Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chlorek piwaloilu
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC )
chlorek 2,2-dimetylopropanoilu
Inne nazwy i oznaczenia
chlorek trimetyloacetylu, PvCl, PivCl
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny
C5 H9 ClO
Masa molowa
120,58 g/mol
Wygląd
ciecz od bezbarwnej do jasnożółtej o gryzącym zapachu[1]
Identyfikacja
Numer CAS
3282-30-2
PubChem
62493
InChI
InChI=1S/C5H9ClO/c1-5(2,3)4(6)7/h1-3H3
InChIKey
JVSFQJZRHXAUGT-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[1]
Zwroty H
H225 , H290 , H302 , H314 , H330 , EUH071
Zwroty P
P210 , P280 , P301+P312 , P303+P361+P353 , P304+P340+P310 , P305+P351+P338
Temperatura zapłonu
13 °C (zamknięty tygiel)[1]
Granice wybuchowości
1,9–7,4%[2]
Numer RTECS
AO7200000
Dawka śmiertelna
LD50 638 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[1]
Stężenie śmiertelne
LC50 0,67 mg/l (4 h, szczur, inhalacja)[1]
Podobne związki
Podobne związki
chlorek acetylu , chlorek benzoilu , chlorek adamantanokarbonylu , kwas piwalowy
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotycząstanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Chlorek piwaloilu , skr. PvCl – organiczny związek z grupy chlorków kwasów karboksylowych . Wykorzystywany jest do wprowadzania piwaloilowej grupy ochronnej dla funkcji hydroksylowych [3] oraz jako czynnik kondensujący promujący reakcję alkoholi z kwasem fosfonowym lub monoestrami tego kwasu (H -fosfonianami ). Jest najczęściej stosowanym czynnikiem kondensującym w chemicznej syntezie oligonukleotydów metodą H -fosfonianową[4] .
↑ a b c d e f g h i Trimethylacetyl chloride , karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck , 30 czerwca 2021, numer katalogowy: T72605 [dostęp 2022-04-06] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki )
↑ a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics , William M. W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3 -220, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang. ) .
↑ M. M. Schelhaas M. M. , H. H. Waldmann H. H. , Protecting Group Strategies in Organic Synthesis , „Angewandte Chemie International Edition”, 35 (18), 1996, s. 2056–2083, DOI : 10.1002/anie.199620561 (ang. ) .
↑ Synthesis of Oligodeoxyribo- and Oligoribonucleotides According to the H -Phosphonate Method , [w:] R. R. Stromberg R. R. , J. J. Stawinski J. J. , Current Protocols in Nucleic Acid Chemistry , Nowy Jork: John Wiley & Sons, 2004, DOI : 10.1002/0471142700.nc0304s19 (ang. ) . Brak numerów stron w książce