Łękuk (jezioro w gminie Wydminy)
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Region | |
Wysokość lustra |
149,6 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia |
80,6 ha |
Wymiary • max długość • max szerokość |
|
Głębokość • średnia • maksymalna |
|
Długość linii brzegowej |
5 800 m |
Objętość |
2 185,9 tys. m³ |
Położenie na mapie gminy Wydminy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu giżyckiego | |
54°03′55″N 22°07′58″E/54,065278 22,132778 |
Łękuk – jezioro w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Wydminy[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Jezioro leży na Pojezierzu Mazurskim[2], w mezoregionie Puszczy Boreckiej[3], w dorzeczu Ełk–Biebrza–Narew–Wisła[4]. Znajduje się około 25 km w kierunku wschodnim od Giżycka. Od strony zachodniej wpływa niewielki ciek wodny od jeziora Róg, natomiast od zachodu ma połączenie z jeziorem Dubinek. W południowej części zbiornika wodnego znajduje się odpływ do jeziora Sowa[4]. Nad zachodnim brzegiem jeziora leży Róg Orłowski, nad południowym Łękuk Mały[5].
Brzegi są strome i wysokie, w otoczeniu pól, łąk i lasów. Prawie w całości są zarośnięte wąskim, przerywanym pasem roślinności wodnej. Linia brzegowa jest średnio rozwinięta. Jezioro jest płytkie i wydłużone, stanowi skraj Puszczy Boreckiej[4].
Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego jeziora Łękuk w zlewni rzeki Ełk – nr 15[6]. Znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy Boreckiej o łącznej powierzchni 22 860,9 ha[7].
Jezioro stanowi siedlisko gatunku ujętego jako bliski zagrożenia w Polskiej czerwonej księdze roślin – grzybieni północnych Nymphaea candida, potwierdzone w latach 90. XX wieku[8].
Morfometria[edytuj | edytuj kod]
Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 80,6 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 2,7 m, a maksymalna – 5,0 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 149,6 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 2 185,9 tys. m³[2]. Maksymalna długość jeziora to 2 200 m a szerokość 500 m. Długość linii brzegowej wynosi 5 800 m[4].
Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 73,5 ha, a wysokość bezwzględna lustra wody – 148,7 m n.p.m.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 190, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ a b c Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 349, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726 .
- ↑ Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
- ↑ a b c d Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski , Wielkie Jeziora Mazurskie. Północ, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1999 (Przewodniki wędkarskie; 6), ISBN 83-87506-16-8, OCLC 749533945 .
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal 2 iMap ORTO. geoportal.gov.pl. [dostęp 2017-03-09].
- ↑ Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-02-17].
- ↑ Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Rozporządzenie Nr 132 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy Boreckiej. Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego, 20 listopada 2016. [dostęp 2017-03-09].
- ↑ Stanisław Kłosowski: Nymphaea candida C.Presl - Grzybienie północne. W: Róża Kaźmierczakowa, Kazimierz Zarzycki, Zbigniew Mirek (red.): Polska czerwona księga roślin. Kraków: PAN, 2014, s. 150. ISBN 978-83-61191-72-8.