Ahmet Adnan Saygun

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ahmet Adnan Saygun
Ilustracja
Ahmet Adnan Saygun (1988)
Data i miejsce urodzenia

7 września 1907
Smyrna

Pochodzenie

tureckie

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1991
Stambuł

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka modernistyczna, muzyka neoklasycystyczna

Zawód

kompozytor, etnomuzykolog

Odznaczenia
Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja) Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (1947–2001)

Ahmet Adnan Saygun (ur. 7 września 1907 w Smyrnie (tur. İzmir), zm. 6 stycznia 1991 w Stambule)[1]turecki kompozytor i etnomuzykolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W wieku 13 lat zaczął uczyć się gry na fortepianie i na ud oraz pobierał lekcje z zakresu teorii muzyki. Cztery lata później został zatrudniony jako nauczyciel muzyki w szkole średniej. W 1928 dzięki rządowemu stypendium podjął studia kompozycyjne w konserwatorium w Paryżu u Eugène’a Borrela, a następnie w Schola Cantorum de Paris(inne języki) u Vincente’a d’Indy[1][2].

Po powrocie do Turcji w 1931 zajął się działalnością pedagogiczną. Wykładał w Musiki Muallim Mektebi (Akademia Nauczycieli Muzyki) w Ankarze i konserwatorium miejskim w Stambule (1936–1939). W latach 1946–1972 wykładał kompozycję w państwowym konserwatorium w Ankarze, a w latach 1972–1987 etnomuzykologię i kompozycję w konserwatorium Mimar Sinan Universitesi w Stambule[1][2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

We wczesnym okresie swojej twórczości czerpał inspiracje z francuskiego impresjonizmu, po 1942 zwrócił się ku neoklasycyzmowi. Wraz z Cemalem Reşitem Reyem, Ulvi Cemalem Erkinem, Hasanem Feritem Alnarem i Necilem Kâzimem Aksesem współtworzył tzw. Grupę Pięciu (tur. Türk Beşleri)[1][2].

Autor pięciu symfonii (Trzecia powstała na zamówienie Fundacji Siergieja Kusewickiego). Międzynarodowy rozgłos przyniosło mu oratorium „Yunus Emre” do tekstów średniowiecznego tureckiego poety-mistyka Yunusa Emrego. Kompozycja ta została wykonana m.in. przez Orkiestrę NBC pod dyrekcją Leopolda Stokowskiego w siedzibie ONZ w Nowym Jorku w 1958[1][2], a 4 września 1991 w Castel Gandolfo w obecności Jana Pawła II. W swoim języku muzycznym łączył tradycje europejską z inspiracją poezją suficką i muzyką derwiszy wirujących (tur. mevlevich).

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Adnan Ahmet Saygun (1915)

Utwory orkiestowe[edytuj | edytuj kod]

  • Symfonia nr 1 op. 29 - 1953
  • Symfonia nr 2 op. 30 - 1958
  • Symfonia nr 3 op. 39 - 1960
  • Symfonia nr 4 op. 53 - 1974
  • Symfonia nr 5 op. 70 - 1985
  • Koncert fortepianowy nr 1 op. 34 - 1958
  • Koncert fortepianowy nr 2 op. 71 - 1985
  • Koncert skrzypcowy op. 44 - 1967
  • Koncert altówkowy op. 59 - 1977
  • Koncert wiolonczelowy op. 74 - 1987

Opery[edytuj | edytuj kod]

  • „Özsoy” op. 9 (pol. Prawdziwe pochodzenie) - 1934
  • „Taşbebek" op. 11 (pol. Kamienna lalka) - 1934
  • „Kerem” op. 28 - 1953
  • „Köroğlu” op. 52 (pol. Syn ślepca) - 1973
  • „Gılgameş” op. 65 (pol. Gilgamesz) - 1983
  • Oratorium op. 26 „Yunus Emre” - 1942
  • Beş türküsü (pol. Pięć pieśni ludowych) op. 41 na bas i orkiestrę - 1968

Balety[edytuj | edytuj kod]

  • „Bir Orman Masalı” op. 17 (pol. Leśna opowieść) - 1943
  • „Kumru Efsanesi” op. 75 (pol. Legenda o Kumru) - 1989

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Miklaszewska 2007 ↓.
  2. a b c d e Yener 2004 ↓.
  3. a b Evin İlyasoğlu: Çağdaş Türk Bestecileri. Istanbul: Pan Yayincilik, 1998, s. 44. ISBN 975-7652-68-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Joanna Miklaszewska: Saygun Ahmet Adnan. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 9: S–Sł część biograficzna. Kraków: PWM, 2007. ISBN 978-83-224-0865-0. (pol.).
  • Faruk Yener: Saygun, Ahmet Adnan. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. S. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
  • Lesław Czapliński. Turek w operze jako motyw fabularny oraz z dziejów tego gatunku w Turcji. „Muzyka21”. 1/2010. ISSN 1509-569X. OCLC 749236622. (pol.). 
  • Lesław Czapliński. Liryka i epika wokalno-instrumentalna w twórczości Ahmeta Adnana Sayguna - A pieśni przetrwają…. „Muzyka21”. 7-8/2010. ISSN 1509-569X. OCLC 749236622. (pol.). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]