Grzegorz Przebinda: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Muromiec (dyskusja | edycje)
14 edycji
m Uściślenie
m Poprawiłem nazwisko
Znaczniki: Wycofane VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 37: Linia 37:
|www =
|www =
}}
}}
'''Grzegorz Przebinda''' (ur. [[27 czerwca]] [[1959]] w [[Jaworzno|Jaworznie]]) – [[Filologia|filolog]], [[Rusycystyka|rusycysta]] i historyk idei, maratończyk amator. Od 1983 wykłada w [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], w latach 2012–2020 był również rektorem [[Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Stanisława Pigonia w Krośnie|Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Stanisława Pigonia w Krośnie]], w latach 2016–2020 II wiceprzewodniczący Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa<ref>{{Cytuj |tytuł = Kadencja 2016-2020 - Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa - Uniwersytet Jagielloński |data dostępu = 2023-11-27 |opublikowany = krswk.edu.pl |url = https://krswk.edu.pl/archiwum/kadencja2016-2020}}</ref>.
'''Grzegorz PrzePINDA''' (ur. [[27 czerwca]] [[1959]] w [[Jaworzno|Jaworznie]]) – [[Filologia|filolog]], [[Rusycystyka|rusycysta]] i historyk idei, maratończyk amator. Od 1983 wykłada w [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], w latach 2012–2020 był również rektorem [[Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Stanisława Pigonia w Krośnie|Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Stanisława Pigonia w Krośnie]], w latach 2016–2020 II wiceprzewodniczący Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa<ref>{{Cytuj |tytuł = Kadencja 2016-2020 - Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa - Uniwersytet Jagielloński |data dostępu = 2023-11-27 |opublikowany = krswk.edu.pl |url = https://krswk.edu.pl/archiwum/kadencja2016-2020}}</ref>.


== Życiorys ==
== Życiorys ==

Wersja z 00:14, 2 lut 2024

Grzegorz Przebinda
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1959
Jaworzno

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia rosyjska, historia idei, historia literatury rosyjskiej, literaturoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1991

Habilitacja

8 października 1998
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

12 czerwca 2002

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Stanisława Pigonia w Krośnie

Rektor PWSZ w Krośnie (2012-2020)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal Komisji Edukacji Narodowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Grzegorz PrzePINDA (ur. 27 czerwca 1959 w Jaworznie) – filolog, rusycysta i historyk idei, maratończyk amator. Od 1983 wykłada w Uniwersytecie Jagiellońskim, w latach 2012–2020 był również rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Stanisława Pigonia w Krośnie, w latach 2016–2020 II wiceprzewodniczący Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa[1].

Życiorys

Dzieciństwo spędził w Wołowicach nad Wisłą w powiecie krakowskim[2]. Tam również w latach 1966–1974 uczęszczał do szkoły podstawowej (obecnie im. Jana Pawła II)[3]. W latach 1974–1978 był uczniem Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Skawinie[4].

W 1978–1983 studiował rusycystykę w Instytucie Filologii Wschodniosłowiańskiej UJ[5]. Jeszcze w stanie wojennym (czerwiec 1983) obronił pracę magisterską o twórczości Aleksandra Sołżenicyna, zakazanego wówczas oficjalnie w całym bloku komunistycznym[6]. Od połowy lat 80. publikował w drugim obiegu pod pseudonimem Henryk Cywiński, m.in. w krakowskiej podziemnej „Arce” wywiady z rosyjskimi pisarzami na emigracji – Natalią Gorbaniewską[7] i Iriną Iłowajską-Alberti[8]. W 1988 wydał w warszawskim drugoobiegowym wydawnictwie „Most” wspomnienia dysydenta i emigranta z ZSRR Władimira Bukowskiego pt. Listy rosyjskiego podróżnika[9]. W 1991 uhonorowany nagrodą Polcul za „współpracę polsko-rosyjską w walce o demokrację”[10].

W 1991 obronił doktorat na podstawie rozprawy Włodzimierz Sołowjow wobec historii. Promotorem magisterium i doktoratu był profesor Ryszard Łużny[5].

W 1998 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Od Czaadajewa do Bierdiajewa – spór o Boga i człowiek w myśli rosyjskiej (1832–1922)[5]. Natomiast w 2002 uzyskał tytuł profesorski, m.in. za książkę Większa Europa. Papież wobec Rosji i Ukrainy[5].

