Przejdź do zawartości

Antoni Mickiewicz (poseł)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Mickiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1888
Sorgowce

Data i miejsce śmierci

po 1940
ZSRR

Poseł na Sejm Litwy Środkowej
Okres

od 1922
do 1922

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe Ziemi Wileńskiej

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od 1922
do 1922

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”

Antoni Mickiewicz (ur. 12 czerwca 1888 w Sorgowcach, zm. po 1940 w ZSRR) – polski rolnik, działacz polityczny i społeczny, poseł na Sejm Litwy Środkowej i na Sejm Ustawodawczy w II RP[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był rolnikiem pochodzącym z powiatu święciańskiego. Był członkiem Straży Kresowej i Powiatowej Rady Ludowej oraz wiceprezesem prezydium Straży Bezpieczeństwa. W latach 1920-1927 był członkiem prezydium Sejmiku Powiatowego, a w latach 1920-1922 członkiem wydziału powiatowego w Wilnie. Od 1920 roku członek zarządu Polskiego Stronnictwa Ludowego Ziemi Wileńskiej. W 1922 roku został wybrany posłem z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego w okręgu III (Komaje)[2]. Zasiadał w klubie Polskiego Stronnictwa Ludowego oraz był członkiem komisji: regulaminowej i interpelacyjnej[3]. Do Sejmu Ustawodawczego wszedł na mocy uchwały z 24 marca 1922 jako członek delegacji Sejmu Wileńskiego[1].

W 1940 roku został aresztowany przez NKWD i umieszczony w więzieniu w Wilnie. Dalsze losy są nieznane[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Ignacego i Anny z domu Saniuk. Ożenił się z Salomeą z domu Błaszkiewicz z którą miał 2 synów: Leona i Władysława oraz dwie córki: Jadwigę i Helenę[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Parlamentarzyści - Antoni Mickiewicz [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2024-06-07].
  2. R. 3, nr 6 (17 lutego 1922) = nr 56 Dziennik Urzędowy Tymczasowej Komisji Rządzącej. Litwa Środkowa, s. 67
  3. Sejm Wileński 1922: przebieg posiedzeń według sprawozdań stenograficznych w opracowaniu kancelarji sejmowej, Wilno: Wydawnictwo Księgarni Józefa Zawadzkiego, 1922, s. 8-11 (pol.).