Władysław Komar (1910–1944): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:57, 12 sie 2019

Władysław Komar, także Władysław Komar-Zaborzyński, na Litwie znany jako Vladislavas Komaras (ur. 11 listopada 1910 w Rogówku k. Poniewieża, dziś Raguvėlė, Litwa, zm. 20 czerwca 1944 w Podbrzeziu k. Wilna) – ziemianin polski, sportowiec, żołnierz podziemia.

Życiorys

Potomek rodziny bojarskiej, pieczętującej się herbem własnym. Mieszkał w majątku Rogówek. Żonaty z Wandą z Jasieńskich, znaną lekkoatletką, miał z nią córkę Marię Beatę i syna Władysława. W 1928 ukończył gimnazjum w Poznaniu. Absolwent Instytutu d'Agriculture w Gemblaux (Belgia) i Uniwersytetu Poznańskiego. Zawodnik AZS Poznań, uprawiał bieg na 110 m przez płotki i skoki lekkoatletyczne. Był reprezentantem Polski.

Od 1934 przebywał na Litwie kowieńskiej w rodzinnym majątku. Kontynuował karierę sportową w polonijnym klubie Sparta Kowno. Był reprezentantem Litwy w biegu na 110 m przez płotki i w skoku wzwyż (7. miejsce w ME 1934 z wynikiem 1.80).

W czasie II wojny światowej zaangażował się w działalność polskiego ruchu oporu. W 1939 roku był jednym z głównych organizatorów pomocy polskim żołnierzom internowany na Litwie, wydając na ten cel niemałe swoje fundusze^[1]. Należał do ZWZ-AK, przyjmując pseudonim "Malutki". W 1941 za zgodą Komendy Okręgu ZWZ przyjął stanowisko zastępcy kierownika Zarządu Gospodarstw Rolnych Ostland (Landbewirstschaftungsgesellschaft Ostland) na okręg wileński, starając się obsadzać administrację majątków Polakami, dzięki czemu można było zaopatrywać w żywność partyzanckie oddziały czy zatrudniać polską młodzież, chroniąc ją przed wywiezieniem na roboty do Niemiec.

Władysław Komar pełnił też funkcję administratora majątku Glinciszki. Przybyły, wraz z reprezentantami zarządu Landbewirstschaftungsgesellschaft Ostland (Niemcami i Holendrem) do Glinciszek w trakcie mordu na 39 polskich cywilach w czerwcu 1944 roku, został zamordowany przez litewskich nacjonalistów w drodze powrotnej do Wilna. Mimo obecności niemieckiego kapitana żołnierze Litewskiego Korpusu Pomocniczego wyciągnęli go z samochodu w okolicach Podbrzezia i zmasakrowali, biorąc podobno za komendanta Aleksandra Krzyżanowskiego "Wilka". Został pochowany na Rossie.

Bibliografia

Longin Tomaszewski, Kronika wileńska 1941-1945, Oficyna Wydawnicza Pomost, Warszawa, ISBN 83-85521-09-7
IrenaI. Sławińska IrenaI., Szlakami moich wód, Lublin: Norbertinum, 2004, ISBN 83-7222-177-4, OCLC 749486363 .

Linki zewnętrzne

Vladislavas KOMARAS. anykstenai.lt, 2009-12-07. [dostęp 2011-09-18]. (lit.).

