2MASS J0523-1403

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2MASS J0523-1403
Ilustracja
Słaby czerwony karzeł o typie widmowym L - wyobrażenie artysty
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Zając

Rektascensja

05h 23m 38,221s

Deklinacja

–14° 03′ 02,29″

Odległość

40,28 +0,88−0,85 ly
12,35 +0,27−0,26[1] pc

Wielkość obserwowana
(pasmo V)

21,05 ± 0,11m

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

czerwony karzeł

Typ widmowy

L2,5[1]

Promień

0,086 ± 0,003[1] R
0,86 ± 0,03 RJ

Temperatura

2074 ± 27 K[1]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J05233822-1403022

2MASS J0523-1403czerwony karzeł leżący w gwiazdozbiorze Zająca. Należy do typu widmowego L2,5. Jest to gwiazda niezwykle słaba, reprezentantka najmniejszych obiektów astronomicznych będących jeszcze gwiazdami, a nie brązowymi karłami[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Promień tego obiektu wynosi 8,6% promienia Słońca (ma rozmiary Saturna), a jego jasność jest prawie 8000 razy mniejsza niż jasność Słońca[1]. Pomimo stosunkowo niewielkiej odległości od Ziemi, ok. 40 lat świetlnych, jest widoczny dopiero przy użyciu silnych teleskopów optycznych wrażliwych na podczerwień. Temperatura powierzchni gwiazdy to około 2100 kelwinów[1], prawie trzykrotnie mniej niż temperatura fotosfery Słońca.

Znaczenie dla astrofizyki[edytuj | edytuj kod]

Wykresy zależności promienia od temperatury i promienia od jasności posiadają lokalne minimum, oddzielające ciąg główny gwiazd prowadzących syntezę wodoru w hel od brązowych karłów, które nie są zdolne do prowadzenia tego procesu. Istnienie minimum wynika z tego, że w przypadku gwiazd większa masa odpowiada większemu promieniowi, podczas gdy dla brązowych karłów większej masie odpowiada mniejszy promień (ze względu na degenerację materii). Bardzo mały promień 2MASS J0523-1403 sprawia, że znajduje się ona blisko tego minimum, po stronie gwiezdnej[1][2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Sergio B. Dieterich, Todd J. Henry, Wei-Chun Jao, Jennifer G. Winters i inni. The Solar Neighborhood XXXII. The Hydrogen Burning Limit. „The Astronomical Journal”. 147 (5), 2013. DOI: 10.1088/0004-6256/147/5/94. arXiv:1312.1736. (ang.). 
  2. a b Katy Garmany: NOAO/SOAR: Where do stars end and brown dwarfs begin?. National Optical Astronomy Observatory, 2013-12-09. [dostęp 2014-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-12)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]