Śnieżny Awen
49°14′26″N 19°54′08″E/49,240644 19,902083| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
9,5 m |
| Głębokość |
6,5 m |
| Deniwelacja |
6,5 m |
| Wysokość otworów |
1595 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
250 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NNE |
| Data odkrycia |
15 sierpnia 1964 roku |
| Odkrywca |
L. Nowiński i A. Trzaska |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-11.30 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′26″N 19°54′08″E/49,240644 19,902083
| |
Śnieżny Awen (Worek, K-2, Śnieżny Aven) – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w środkowej części ściany Kazalnicy Miętusiej opadającej do Wielkiej Świstówki, na wysokości 1595 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 9,5 metrów, a jej deniwelacja 6,5 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi, wypełniona w znacznej części śniegiem, 6-metrowa studnia do której prowadzi niewielki otwór wejściowy. Z jej dna odchodzi w kierunku Jaskini Lodowej Miętusiej szczelinowy korytarz kończący się zawaliskiem[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Przez cały rok leży w niej śnieg. Ściany są wilgotne, rosną na nich mchy i porosty[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Studnia została odkryta przez L. Nowińskiego i A. Trzaskę podczas wspinaczki ścianą Kazalnicy Miętusiej w 1964 roku. Jej plan i opis sporządziła I. Luty przy współpracy J. Iwanickiego (jr) w 1994 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984.
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-09-25].