↑ Krzysztof Jasiewicz (red), Europa nieprowincjonalna. Non provincial Europe, Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza RYTM, Londyn-Warszawa 1999, ISBN 83-86759-92-5, 83-87893-58-7

[1] Krzysztof Jasiewicz (red), Europa nieprowincjonalna. Non provincial Europe, Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza RYTM, Londyn-Warszawa 1999, ISBN 83-86759-92-5, 83-87893-58-7

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Inne znaczenia|reprezentanta Polski i Litwy w lekkoatletyce|[[Władysław Komar (ujednoznacznienie)|Inne osoby o tym imieniu i nazwisku]]}}
+[[Plik:Raguvele manor house Lithuania.JPG|mały|353x353px|Pałac Władysława Komara w Rogówku]]
 '''Władysław Komar''', także '''Władysław Komar-Zaborzyński''', na [[Litwa|Litwie]] znany jako '''Vladislavas Komaras''' (ur. [[11 listopada]] [[1910]] w Rogówku k. [[Poniewież]]a, dziś [[Raguvėlė]], [[Litwa]], zm. [[20 czerwca]] [[1944]] w [[Podbrzezie (rejon wileński)|Podbrzeziu]] k. [[Wilno|Wilna]]) – [[Ziemiaństwo|ziemianin]] polski, [[sportowiec]], [[żołnierz]] podziemia.
@@ Linia 9: / Linia 10: @@
 Od 1934 przebywał na [[Republika Litewska (1918–1940)|Litwie kowieńskiej]] w rodzinnym majątku. Kontynuował karierę sportową w polonijnym klubie Sparta Kowno. Był reprezentantem Litwy w biegu na 110 m przez płotki i w skoku wzwyż (7. miejsce w [[Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1934|ME 1934]] z wynikiem 1.80).
-W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zaangażował się w działalność polskiego ruchu oporu. W 1939 roku był jednym z głównych organizatorów pomocy polskim żołnierzom internowany na Litwie, wydając na ten cel niemałe swoje fundusze. Należał do [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]-[[Armia Krajowa|AK]], przyjmując pseudonim "Malutki". W 1941 za zgodą Komendy Okręgu ZWZ przyjął stanowisko zastępcy kierownika Zarządu Gospodarstw Rolnych Ostland (Landbewirstschaftungsgesellschaft Ostland) na okręg wileński, starając się obsadzać administrację majątków Polakami, dzięki czemu można było zaopatrywać w żywność partyzanckie oddziały czy zatrudniać polską młodzież, chroniąc ją przed wywiezieniem na roboty do Niemiec.
+W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zaangażował się w działalność polskiego ruchu oporu. W 1939 roku był jednym z głównych organizatorów pomocy polskim żołnierzom internowany na Litwie, wydając na ten cel niemałe swoje fundusze<ref>Krzysztof Jasiewicz (red), ''Europa nieprowincjonalna. Non provincial Europe'', Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza RYTM, Londyn-Warszawa 1999, <nowiki>ISBN 83-86759-92-5</nowiki>, 83-87893-58-7</ref>. Należał do [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]-[[Armia Krajowa|AK]], przyjmując pseudonim "Malutki". W 1941 za zgodą Komendy Okręgu ZWZ przyjął stanowisko zastępcy kierownika Zarządu Gospodarstw Rolnych Ostland (Landbewirstschaftungsgesellschaft Ostland) na okręg wileński, starając się obsadzać administrację majątków Polakami, dzięki czemu można było zaopatrywać w żywność partyzanckie oddziały czy zatrudniać polską młodzież, chroniąc ją przed wywiezieniem na roboty do Niemiec.
 Władysław Komar pełnił też funkcję administratora majątku [[Glinciszki]]. Przybyły, wraz z reprezentantami zarządu Landbewirstschaftungsgesellschaft Ostland (Niemcami i Holendrem) do Glinciszek w trakcie mordu na 39 polskich cywilach w czerwcu [[1944]] roku, został zamordowany przez litewskich nacjonalistów w drodze powrotnej do [[Wilno|Wilna]]. Mimo obecności niemieckiego kapitana żołnierze Litewskiego Korpusu Pomocniczego wyciągnęli go z samochodu w okolicach Podbrzezia i zmasakrowali, biorąc podobno za komendanta [[Aleksander Krzyżanowski|Aleksandra Krzyżanowskiego "Wilka"]]. Został pochowany na [[Cmentarz Na Rossie|Rossie]].