Agaricochara latissima
| Agaricochara latissima | |||
| (Stephens, 1832) | |||
.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Agaricochara latissima | ||
| Synonimy | |||
| |||
Agaricochara latissima – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic.
Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1832 roku przez Jamesa Francisa Stephensa pod nazwą Aleochara latissima[1].
Chrząszcz o krótkim i szerokim jak na kusakowatego ciele o długości od 1,2 do 1,5 mm. Głowa może być od brązowej do smoliście czarnej. Jej szerokość wynosi tyle co szerokość pojedynczej pokrywy, a kształt nie jest poprzeczny. Czułki są brązowe z żółtymi nasadami. Siedem ich ostatnich członów jest nabrzmiałych. Przedplecze jest ponad półtora raza szersze niż dłuższe, płaskie, ubarwione brązowawo- lub żółtawoczerwono, ku przodowi silniej zwężone niż u Gyrophaena boleti. Powierzchnia przedplecza jest stosunkowo matowa, o ledwo widocznym, nieukładającym się w rzędy punktowaniu. Krawędzie boczne przedplecza są słabo i równomiernie zaokrąglone. Pokrywy są szersze i znacznie dłuższe od przedplecza. Ubarwienie pokryw jest jasnobrązowoczerwone lub żółtawe, w tylnych kątach mniej lub bardziej rozlegle przyciemnione. Odnóża są brązowe z żółtymi nasadami. Stopy ostatniej pary są pięcioczłonowe, zaś pozostałych – czteroczłonowe. Odwłok jest brązowy do smoliście czarnego z wierzchołkiem brązowawo- lub żółtawoczerwonym[2].
Owad mykofilny, zasiedlający huby rozwijające się na różnych drzewach liściastych, rzadziej na iglastych. Spotykany także pod korą drzew, w próchnowiskach oraz w grzybach naziemnych[3][4][5]. Znajdowany był m.in. w hubiakach (Fomes), maślankach (Hypholoma), porkach (Piptoporus) i wrośniakach (Trametes)[3][5].
Gatunek zachodniopalearktyczny[3][1], znany z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji (włącznie z Korsyką), Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Norwegii, Szwecji, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Grecji i Cypru[1]. Na północ sięga do północnej części Skandynawii[3]. W Polsce znany jest z Beskidu Śląskiego, Beskidu Żywieckiego (w tym Babiej Góry[6]), Beskidu Sądeckiego, Górnego Śląska, Ojcowskiego Parku Narodowego[5] i Pojezierza Mazurskiego[4]; w I połowie XX wieku notowany był też w Warszawie i okolicy Przemyśla[3][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ivan Löbl, Daniel Löbl: Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Vol. 2. Hydrophiloidea - Staphylinoidea I: Revised and Updated Edition. Leiden, Boston: Brill, 2015, s. 635.
- ↑ Gustav Adolf Loshe: Die Käfer Mitteleuropeas Band 5: Staphylinidae II (Hypocyphtinae und Aleocharinae), Pselaphidae. Heinz Freude, Karl Wilhelm Harde, Gustav Adolf Loshe (red. serii). Krefeld: Goecke & Evers Verlag, 1971, s. 27-33.
- ↑ a b c d e B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 8. Chrząszcze – Coleoptera. Kusakowate – Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. Warszawa: 1981.
- ↑ a b A. Byk, S. Byk. Chrząszcze saproksylofilne próchnowisk rezerwatu „Dęby w Krukach Pasłęckich”. „Parki Nar. Rez. Przyr.”. 23 (4), s. 555-580, 2004.
- ↑ a b c d Andrzej Melke, Stanisław Szafraniec. Materiały do poznania Aleocharinae (Coleoptera: Staphylinidae) Beskidu Zachodniego. „Wiadomości Entomologiczne”. 21 (4), s. 197-203, 2003.
- ↑ D. Kubisz, S. Szafraniec: Chrząszcze (Coleoptera) masywu Babiej Góry. W: Monografia Fauny Babiej Góry. B.W. Wołoszyn, D. Wołoszyn, W. Celary (red.). Kraków: Publikacje Komitetu Ochrony Przyrody PAN, 2003, s. 163-221.