Architektura hojsalska
Wygląd
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3d/Close_up_of_Hoysala_style_shrine_and_sikhara_with_decorative_molding_frieze_in_the_Chennakeshava_temple_at_Somanathapura.jpg/250px-Close_up_of_Hoysala_style_shrine_and_sikhara_with_decorative_molding_frieze_in_the_Chennakeshava_temple_at_Somanathapura.jpg)
Architektura hojsalska (kannada :ಹೊಯ್ಸಳ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ) - styl w architekturze indyjskiej powstały pod rządami dynastii Hojsala pomiędzy XI a XIV w. n.e. z głównymi ośrodkami na terenie dzisiejszego stanu Karnataka. Świątynie budowano na planie gwiaździstym, z wieloma niezależnymi sanktuariami, każde z nich posiadało dach w formie piramidy. Zewnętrzne mury pokrywano w całości ciągami delikatnych rzeźb fryzowych. Podstawa dachu oparta na wspornikach o kobiecych kształtach zwanych madanika. Wnętrze opiera się na dużej ilości pierścieniowo żłobionych kolumn, często również dodatkowo pokrytych rzeźbami. Światło wpuszczają do środka ażurowe kamienne okna, zwane dźali[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 347, seria: Słowniki Encyklopedyczne "Książnicy". ISBN 83-7132-369-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roy C Craven , A Concise History of Indian Art, New York: Praeger Pub, 1976, ISBN 0-275-85620-8, OCLC 2197985 .