Od 1983 jest zatrudniony w Instytucie Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego – zaczynał jako asystent-stażysta, obecnie jest profesorem zwyczajnym[11]. W 1999–2005 i 2008–2012 był dyrektorem instytutu, od 2009 jest kierownikiem Katedry Kultury Słowian Wschodnich w Instytucie Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1 września 2012 do 31 VIII 2020 – rektor PWSZ w Krośnie[5].

W 2001–2005 był wykładowcą, a w 2002–2003 kierownikiem Katedry Badań Wschodu na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego[5]. Wchodził w latach 1999-2018 w skład pierwszej redakcji pisma „Nowaja Polsza”[12][13], jest członkiem komitetów redakcyjnych „Nowej Europy Wschodniej” i „Przeglądu Rusycystycznego” oraz Komisji Wschodnioeuropejskiej Polskiej Akademii Nauk, Komisji Słowianoznawstwa Polskiej Akademii Nauk i Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II KUL[14]. Jest autorem ok. 300 publikacji – w tym dziewięciu książek wydanych w 1992–2013 – w języku polskim, rosyjskim, angielskim, francuskim[15], ukraińskim[16], białoruskim, czeskim[17], fińskim (jeden tekst) na temat kultury i historii Rosji, Ukrainy, Białorusi i Litwy, także o ich związkach z Polską. Publikował w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych oraz w pismach o większym nakładzie, w tym także w tygodnikach i gazetach codziennych – w „Znaku”, „Więzi”, „Tygodniku Powszechnym”, „Rzeczpospolitej”[18], „Polityce”, „Gazecie Wyborczej[19] oraz wydawanym w Paryżu przez emigrację tygodniku „Russkaja Mysl”. Jego teksty na język rosyjski tłumaczyła m.in. Natalja Gorbaniewska[20]. W 2016 wraz z żoną Leokadią i synem Igorem przetłumaczył na polski Mistrza i Małgorzatę Michaiła Bułhakowa[21][22][23].

Odznaczenia

Życie osobiste

Od 1981 żonaty z Leokadią Styrcz-Przebindą (absolwentka slawistyki na UJ, dr językoznawstwa). Ma dwoje dzieci: syna Igora (ur. 1981, absolwent filmoznawstwa na UJ) i córkę Anetę (ur. 1989, absolwentka socjologii na UJ)[3].

Amatorsko uprawia biegi długodystansowe, przebiegł dwadzieścia maratonów[27] na trzech kontynentach, w szesnastu krajach i dziewiętnastu miastach[28].

Publikacje

  • Grzegorz Przebinda: Włodzimierz Sołowjow wobec historii. Kraków: Arka, 1992, seria: Z dziejów myśli Rosyjskiej. ISBN 83-85123-80-6. (pol.).
  • Mikołaj Czernyszewski – późny wnuk Oświecenia. Katowice: Śląsk, 1997.
  • Od Czaadajewa do Bierdiajewa. Spór o Boga i człowieka w myśli rosyjskiej 1832–1922. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1998 (nominacja do Nagrody im. Jana Długosza w 1999).
  • Zaułki Mistrza Wolanda. Kraków: Oficyna Literacka, 2000.
  • wspólnie z Józefem Smagą: Kto jest kim w Rosji po 1917 roku. Kraków: Znak, 2000.
  • Większa Europa. Papież wobec Rosji i Ukrainy. Kraków: Znak, 2001 (nominacja do Nagrody im. Jana Długosza w 2002).
  • Między Moskwą a Rzymem. Myśl religijna w Rosji XIX i XX w.. Kraków: Universitas, 2003.
  • Piekło z widokiem na niebo. Spotkania z Rosją 1999–2004. Kraków: Znak, 2004.
  • Между Краковом, Римом и Москвой. Русская идея в новой Польше. Москва: РГГУ, 2013.
  • [współautorstwo z Igorem Przebindą i Leokadią Anną Przebindą] M. Bułhakow, Mistrz i Małgorzata, przekład, opracowanie tekstu i przypisy, wyd. II poprawione, Kraków: Znak 2022.
  • From Chaadayev to Solovyov: Russian Modern Thinkers Between East and West, Berlin: Peter Lang, 2022.
  • Ostatnia wojna Putina. Rozprawa filologa z Rosją, Kraków: Znak 2023.

