacznie rozwinęła pod względem ekonomicznym, przerwanym tylko najazdem w 1535 roku w czasie wojny z Moskwą. W tym czasie miasto stało się ważnym punktem na trasie drogi wodnej łączącej Smoleńsk z Kijowem. W 1576 roku odnotowano istnienie zamku obronnego. W 1569 roku po Unii Lubelskiej Rohaczów został włączony do Korony Królestwa Polskiego.
Podczas IV wojny z Moskwą zdobyty w 1654 roku przez wojska kozackie Iwana Zołotareńki, które spaliły miasto i zamek.
W 1772 roku oderwany od Polski i włączony do Rosji.
Pod koniec XIX wieku większość mieszkańców stanowiła ludność żydowska. Był też ośrodkiem chasydyzmu (urodził się tu Joseph Rosen). W 1902 roku doprowadzono do miasta linię kolejową z Mohylewa, w związku z czym zaczął rozwijać się jako ośrodek przemysłowy. W lutym 1918 roku miejsce walk I Korpusu Polskiego generała Dowbor-Muśnickiego o węzeł kolejowy.
27 września 1920 roku miejsce walk 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich, ścigających Rosjan po Bitwie warszawskiej oraz 1 października 1920 r. walk 13 Dywizjonu Artylerii Konnej. Po Traktacie Ryskim w 1921 r. Rohaczów pozostał po sowieckiej stronie granicy. Przed II wojną światową liczył ok. 17 tys. mieszkańców
Od lipca 1941 do lutego 1944 roku pod okupacją niemiecką, która zakończyła się po Operacji Bagration.
W 1971 roku odkryto w Rohaczewie skarb monet.

Zabytki

Góra królowej Bony z pozostałościami wałów zamkowych
Ruiny kościoła św. Antoniego Padewskiego, zbudowanego w latach 1910-12 z cegły w stylu neogotyckim (ul. Wołodarskiego)
Cerkiew św. Aleksandra Newskiego z końca XIX w.
Gmach "Ziemstwa" z 1916 r. (ul. Lenina 62)
Kaplice na starym cmentarzu chrześcijańskim

Kościół katolicki

Siedziba parafii (kościół św. Katarzyny) i dekanatu.

Galeria

herb Rohaczowa z 1781
widok miasta przed 1914
twierdza w Rohaczowie z 1777 przed 1914
Plan miasta z k. XVIII w.
Kościół św. Antoniego
"Ziemstwo" z 1914 r.

Linki zewnętrzne

Rohaczów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 686 .
Zabytki - jęz. białoruski

@@ Linia 36: / Linia 36: @@
 == Historia ==
-Położony w widłach dwóch rzek obronny gród wzmiankowano po raz pierwszy w 1142 roku w [[Latopis Ipatijewski|Kronice Ipatijewskiej]]. Pod koniec XII wieku gród został opanowany przez [[Księstwo Turowskie]]. Od końca XIII wieku znajdował się w Wielkim Księstwie Litewskim, do którego przyłączył gród książę [[Dowmunt|Dowmunt]]. Na początku XVI wieku stał się własnością króla polski [[Zygmunt Stary|Zygmunta I Starego]], który oddał go w 1522 roku królowej [[Bona Sforza|Bonie Sforzy]], która włączyła Rohaczów do swojej domeny i przez 30 lat gospodarowania znacznie rozwinęła pod względem ekonomicznym, przerwanym tylko najazdem w 1535 roku w czasie [[Wojna litewsko-moskiewska 1534-1537|wojny z Moskwą]]. W 1576 roku odnotowano istnienie zamku obronnego. W 1569 roku po Unii Lubelskiej Rohaczów został włączony do Korony Królestwa Polskiego.<br />
+Położony w widłach rzek [[Dniepr]] i [[Druć]] obronny gród wzmiankowano po raz pierwszy w 1142 roku w [[Latopis Ipatijewski|Kronice Ipatijewskiej]]. Pod koniec XII wieku gród został opanowany przez [[Księstwo Turowskie]]. Od końca XIII wieku znajdował się w Wielkim Księstwie Litewskim, do którego przyłączył gród książę [[Dowmunt|Dowmunt]]. Na początku XVI wieku stał się własnością króla polski [[Zygmunt Stary|Zygmunta I Starego]], który w 1522 roku oddał go w prezencie ślubnym królowej [[Bona Sforza|Bonie Sforzy]], która włączyła Rohaczów do swojej domeny i przez 30 lat gospodarowania znacznie rozwinęła pod względem ekonomicznym, przerwanym tylko najazdem w 1535 roku w czasie [[Wojna litewsko-moskiewska 1534-1537|wojny z Moskwą]]. W tym czasie miasto stało się ważnym punktem na trasie drogi wodnej łączącej Smoleńsk z Kijowem. W 1576 roku odnotowano istnienie zamku obronnego. W 1569 roku po Unii Lubelskiej Rohaczów został włączony do Korony Królestwa Polskiego.<br />
 Podczas [[Wojna polsko-rosyjska 1654-1667|IV wojny z Moskwą]] zdobyty w 1654 roku przez wojska kozackie [[Iwan Zołotarenko|Iwana Zołotareńki]], które spaliły miasto i zamek. <br />
-W 1772 roku oderwany od Polski i włączony do Rosji.<br /> Pod koniec XIX wieku ośrodek chasydyzmu (urodził się tu Joseph Rosen).
+W 1772 roku oderwany od Polski i włączony do Rosji.<br /> Pod koniec XIX wieku większość mieszkańców stanowiła ludność żydowska. Był też ośrodkiem chasydyzmu (urodził się tu Joseph Rosen). W 1902 roku doprowadzono do miasta linię kolejową z Mohylewa, w związku z czym zaczął rozwijać się jako ośrodek przemysłowy.
 W lutym 1918 roku miejsce walk [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusu Polskiego]] generała [[Józef Dowbor-Muśnicki|Dowbor-Muśnickiego]] o węzeł kolejowy. <br />
-września 1920 roku miejsce walk [[14 Pułk Ułanów Jazłowieckich|14 Pułku Ułanów Jazłowieckich]], ścigających Rosjan po Bitwie warszawskiej oraz 1 października 1920 r. walk [[13 Dywizjon Artylerii Konnej|13 Dywizjonu Artylerii Konnej]]. Po [[Traktat ryski|Traktacie Ryskim]] w 1921 r. Rohaczów pozostał po rosyjskiej stronie granicy.<br />
+września 1920 roku miejsce walk [[14 Pułk Ułanów Jazłowieckich|14 Pułku Ułanów Jazłowieckich]], ścigających Rosjan po Bitwie warszawskiej oraz 1 października 1920 r. walk [[13 Dywizjon Artylerii Konnej|13 Dywizjonu Artylerii Konnej]]. Po [[Traktat ryski|Traktacie Ryskim]] w 1921 r. Rohaczów pozostał po sowieckiej stronie granicy. Przed II wojną światową liczył ok. 17 tys. mieszkańców<br />
 Od lipca 1941 do lutego 1944 roku pod okupacją niemiecką, która zakończyła się po [[Operacja Bagration|Operacji Bagration]]. <br />
 W 1971 roku odkryto w Rohaczewie skarb monet.