Przejdź do zawartości

Andrzej Iskra (muzyk)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Iskra
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1946
Poznań

Data i miejsce śmierci

15 września 1991
Poznań

Instrumenty

gitara solowa, gitara basowa, instrumenty klawiszowe

Gatunki

bigbit, rock and roll, blues, blues-rock, rhythm and blues, funky, pop

Zawód

muzyk

Aktywność

1964–1991

Powiązania

Przemysław Lisiecki, Roman Burchacki, Wojciech Neller, Wojciech Skowroński, Maciej Winiewicz, Maciej Dobrzyński, Edmund Klaus, Krystyna Stolarska, Rock & Blues (żeńskie trio wokalne), Lech Stawski, Andrzej Kmita i in.

Zespoły
Roztrzepańcy
Blues Trio
Blues & Rock
KIS
i in.

Andrzej Iskra (ur. 12 listopada 1946 w Poznaniu, zm. 15 września 1991 tamże) – polski basista i klawiszowiec[1]. Początkowo grał na gitarze solowej[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po rozpoczęciu nauki w IV Liceum Ogólnokształcące w Poznaniu w 1964 roku zakładał wraz z Henrykiem Piaseckim zespół big beatowy do którego zaprosił perkusistę Przemysława Lisieckiego[1][2]. Grupa występowała podczas licznych szkolnych akademii, lecz trwała w tym składzie tylko rok, do momentu ukończenia liceum przez jego założycieli[1]. W 1965 roku Wojciech Lisiecki (śpiew, organy; brat Przemysława) założył własną grupę Roztrzepańcy w której muzyk grał na gitarze solowej – zaś resztę składu uzupełniali: H. Piasecki (gitara basowa) i P. Lisiecki (perkusja). Nieco później dołączył Tomasz Jaśkowiak (gitara)[1]. Zespół występował na wielu imprezach masowych, takich jak: „Spotkania z Piosenką” pod patronatem Pałacu Kultury i Expressu Poznańskiego, szkolne akademie w LO nr 4 oraz podczas festynów organizowanych przez ówczesne organizacje młodzieżowe[2]. Miał na swym koncie również kilka dyplomów jako laureat lokalnych przeglądów piosenki[2]. Muzyk był jego członkiem, aż do rozpadu grupy w 1967 roku[2]. Następnie w latach 1968–1969 był basistą zespołu Ex Aequo, utworzonego przez Romana Burchackiego po rozpadzie Pechowców, a w którym grali także: Wojciech Meller (śpiew, gitara) i Marek Strzałkowski (perkusja)[1]. Wiosną 1971 roku za namową Przemysława Lisieckiego, dołączył do grupy Wojciecha Skowrońskiego Blues Trio – w miejsce Kazimierza Plewińskiego[1]. W 1971 roku dokonał wraz z triem swoich pierwszych nagrań radiowych i po raz pierwszy gościł na deskach festiwalu opolskiego (IX KFPP)[1][3]. Grupa Skowrońskiego wystąpiła m.in. podczas „Karnawałowych Spotkań Muzycznych” (1971) i II Lubelskich Spotkań Wokalistów Jazzowych (4-6 czerwca 1971) zyskując większe powodzenie, niż dotychczas[1][4]. W 1972 roku lider zdecydował się na powiększenie składu zespołu i zmianę nazwy[1]. Pod szyldem Blues & Rock Wojciecha Skowrońskiego, grupa wystąpiła dn. 20 października 1972 roku podczas festiwalu Jazz Jamboree, który zarejestrowano i z którego wybrano utwory na EP-kę pt. Blues & Rock, Wojciech Skowroński (No Sense In Worrying z rep. Otisa Spanna i Precious, Precious (Paraphrase) z rep. Isaaca Hayesa[5]), która uznawana jest dziś za pierwszą płytę koncertową w Polsce[1]. W styczniu 1973 roku basista nagrał z zespołem jego debiutancki longplay zatytułowany Blues & Rock (XL/SXL 0799)[6]. Największe przeboje formacji Skowrońskiego z tego okresu działalności to m.in. Kominiarz Johnny, Gdybyś miał dwa życia, Równy był gość czy Ludzie coś mi tutaj nie gra[1]. W latach 1972–1974 muzyk gościł wraz z Blues & Rockiem, trzykrotnie na festiwalu opolskim, tj. na: X KFPP, XI KFPP i XII KFPP w Opolu[1][4]. W grudniu 1974 roku nastąpiła zmiana składu, w wyniku której odszedł z zespołu[1]. W 1989 roku dołączył do zespołu Lecha Stawskiego KIS, gdzie grał na instrumenty klawiszowe[1]. Trio (Stawski, Iskra i Andrzej Kmita) nagrało i wydało kilka kasety magnetofonowe, zaś po śmierci muzyka, ostatnia z nich została mu dedykowana[1]. Muzyk został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu (kwatera 46-1A-18-4)[7].

Wybrana dyskografia[8][edytuj | edytuj kod]

Z zespołem Blues & Rock[edytuj | edytuj kod]

Z zespołem KIS[edytuj | edytuj kod]

  • Hity – Kis ze zdartej płyty 1 (1990)[9]
  • Hity – Kis ze zdartej płyty 2 (MC, 1991)[9]
  • Przeboje (MC, 1992)[1]
  • Najpiękniejsze kolędy w wykonaniu zespołu Kis (MC, Memory 02-256-03)[3]
  • Na ludowo (MC, Viola V-017)[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Piotr Przybylski: Andrzej Iskra – biogram. wojciechskowronski.pl, 2011-05-08. [dostęp 2024-05-26]. (pol.).
  2. ↑ a b c d Piotr Przybylski: Przemysław Lisiecki – biogram. wojciechskowronski.pl, 2009-06-06. [dostęp 2024-05-26]. (pol.).
  3. ↑ a b c Wojciech Skowroński – Za jasną rzeką. Nagrania Koncertowe z lat 1971–1979. discogs.com. [dostęp 2024-05-26]. (ang.).
  4. ↑ a b Piotr Przybylski: Wojciech Skowroński – biogram. wojciechskowronski.pl, 2009-03-01. [dostęp 2024-05-26]. (pol.).
  5. ↑ Wojciech Skowroński, Blues & Rock – No Sense In Worrying. discogs.com. [dostęp 2024-05-23]. (ang.).
  6. ↑ Piotr Przybylski: Blues & Rock, Wojciech Skowroński, 1973. wojciechskowronski.pl, 2009-04-22. [dostęp 2024-05-31]. (pol.).
  7. ↑ Cmentarz komunalny Miłostowo w Poznaniu: Andrzej Iskra (1946–1991). poznan.pl. [dostęp 2024-05-26]. (pol.).
  8. ↑ Andrzej Iskra. discogs.com. [dostęp 2024-05-26]. (ang.).
  9. ↑ a b Rafał Szwaracki: Kolekcja kaset magnetofonowych Lecha Stawskiego. new.kfcm.pl. [dostęp 2024-05-26]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Iskra_(muzyk)&oldid=74084893”