Przejdź do zawartości

Aleksander Laskowski (oficer kawalerii)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Laskowski
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data urodzenia

23 lutego 1870

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

15 Pułk Ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941)

Aleksander Laskowski[a] (ur. 23 lutego 1870, zm. ?) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 lutego 1870. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Poznań[1].

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 3. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii[2][3]. W latach 1923-1924 jako oficer rezerwy 15 pułku ułanów został zatrzymany w służbie czynnej[4][3]. W styczniu 1925 przedłużono mu do dnia 30 czerwca tego roku odkomenderowanie do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Aleksander I Laskowski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]