Anolis kubański
Anolis equestris[1] | |||||
Merrem, 1820[2] | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Nadrząd | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
anolis kubański | ||||
|
Anolis kubański, anolis rycerzyk (Anolis equestris) – gatunek średniej wielkości jaszczurki z rodziny Polychrotidae.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Anolis kubański to największy przedstawiciel rodzaju Anolis – osiąga długość 35–50 cm i wagę około 0,5 kg. Żyje przeciętnie 8–10 lat. Jest zwierzęciem o smukłej sylwetce, dość długich kończynach z palcami, zakończonymi małymi, ostrymi pazurami oraz poprzecznie żeberkowanymi poduszeczkami, umożliwiającymi mu chodzenie po pionowych powierzchniach. Jedną z cech charakterystycznych anolisów jest występowanie na podgardlu skórnego worka, który jaszczurka (przeważnie samiec) może silnie nadymać. U wielu gatunków (np. u anolisa zielonego) jest on jaskrawo ubarwiony. Gady te, podobnie jak kameleony, są zdolne do zmiany ubarwienia.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Naturalnym obszarem występowania tego gatunku jest Kuba, jednak introdukowany zaadaptował się również na Florydzie.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Anolis kubański zajmuje różne środowiska – zarówno samotne drzewa sawann, jak i górskie lasy, w których dochodzi do wysokości 1100 m n.p.m. Jest to zwierzę spokojne, jednak bardzo terytorialne. Za dnia poluje na owady, stanowiące dużą część jego diety, a także pisklęta, małe ptaki oraz niewielkie jaszczurki – często inne gatunki z rodzaju Anolis. Żywi się jednak przede wszystkim owocami i liśćmi. Na anolisy polują głównie nadrzewne węże i ptaki drapieżne.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Okres godowy rozpoczyna się w kwietniu lub maju. Ubarwienie jaszczurek staje się wówczas bardziej intensywne. Samiec nadyma podgardle, unosi głowę i wykonuje nią ruchy w kształcie ósemki. Samica odpowiada mu podobnym zachowaniem. Po zakończeniu godów samica zakopuje w ziemi do 20 jaj o długości 1,5-2 cm. W czasie trzymiesięcznej inkubacji jaja powiększają swoje rozmiary dwu- lub trzykrotnie. Dorosłe nie opiekują się gniazdem ani młodymi. Małe jaszczurki początkowo są mało ruchliwe, jednak szybko rozpoczynają samodzielne życie.
Hodowla[edytuj | edytuj kod]
Anolisy kubańskie są dość często hodowane w terrariach.
Temperatura: 25-30 °C, nocą 22-25 °C.
Wilgotność: 60-80%.
Pokarm: Świerszcze, szarańcza, karaluchy, małe myszy.
Łączenie: australorzekotka australijska (Litoria caerulea), ropucha azjatycka (Bufo melanosticus), felsuma madagaskarska (Phelsuma madagascariensis).
Uwagi: zdenerwowany anolis kubański może bardzo mocno ugryźć.
-
Anolis w Boston Science Museum
-
Para anolisów
-
Dziki anolis na Florydzie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anolis equestris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ B. Merrem: Versuch eines Systems der Amphibien. Marburg: J.C. Kreiger, 1820, s. 45. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hanna Gucwińska, Antoni Gucwiński: Zwierzęta w zbroi. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1995. ISBN 83-7023-149-7.
- Thomas van Kampen: Terrarium. Poradnik dla początkujących. Warszawa: MULTICO, 1999. ISBN 83-7073-229-1.