Sobór Świętych Borysa i Gleba w Nowogródku: Różnice pomiędzy wersjami

Sobór św. św. Borysa i Gleba
Царква Святых Барыса і Глеба
	sobór parafialny
	; Widok ogólny
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Nowogródek
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	Eparchia nowogródzka i lidzka
Wezwanie	św. św. Borys i Gleb
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1517
Data zakończenia budowy	1519
Data poświęcenia	1519
Data zamknięcia	1961
Aktualne przeznaczenie	czynna cerkiew
Data reaktywacji	1996
Fundator	Konstanty Ostrogski
Dane świątyni
Styl	późny gotyk
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 2
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
	Położenie na mapie Białorusi Sobór św. św. Borysa i Gleba
	53°36′00,8″N 25°49′26,9″E/53,600222 25,824139
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:40, 14 maj 2014

Sobór św. św. Borysa i Gleba w Nowogródku – prawosławny sobór^[1] w Nowogródku, w eparchii nowogródzkiej i lidzkiej Egzarchatu Białoruskiego.

Historia

Pierwsza świątynia na miejscu dzisiejszego soboru powstała w XII w., pozostały z niej jedynie fragmenty fundamentów. Budowla ta była soborem katedralnym metropolii litewskiej^[1]. Od XIV w. przy cerkwi działał męski monaster^[2]. W 1451 w świątyni gościł metropolita moskiewski Jonasz^[1].

Istniejąca cerkiew została ufundowana w 1517 przez hetmana wielkiego litewskiego Konstantego Ostrogskiego^[3] oraz metropolitę Józefa Sołtana. Jej budowa trwała przez kolejne dwa lata^[3]. W XVII w. świątynia przeszła w ręce unitów. Od 1624 działał przy niej żeński klasztor unicki, zaś w 1628 – wspólnota męska. W 1632 cerkiew została przebudowana^[3]. Kolejna przebudowa miała miejsce w XVIII w.^[1].

Obiekt wrócił do rąk prawosławnych po likwidacji unii na ziemiach zabranych w 1839 (synod połocki). Był przebudowywany po raz kolejny w latach 1873-1875^[1]. Do I wojny światowej cerkiew była ośrodkiem kultu cudownej Zamkowej Ikony Matki Bożej (jej nazwa odnosiła się do pierwotnego miejsca przechowywania – zamku w Nowogródku), wywiezionej w 1915 do Dobrodziejówki na Czernihowszczyźnie, następnie zaginionej. Pozostawał czynny do 1961, gdy został zamknięty i zaadaptowany na archiwum. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał świątynię w 1996^[3].

Architektura

Cerkiew została wzniesiona w stylu późnogotyckim. W tym stylu utrzymane są zdobiące ściany i absydę ostrołukowe ornamenty. Sobór posiada dwie wieże, w narożnikach wzmacniane skarpami. We wnętrzu budynku przetrwały sklepienia gwiaździste oraz XVII-wieczny nagrobek Litaworów Chreptowiczów, dobroczyńców świątyni^[3].

Po 2009 roku przebudowano oryginalne hełmy na wieżach, przebudowując je w stylu moskiewskim.

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Собор святых мучеников Бориса и Глеба
↑ Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 260. ISBN 978-83-61209-55-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e G. Rąkowski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Burchard Edition, Warszawa 1997, ISBN 83-904446-9-0, s.166-167

[nov-1] Собор святых мучеников Бориса и Глеба

[2] Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 260. ISBN 978-83-61209-55-3.

[prz-3] G. Rąkowski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Burchard Edition, Warszawa 1997, ISBN 83-904446-9-0, s.166-167

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 80: / Linia 80: @@
 == Architektura ==
 Cerkiew została wzniesiona w stylu późnogotyckim. W tym stylu utrzymane są zdobiące ściany i absydę ostrołukowe ornamenty. Sobór posiada dwie wieże, w narożnikach wzmacniane skarpami. We wnętrzu budynku przetrwały sklepienia gwiaździste oraz XVII-wieczny nagrobek Litaworów Chreptowiczów, dobroczyńców świątyni<ref name="prz"/>.
+Po 2009 roku przebudowano oryginalne hełmy na wieżach, przebudowując je w stylu moskiewskim.
 {{Przypisy}}
 [[Kategoria:Cerkwie eparchii nowogródzkiej i lidzkiej|Nowogródek, Borysa]]