Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Siemuszowej
![]() | |||||||||||
kościół filialny | |||||||||||
![]() Elewacja południowa | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie |
Chrztu Pańskiego | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Tyrawa Wołoska ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu sanockiego ![]() | |||||||||||
![]() |
Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Siemuszowej – drewniana filialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Siemuszowej, w powiecie sanockim.
Świątynia została włączona do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Historia obiektu[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew została wzniesiona w 1841. Cerkiew należała do parafii greckokatolickiej w Tyrawie Solnej. Od 1946 filialny kościół rzymskokatolicki pw. Chrztu Pańskiego, remontowany w 1978.
Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew prezentuje typ budownictwa ludowego w duchu klasycystycznym z wyraźnymi pierwiastkami latynizacji przejawiającymi się w nawiązaniu do tradycyjnego nurtu architektury sakralnej okresu józefińskiego. Jest to budynek o konstrukcji zrębowej, dwudzielny, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, nakryty dwukalenicowym dachem zwieńczonym baniastym hełmem. Od zachodu do cerkwi dobudowana jest szkieletowa wieża nakryta dachem namiotowym, również z hełmem. W przedłużeniu prezbiterium murowana zakrystia.
Wewnątrz zachował się klasycystyczny ikonostas z drugiej połowy XIX wieku, na ścianach babińca i nawy znajduje się polichromia figuralna.
-
Elewacja boczna
-
Widok od strony prezbiterium
-
Elewacja frontowa
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Około 200 m powyżej cerkwi, na szczycie góry z pięknym widokiem, znajduje się duży cmentarz greckokatolicki, na którym można zobaczyć wiele kamiennych nagrobków, najstarsze pochodzą z początku XIX wieku. Cmentarz został odremontowany w 2008 przez Stowarzyszenie Dziedzictwo Mniejszości Karpackich, przy współudziale Stowarzyszenia Magurycz i Stowarzyszenia „Jeden Świat”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M. Skowroński, A. Komski, A. Skowrońska-Wydrzyńska - „Cerkwie Nadsania”, Nowy Sącz 2002, ISBN 83-88887-08-4