Przypisy

  1. ↑ Kadencja 2016-2020 - Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa - Uniwersytet Jagielloński [online], krswk.edu.pl [dostęp 2023-11-27].
  2. ↑ Centrum Myśli Jana Pawła II; Prof. Grzegorz Przebinda. [dostęp 2016-02-02].
  3. ↑ a b Grzegorz Przebinda; Instytut Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-02-03].
  4. ↑ Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie w Skawinie – absolwenci 1977–1982. [dostęp 2016-01-28].
  5. ↑ a b c d e f Przebinda, Grzegorz, [w:] Bożenna Frankowska i inni red., Współcześni uczeni polscy: słownik biograficzny. T. 5, Suplement A-Ż, Warszawa: Ośrodek Przetwarzania Informacji, 2006, s. 670, ISBN 83-916278-4-5 [dostęp 2015-12-10].
  6. ↑ Grzegorz Przebinda - Instytut Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego [online], ifw.filg.uj.edu.pl [dostęp 2024-01-27].
  7. ↑ „Arka”. Nr 20, s. 46-55, 1987. 
  8. ↑ „Arka”. Nr 25, s. 64-71, 1989. 
  9. ↑ Listy rosyjskiego podróżnika / Władimir Bukowski. [w:] Katalog Biblioteki Narodowej [on-line]. bn.org.pl. [dostęp 2016-01-22].
  10. ↑ Lista laureatów od 1990. polcul.pl. [dostęp 2016-01-22].
  11. ↑ Grzegorz Przebinda; Uniwersytet Jagielloński w Krakowie. [dostęp 2016-02-01].
  12. ↑ О «Новой Польше» - Pедакция (Гжегож Пшебинда - Grzegorz Przebinda). [dostęp 2021-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-19)]. (ros.).
  13. ↑ Бібліотека - архів (Гжегож Пшебинда - Grzegorz Przebinda) [online], novapolshcha.pl [dostęp 2022-01-11] (ukr. • ros.).
  14. ↑ Rada Naukowa Instytutu Jana Pawła II. [dostęp 2016-01-17].
  15. ↑ Cahiers du monde russe et soviétique Année 1988 Volume 29 Numéro 3. [dostęp 2016-02-02].
  16. ↑ Zbruč. Ґжеґож ПШЕБІНДА: П’ята імперія Путіна. [dostęp 2016-02-03].
  17. ↑ Protestant: Nezávislý evangelický měsíčníkdata. [dostęp 2016-02-01].
  18. ↑ Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Grzegorz Przebinda, Piąte imperium Putina, „Rzeczpospolita”, Plus-Minus, 20 czerwca 2015, ISSN 0208-9130 [dostęp 2015-12-10] [zarchiwizowane z adresu].
  19. ↑ Gazeta Wyborcza. Magazyn Świąteczny. [dostęp 2016-02-03].
  20. ↑ Новая Польша: Гжегож Пшебинда: Читая Вата. [dostęp 2016-02-02].
  21. ↑ TiO, Oni oraz "Mistrz i Małgorzata" [online], Biznes i Styl - Podkarpacki portal opinii [dostęp 2017-11-11] (pol.).
  22. ↑ Dobry diabeł i pisarz niespełniony | Michaił Bułhakow, Mistrz i Małgorzata, „Zupełnie Inna Opowieść”, 31 grudnia 2016 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
  23. ↑ INTERIA.PL, "Mistrz i Małgorzata" - przekład pierwszej świeżości [online] [dostęp 2017-11-11] (pol.).
  24. ↑ Ewa Gorczyca, Prezydent przyznał medale "Za zasługi dla Krosna" i nagrody dla artystów i sportowców. Wśród uhonorowanych: rektor i kancelrz PWSZ [FOTO] [online], Nowiny, 9 czerwca 2019 [dostęp 2021-12-11] (pol.).
  25. ↑ Ministerstwo >> Odznaczenia >> Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis >> Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze - Gloria Artis >> Szukaj: Przebinda [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 11 maja 2018 [dostęp 2022-01-11] (pol.).
  26. ↑ Prezydent: Wolność trzeba zawsze umacniać. prezydent.pl, 2015-05-03. [dostęp 2016-01-17].
  27. ↑ Grzegorz Przebinda [online], www.maratonypolskie.pl [dostęp 2023-03-27].
  28. ↑ Klasyczne [online], Profesor Grzegorz Przebinda [dostęp 2023-11-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Przebinda&oldid=72743608”