Przejdź do zawartości

Bathycongrus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bathycongrus
Ogilby, 1898[1]
Ilustracja
B. aequoreus na ilustracji z 1905 roku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

ryby kostnoszkieletowe

Gromada

promieniopłetwe

Podgromada

nowopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Rząd

węgorzokształtne

Rodzina

kongerowate

Podrodzina

Congrinae

Rodzaj

Bathycongrus

Typ nomenklatoryczny

Congromuraena nasica Alcock, 1894

Synonimy
Gatunki

30 gatunków – zobacz opis w tekście

Bathycongrusrodzaj ryb promieniopłetwych z podrodziny Congrinae w obrębie rodziny kongerowatych (Congridae).

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą gatunki występujące w wodach Oceanu Atlantyckiego, Oceanu Indyjskiego i Oceanu Spokojnego[7][8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała do 100 cm; brak danych dotyczących masa ciała[8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1898 roku irlandzko-australijski ichtiolog James Douglas Ogilby w artykule poświęconym nowym rodzajom i gatunkom ryb, opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Linnean Society of New South Wales[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) B. nasica.

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Bathycongrus: gr. βαθυς bathus ‘głębia’; rodzaj Congrus Richardson, 1845[9].
  • Rhechias: gr. ῥηχος rhēkhos (również ῥαχος rhakhos) ‘cierń’[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie (również monotypowe)): Rhechias armiger Jordan, 1921 (= Congermuraena aequorea Gilbert & Cramer, 1897).
  • Congrina: rodzaj Conger Bosc, 1817; łac. przyrostek -ina ‘odnoszący się do, należący do’[10]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Congermuraena aequorea Gilbert & Cramer, 1897.
  • Pseudoxenomystax: gr. ψευδος pseudos ‘fałszywy’[11]; rodzaj Xenomystax Gilbert, 1891[4]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie (również monotypowe)): Pseudoxenomystax dubius Breder, 1927.
  • Microcephalocongrus: gr. μικρος mikros ‘mały’; κεφαλη kephalē ‘głowa’; rodzaj Congrus Richardson, 1845[5]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Bathycongrus megalops Fowler, 1934 (= Leptocephalus retrotinctus Jordan & Snyder, 1901).
  • Uranoconger: gr. ουρανος ouranos ‘niebo, błękit’; rodzaj Conger Bosc, 1817[6]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie (również monotypowe)): Uranoconger odontostomus Fowler, 1934.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[7]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b J.D. Ogilby. New genera and species of fishes. „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 23 (3), s. 292, 1898. (ang.). 
  2. a b D.S. Jordan. Description of deep-sea fishes from the coast of Hawaii, killed by a lava flow from Mauna Loa. „Proceedings of the United States National Museum”. 59 (2392), s. 644, 1921. (ang.). 
  3. D.S. Jordan & C.L. Hubbs. Record of fishes obtained in Japan by David Starr Jordan in Japan, 1922. „Memoirs of the Carnegie Museum”. 10 (2), s. 192, 196, 1925. (ang.). 
  4. a b C.M. Breder, Jr.. Scientific results of the first oceanographic expedition of the “Pawnee” 1925. Fishes. „Bulletin of the Bingham Oceanographic Collection Yale University”. 1 (1), s. 6, 1927. (ang.). 
  5. a b Fowler 1934 ↓, s. 270.
  6. a b Fowler 1934 ↓, s. 274.
  7. a b Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard Van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 11 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-13] (ang.).
  8. a b R. Froese & D. Pauly: Bathycongrus. FishBase (ver. (02/2024)). [dostęp 2024-06-13]. (ang.).
  9. Ch. Scharpf: Family Congridae Kaup 1856 (Conger Eels). The ETYFish Project. [dostęp 2024-06-13]. (ang.).
  10. Jaeger 1959 ↓, s. 126.
  11. Jaeger 1959 ↓, s. 210.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • H.F. Fowler. Descriptions of new fishes obtained 1907 to 1910, chiefly in the Philippine Islands and adjacent seas. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 85, s. 233–367, 1934. JSTOR: 4064176. (ang.). 
  • E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).