Powstanie Ostranicy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Powstanie Ostranicy''', znane także jako '''Powstanie Ostranicy i Huni''' – powstanie kozackie toczone wiosną i latem roku [[1638]], rozbite przez [[Polska|Polaków]]. |
'''Powstanie Ostranicy''', znane także jako '''Powstanie Ostranicy i Huni''' – powstanie kozackie toczone wiosną i latem roku [[1638]], rozbite przez [[Polska|Polaków]]. |
||
Po stłumionym rok wcześniej [[powstanie Pawluka|powstaniu Pawluka]], wiosną 1638 roku wybuchł kolejny bunt - pod wodzą hetmana kozaków nierejestrowych [[Jakub Ostrzanin|Jakuba Ostrzanina]]. Tym razem rebelia ogarnęła tereny środkowego [[Dniepr]]u, okolice [[Czerkasy|Czerkas]], [[Łubnie|Łubniów]]. |
Po stłumionym w grudniu rok wcześniej [[powstanie Pawluka|powstaniu Pawluka]], wiosną 1638 roku wybuchł kolejny bunt - pod wodzą hetmana kozaków nierejestrowych [[Jakub Ostrzanin|Jakuba Ostrzanina]]. Tym razem rebelia ogarnęła tereny środkowego [[Dniepr]]u, okolice [[Czerkasy|Czerkas]], [[Łubnie|Łubniów]]. |
||
Po klęsce wojsk [[Jakub Ostrzanin|Jakuba Ostrzanina]] w bitwie [[Bitwa pod Żowninem|pod Żowninem]] w dniach [[13 czerwca|13]]-[[14 czerwca]] nowym hetmanem i przywódcą powstania został obrany [[Dymitr Hunia]]. Kozacy byli w stanie utworzyć jedynie [[tabor wojskowy|tabor]] i wkrótce otoczeni skapitulowali 8 sierpnia 1638 roku w [[oblężenie nad rzeką Starzec|oblężeniu nad rzeką Starzec]]. |
Po klęsce wojsk [[Jakub Ostrzanin|Jakuba Ostrzanina]] w bitwie [[Bitwa pod Żowninem|pod Żowninem]] w dniach [[13 czerwca|13]]-[[14 czerwca]] nowym hetmanem i przywódcą powstania został obrany [[Dymitr Hunia]]. Kozacy byli w stanie utworzyć jedynie [[tabor wojskowy|tabor]] i wkrótce otoczeni skapitulowali 8 sierpnia 1638 roku w [[oblężenie nad rzeką Starzec|oblężeniu nad rzeką Starzec]]. |
||
Wersja z 15:06, 26 mar 2015
Powstanie Ostranicy, znane także jako Powstanie Ostranicy i Huni – powstanie kozackie toczone wiosną i latem roku 1638, rozbite przez Polaków.
Po stłumionym w grudniu rok wcześniej powstaniu Pawluka, wiosną 1638 roku wybuchł kolejny bunt - pod wodzą hetmana kozaków nierejestrowych Jakuba Ostrzanina. Tym razem rebelia ogarnęła tereny środkowego Dniepru, okolice Czerkas, Łubniów.
Po klęsce wojsk Jakuba Ostrzanina w bitwie pod Żowninem w dniach 13-14 czerwca nowym hetmanem i przywódcą powstania został obrany Dymitr Hunia. Kozacy byli w stanie utworzyć jedynie tabor i wkrótce otoczeni skapitulowali 8 sierpnia 1638 roku w oblężeniu nad rzeką Starzec.
Wśród polskich dowódców w tłumieniu powstania wyróżnili się hetman polny koronny Mikołaj Potocki i Jeremi Wiśniowiecki oraz wojewoda podolski, przyszły hetman wielki koronny Stanisław Rewera Potocki.
Najważniejszymi starciami w rebelii były:
Stłumienie tego lokalego powstania kozackiego toczonego w okolicy Czerkasów, Łubnia i Połtawy przyniosło spokój na Ukrainie na 10 lat. Jednak w roku 1648 wybuchnie ze zdwojoną siłą powstanie, które obejmie swoim zakresem już całą Ukrainę - Powstanie Chmielnickiego.
Bibliografia, literatura
- Natalia Jakowenko, Historia Ukrainy od czasów najdawniejszych do końca XVIII wieku Lublin 2000 Wyd. Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, ISBN 8385854541, Wyd. II rozszerzone: Historia Ukrainy do 1795 roku, Warszawa 2011, Wydawnictwo Naukowe PWN, ISBN 978-83-01-16763-9
- Władysław Konopczyński, Dzieje Polski nowożytnej, t. I, wyd. I Warszawa 1936, wiele wznowień.
- Władysław Serczyk, Na dalekiej Ukrainie: Dzieje Kozaczyzny do 1648 roku, Kraków 1984, Wydawnictwo Literackie, ISBN 83-08-01214-0
|
