Bielczyce
Wygląd
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/Po%C5%82acak%2C_Biel%C4%8Dyca._%D0%9F%D0%BE%D0%BB%D0%B0%D1%86%D0%B0%D0%BA%2C_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D1%8C%D1%87%D1%8B%D1%86%D0%B0_%28V._Griaznov%2C_1867%29.jpg/220px-Po%C5%82acak%2C_Biel%C4%8Dyca._%D0%9F%D0%BE%D0%BB%D0%B0%D1%86%D0%B0%D0%BA%2C_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D1%8C%D1%87%D1%8B%D1%86%D0%B0_%28V._Griaznov%2C_1867%29.jpg)
Bielczyce (biał. Бельчыцы) — rezydencja książąt połockich w XII wieku. Znajdowała się na lewym brzegu Zachodniej Dźwiny, u zbiegu z rzeką Bielczanką, 2 km od Górnego Zamku w Połocku (obecnie w granicach Połocka). Wspomniana w Kodeksie Hipackim pod 1159 r. Zgodnie z oświadczeniem M. Stryjkowskiego, Bielczyce zostały umocnione kamiennym murem i wieżami, zburzonymi w XVII wieku przez unickiego arcybiskupa Jozafata Kuncewicza. Częścią rezydencji był monaster Świętych Borysa i Gleba (znajdował się u zbiegu ulicy Jubileuszowej i zaułka Jubileuszowego). Obecnie na południe od miejsca dawnej rezydencji, przy granicy Połocka, znajduje się wieś Bielczyca.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia białoruska: W 18 tomach Vol. 3: Białorusini - Woraniec / Wyd .: GP Pashkov et al. - Mińsk: BelEn, 1996. - Vol. 3. - 511 str. - 10.000 kopii. - ISBN 985-11-0068-4 (tom 3).
- Bielczyca na stronie internetowej globus.tut.by