Ceratomegilla undecimnotata
Ceratomegilla undecimnotata | |||||
(D.H. Schneider, 1792) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Gromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Plemię | |||||
Rodzaj | |||||
Podrodzaj |
Ceratomegilla s.str. | ||||
Gatunek |
Ceratomegilla (Ceratomegilla) undecimnotata | ||||
|
Ceratomegilla undecimnotata – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych.
Chrząszcz o krótkim, owalnym, lekko spłaszczonym ciele długości od 5 do 7 mm. U samca głowa jest żółta z czarną nasadą, a u samicy czarna z parą żółtych plamek. U samców trzeci człon czułków jest rozdwojony. Przedplecze ma przedni brzeg głęboko wcięty, brzegi boczne obrzeżone do około połowy długości, a krawędź nasadową nieobrzeżoną. Barwa przedplecza jest czarna z żółtymi kątami przednimi, a niekiedy, zwłaszcza u samców, także z żółtą krawędzią przednią. Na czerwonoceglastych pokrywach występują po trzy czarne plamy oraz jedna wspólna czarna plama wspólna zajmująca tarczkę, która z tyłu jest rozszerzona nieznacznie lub wcale nierozszerzona na boki. Plamy przednie pokryw leżą na barkach, zaś środkowe są znacznie przesunięte ku tyłowi. Wierzchołek pokryw ma formę ostrołuku. Odnóża środkowej i tylnej pary mają golenie z dwoma kolcami na wierzchołkach. Stopy cechuje obecność zęba u nasady pazurka. Pierwszy z widocznych segmentów odwłokowych zaopatrzony jest w linie udowe[1].
Biedronki te zasiedlają stanowiska nasłonecznione, o charakterze kserotermicznym lub ruderalnym, gdzie bytują na krzewach i drzewach liściastych, bylinach i roślinach zielnych. Szczególnie często widywane są na ostach. Zjadają mszyce, m.in. Hyalopterus pruni. Zimę spędzają wśród uschniętych traw, pod kamieniami i w szczelinach skalnych[2][3].
Owad rozprzestrzeniony od krajów śródziemnomorskich i Europy Środkowej przez Europę Wschodnią i Turcję po Kaukaz i Syberię[2]. W Polsce należy do najrzadszych biedronek. Po 1950 roku notowano ją z Niziny Wielkopolskiej, Wyżyny Lubelskiej, Wyżyny Małopolskiej, Pienin i Bieszczadów[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryszard Bielawski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 76 Biedronki - Coccinellidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1959, s. 60-63.
- ↑ a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (13), 1986.
- ↑ a b Rafał Ruta, Paweł Jałoszyński, Szymon Konwerski, Tomasz Majewski, Tomasz Barłożek. Biedronkowate (Coleoptera: Coccinellidae) Polski. Część 1. Nowe dane faunistyczne. „Wiadomości entomologiczne”. 28 (2), s. 91-112, 2009.