Cerkiew św. Marka w Kopyłowie
cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Cerkiew św. Marka – unicka, a następnie prawosławna cerkiew w Kopyłowie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parafia prawosławna, a następnie unicka istniała w Kopyłowie od II połowy XVI w. W 1686 właściciel miejscowych dóbr, Marek Matczyński, ufundował unicką cerkiew św. Marka. Była to budowla jednonawowa, z czterospadowym dachem i pojedynczą wieżyczką, w stylu barokowym[1].
Unickie duchowieństwo z Kopyłowa brało udział w polskich powstaniach narodowych. W 1868 budowla była remontowana. Siedem lat później, w ramach likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, parafia kopyłowska została administracyjnie przemianowana na prawosławną. Obiekt kilkakrotnie przebudowywano, by upodobnić go do rosyjskiej architektury sakralnej. W 1907 pojawił się projekt kompleksowej przebudowy cerkwi, który ostatecznie zarzucono z powodu zbyt wysokich kosztów. Następnie postanowiono wznieść na miejscu drewnianej świątyni nową murowaną cerkiew prawosławną, jednak również do tej inwestycji nie doszło z powodu wybuchu I wojny światowej[1]. Następnie ludność prawosławna udała się na bieżeństwo. W niepodległej Polsce cerkiew nie została przywrócona do użytku liturgicznego, chociaż miejscowa ludność prawosławna, dominująca w miejscowości, ubiegała się o to, z poparciem metropolity warszawskiego i całej Polski Dionizego[2]. Obiekt pozostawał zamknięty, a wiernym nakazano korzystać z cerkwi w Matczu[3]. W II połowie lat 20. XX wieku o świątynię ubiegali się duchowni neouniccy[4].
W 1938 nieczynna cerkiew została rozebrana w ramach akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ks. Henryk Krukowski: Kościół filialny, p.w. św. Marka i Anny, w Kopyłowie. www.horodlo.zamojskolubaczowska.pl. [dostęp 2016-12-05]. (pol.).
- ↑ Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 56–58, 61 i 79. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 216. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 163. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 226. ISBN 978-83-7548-003-0.