Anchista nubila
Anchista nubila | |
Andrewes, 1931 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Podplemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Anchista nubila |
Zasięg występowania | |
Rekordy A. nubila zaznaczone czarnymi gwiazdkami (★) |
Anchista nubila – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Lebiinae. Występuje endemicznie w Indiach.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1931 roku przez Herberta Edwarda Andrewesa na łamach „The Annals and magazine of natural history”. Jako miejsce typowe wskazano Dehradun w indyjskim stanie Uttarakhand[1][2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 7,5 do 8,5 mm[2].
Głowę ma rudobrązową z jaśniejszym pierwszym członem czułków, gładką, z mikrorzeźbą bardzo delikatną lub całkiem zanikłą. Przeciętnie rozszerzone żuwaczki mają niemal proste krawędzie zewnętrzne. Ostatnie człony głaszczków szczękowych są wrzecionowate, a głaszczków wargowych toporowate[2].
Przedplecze jest rudobrązowe z nieco rozjaśnionymi rozpłaszczeniami brzegów bocznych, gładkie z niewyraźną mikrorzeźbą i bez punktowania, w zarysie sercowate, nieco szersze od głowy, najszersze przy środku długości, o brzegach bocznych wyraźnie zagiętych kanciasto pośrodku i silnie zafalowanych przed kątami tylnymi, kątach tylnych zaostrzonych i płatowatej nasadzie. Wyraźna i mocno wgłębiona linia środkowa jest na przedzie i przed nasadą punktowana. Dołki przypodstawowe przedplecza zaopatrzone są w kilka punktów. Rozpłaszczenia brzegów bocznych są szerokie i zaopatrzone w kilka grubych punktów. Ubarwienie pokryw jest jednolicie rudobrązowe, acz zwykle z nieco przyciemnionymi krawędziami. Rzędy są płytkie, drobno punktowane, międzyrzędy zaś słabo sklepione, punktowane delikatnie i rzadko oraz pokryte wyraźną mikrorzeźbą o równych średnicach oczek siatki. Trzecie międzyrzędy pokryw mają zwykle po trzy, rzadziej po cztery chetopory, wszystkie styczne do rzędu drugiego, a piąte międzyrzędy po dwa, rzadziej po trzy chetopory, z których pierwszy leży u podstawy. Odnóża mają żółtawe uda oraz ciemniejsze golenie i stopy. Te ostatnie u samca w przypadku par drugiej i trzeciej mają dwa kompletne szeregi włosków adhezyjnych, a w przypadku pary pierwszej szeregi szczątkowo wykształcone[2].
Odwłok samicy ma ostatnie sternum z prostą lub lekko wykrojoną krawędzią tylną i dwoma parami szczecinek, samca zaś ma owo sternum na tylnej krawędzi umiarkowanie wykrojone i zaopatrzone w jedną parę szczecinek. Samiec ma genitalia o płacie środkowym edeagusa przysadzistym, w widoku grzbietowym przy szczycie odgiętym na prawą stronę i z lewym brzegiem pośrodku niezakrzywionym, w widoku bocznym rozszerzonym pośrodku i dalej stopniowo zwężającym się. Płaska, szeroka, zaokrąglona blaszka wierzchołkowa leży na prawej stronie i nie zakrzywia się dogrzbietowo. Endofallus jest miejscami bezładnie łuskowany, w części środkowej zaopatrzony w jeden miękkawy skleryt, a w okolicy ujścia w parę wydłużonych, zafalowanych, miękkawych sklerytów[2].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Owad orientalny, endemiczny dla Indii, podawany z Uttarakhandu, Ćhota Nagpur i Tamilnadu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Herbert Edward Andrewes. Papers on Oriental Carabidae. XXV. „The Annals and Magazine of Natural History”. 10 (7), s. 513–528, 1931. DOI: 10.1080/00222933108673342.
- ↑ a b c d e f Hongliang Shi, Hongzhang Zhou, Hongbin Liang. Liang H, Shi H, Zhou H (2013) Taxonomic synopsis of the subtribe Physoderina (Coleoptera, Carabidae, Lebiini), with species revisions of eight genera. „ZooKeys”. 284, s. 1-129, 2013. Pensoft Publishers. DOI: 10.3897/zookeys.284.3983. ISSN 1313-2970.