Świtycze
52°19′15″N 23°23′31″E/52,320833 23,391944
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225082 |
Położenie na mapie rejonu kamienieckiego  | |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 52°19′15″N 23°23′31″E/52,320833 23,391944
| |
Świtycze (biał. Свіцічы, Swiciczy; ros. Свитичи, Switiczi) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Ogrodniki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX i w początkach XX w. wieś i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Wysokie Litewskie. Znajdowała się tu kaplica katolicka parafii w Wysokiem Litewskim, w 1890 już nieistniejąca.
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i kolonia leżące w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim, w gminie Wysokie Litewskie[1]. W 1921 wieś liczyła 93 mieszkańców, zamieszkałych w 21 budynkach, w tym 91 Białorusinów i 2 Polaków. 91 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 2 rzymskokatolickiego. Kolonia liczyła zaś 135 mieszkańców, zamieszkałych w 25 budynkach, wyłącznie Polaków wyznania rzymskokatolickiego[1].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Świtycze, pow. brzeski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 723.
- Świtycze, pow. brzeski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 636.
- Mapa WIG Wysokie Litewskie. [dostęp 2023-03-19]. (pol.).
