Zamek w Krzemieńcu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
red. |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
W XII wieku wzniesiono tu drewniany gród książąt ruskich, których drewniane umocnienia zastąpiono murowanymi w XIII-XIV wieku. Zamek ufortyfikowany był na tyle silnie, że w w roku 1226 nie mógł go zdobyć król [[Andrzej II węgierski|Andrzej Węgierski]], a w 1241 [[Tatarzy]]<ref name=Twierdze>{{cytuj książkę | nazwisko = Nicieja| imię = Stanisław Sławomir| autor link = | tytuł = Twierdze kresowe Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Iskry| miejsce = Warszawa| rok = 2006| strony =89-109 | isbn =83-244-0024-9 }}</ref>. W 1321 roku Krzemieniec wraz z [[Łuck]]iem znalazł się pod panowaniem [[Litwa|Litwy]], później Polski jako siedziba starostwa grodowego w [[Województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita)|województwie wołyńskim]]. |
W XII wieku wzniesiono tu drewniany gród książąt ruskich, których drewniane umocnienia zastąpiono murowanymi w XIII-XIV wieku. Zamek ufortyfikowany był na tyle silnie, że w w roku 1226 nie mógł go zdobyć król [[Andrzej II węgierski|Andrzej Węgierski]], a w 1241 [[Tatarzy]]<ref name=Twierdze>{{cytuj książkę | nazwisko = Nicieja| imię = Stanisław Sławomir| autor link = | tytuł = Twierdze kresowe Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Iskry| miejsce = Warszawa| rok = 2006| strony =89-109 | isbn =83-244-0024-9 }}</ref>. W 1321 roku Krzemieniec wraz z [[Łuck]]iem znalazł się pod panowaniem [[Litwa|Litwy]], później Polski jako siedziba starostwa grodowego w [[Województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita)|województwie wołyńskim]]. |
||
W latach 1409-1418 więziony tu był przez księcia [[Witold Kiejstutowicz|Witolda]] [[Świdrygiełło]] za sprzymierzanie się z [[Zakon krzyżacki|Krzyżakami]] przeciwko [[Władysław II Jagiełło|Jagielle]] i Witoldowi. |
W latach 1409-1418 więziony tu był przez księcia [[Witold Kiejstutowicz|Witolda]] jego kuzyn [[Świdrygiełło]] za sprzymierzanie się w czasie Wielkiej wojny z [[Zakon krzyżacki|Krzyżakami]] przeciwko [[Władysław II Jagiełło|Jagielle]] i Witoldowi. Uwięzienie nie było ciężkie i zarządzający zamkiem Konrad z Falkenbergu pozwalał Świdrygielle przyjmować gości, spośród których kniaź Daszko Ostrogski i Aleksander Nos pomogli mu w ucieczce 24 marca 1418 roku sprowadzając pod zamek 500 ludzi, zabijając podczas walki Konrada z Falkenbergu oraz mordując całą załogę. |
||
W październiku 1648 roku po 6-tygodniowym oblężeniu pułkownik kozacki [[Maksym Krzywonos]] zdobył zamek i zburzył go<ref name=Twierdze/>. Nie odbudowany zamek popadł w ruinę, którą pozostaje do dziś<ref name="mal">{{cytuj pismo|nazwisko=Małkowska|imię=Monika|tytuł=Historia z perspektywy Góry Bony|czasopismo=Księga Kresów Wschodnich - cykl dodatków "Rzeczpospolitej"|wydanie=Nr 41|strony=15|data=2010-11-10}}</ref>. |
W 1536 roku starostwo krzemienieckie otrzymała od męża Zygmunta Starego królowa [[Bona Sforza|Bona]]<ref name=Twierdze/> i z jej inicjatywy dokonano przebudowy zamku na [[renesans]]owy i wzmocniono umocnienia. W okresie późniejszym zamek należał do kolejnych królów polskich. |
||
W październiku 1648 roku po 6-tygodniowym oblężeniu pułkownik kozacki [[Maksym Krzywonos]] zdobył zamek i zburzył go<ref name=Twierdze/>. Nie odbudowany zamek popadł w ruinę, którą pozostaje do dziś<ref name="mal">{{cytuj pismo|nazwisko=Małkowska|imię=Monika|tytuł=Historia z perspektywy Góry Bony|czasopismo=Księga Kresów Wschodnich - cykl dodatków "Rzeczpospolitej"|wydanie=Nr 41|strony=15|data=2010-11-10}}</ref>. |
|||
==Architektura== |
==Architektura== |
||
Wersja z 15:10, 7 cze 2013
.jpg) Góra Bony z ruinami zamku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Zniszczono |
1648 |
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Zamek w Krzemieńcu – ruiny zamku z XIII-XIV wieku, przebudowanego w XVI wieku, znajdujące się w Krzemieńcu na terenie dzisiejszej Ukrainy.
Historia
W XII wieku wzniesiono tu drewniany gród książąt ruskich, których drewniane umocnienia zastąpiono murowanymi w XIII-XIV wieku. Zamek ufortyfikowany był na tyle silnie, że w w roku 1226 nie mógł go zdobyć król Andrzej Węgierski, a w 1241 Tatarzy[1]. W 1321 roku Krzemieniec wraz z Łuckiem znalazł się pod panowaniem Litwy, później Polski jako siedziba starostwa grodowego w województwie wołyńskim.
W latach 1409-1418 więziony tu był przez księcia Witolda jego kuzyn Świdrygiełło za sprzymierzanie się w czasie Wielkiej wojny z Krzyżakami przeciwko Jagielle i Witoldowi. Uwięzienie nie było ciężkie i zarządzający zamkiem Konrad z Falkenbergu pozwalał Świdrygielle przyjmować gości, spośród których kniaź Daszko Ostrogski i Aleksander Nos pomogli mu w ucieczce 24 marca 1418 roku sprowadzając pod zamek 500 ludzi, zabijając podczas walki Konrada z Falkenbergu oraz mordując całą załogę.
W 1536 roku starostwo krzemienieckie otrzymała od męża Zygmunta Starego królowa Bona[1] i z jej inicjatywy dokonano przebudowy zamku na renesansowy i wzmocniono umocnienia. W okresie późniejszym zamek należał do kolejnych królów polskich.
W październiku 1648 roku po 6-tygodniowym oblężeniu pułkownik kozacki Maksym Krzywonos zdobył zamek i zburzył go[1]. Nie odbudowany zamek popadł w ruinę, którą pozostaje do dziś[2].
Architektura
Zamek wzniesiono na wierzchołku stromej góry zwanej Górą Bony, górującej nad miastem. Ukształtowanie terenu wymusiło nieregularny plan zamku. Z zamku zachowały się mury przyziemia - od wschodu wieża bramna z przejazdem i platformą od strony urwiska, fragmenty murów obwodowych, od zachodu budynek mieszkalny i dwie kondygnacje ceglanej wieży wzniesionej na planie kwadratu[2]. W XVI wieku zamek posiadał trzy wieże i po modernizacji jego mury wyposażono w artylerię.
Bibliografia
- Tadeusz Polak: Zamki na Kresach: Białoruś, Litwa, Ukraina. Warszawa: Pagina, 1997, s. 180-181. ISBN 83-907506-0-0.
- Stanisław Sławomir Nicieja, Twierdze kresowe Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Iskry, Warszawa, 2006, ss. 89-109, ISBN 83-244-0024-9