Czesław Lewandowski (duchowny)

Czesław Lewandowski

Biskup tytularny Fidolomy
Czesław Lewandowski (2009)
In Domino speravi Panu zaufałem
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1922 Koło
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 2009 Włocławek
Biskup pomocniczy włocławski
Okres sprawowania	1973–1997
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	18 czerwca 1950
Nominacja biskupia	16 lutego 1973
Sakra biskupia	1 kwietnia 1973

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	1 kwietnia 1973
Miejscowość	Włocławek
Miejsce	katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Konsekrator	Stefan Wyszyński
Współkonsekratorzy	Jan Zaręba Kazimierz Majdański
Współkonsekrowani biskupi Roman Andrzejewski 20 grudnia 1981

Czesław Stanisław Lewandowski (ur. 15 sierpnia 1922 w Kole, zm. 16 sierpnia 2009 we Włocławku) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy włocławski w latach 1973–1997, od 1997 biskup pomocniczy senior diecezji włocławskiej.

Życiorys

Urodził się 15 sierpnia 1922 w Kole. Kształcił się w tamtejszym Gimnazjum Towarzystwa Oświatowego, uzyskując w 1939 małą maturę. W czasie okupacji, pozbawiony możliwości kontynuowania edukacji, pracował w miejscu zamieszkania. Działał w Narodowych Siłach Zbrojnych, angażując się w redagowanie miejscowej prasy podziemnej. W 1945 zdał maturę w trybie eksternistycznym. W latach 1945–1950 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Na prezbitera został wyświęcony 18 czerwca 1950 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włocławku przez miejscowego biskupa diecezjalnego Karola Radońskiego. W latach 1955–1958 odbył studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył z magisterium-licencjatem z teologii moralnej.

W latach 1950–1952 był wikariuszem w parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Lubrańcu, następnie w latach 1952–1955 w parafii Wszystkich Świętych w Sieradzu, na obu placówkach pracował również jako katecheta. W latach 1958–1959 pełnił funkcję ojca duchownego kursu filozoficznego w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, a w latach 1958–1961 był ojcem duchownym w Niższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Równolegle nauczał religii we włocławskich szkołach. Po likwidacji niższego seminarium duchownego przez władze państwowe został skierowany do Kalisza, gdzie w latach 1961–1965 jako rezydent przy kościele św. Józefa prowadził katechizację dzieci i młodzieży, a także był kapelanem miejskiego szpitala. W latach 1965–1973 zajmował stanowisko ojca duchownego w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, jednocześnie prowadząc wykłady z teologii życia wewnętrznego i misjologii. Od 1971 przewodniczył diecezjalnej komisji misyjnej.

16 lutego 1973 papież Paweł VI prekonizował go biskupem pomocniczym diecezji włocławskiej ze stolicą tytularną Fidoloma. Święcenia biskupie przyjął 1 kwietnia 1973 w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włocławku. Konsekrował go kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski, któremu asystowali biskupi włocławscy: diecezjalny – Jan Zaręba i pomocniczy – Kazimierz Majdański. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „In Domino speravi” (Panu zaufałem). W kurii biskupiej w latach 1973–1997 sprawował urząd wikariusza generalnego, a ponadto był przewodniczącym wydziału sakramentalnego, komisji muzyki sakralnej, komisji ds. sakramentów i komisji misyjnej. W jego kompetencjach znalazły się formacja duchowa kapłanów, kwestie zakonne i sprawy świeckich pracowników kościelnych. Podczas II Polskiego Synodu Plenarnego był przewodniczącym diecezjalnej komisji synodalnej. W latach 1974–1975 uczestniczył w peregrynacji kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej po diecezji, odwiedzając w tym czasie 260 parafii. Był spowiednikiem w kościele katedralnym. W 1980 objął godność dziekana włocławskiej kapituły katedralnej. 6 grudnia 1997 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego włocławskiego.

W Episkopacie Polski zasiadał w komisjach: ds. Powołań Duchownych (1973–1980 i 1984–1989), ds. Seminariów Duchownych (1975–1989) i ds. Duchowieństwa (1980–1984 i 1989–1994). W 1981 asystował w sakrze biskupa pomocniczego włocławskiego Romana Andrzejewskiego.

Zmarł 16 sierpnia 2009 we Włocławku. 20 sierpnia 2009 został pochowany w kwaterze kapłańskiej na cmentarzu komunalnym we Włocławku.

Wyróżnienia i upamiętnienie

W 1997 przyznano mu tytuł honorowego członka Towarzystwa Przyjaciół Miasta Koła. W 1999 otrzymał Krzyż Niezłomnych nadany przez Zarząd Naczelny Stowarzyszenia Polskich Byłych Więźniów Politycznych we Wrocławiu.

Jego imię nadano ulicy w Kole (ul. Księdza Biskupa Czesława Lewandowskiego).

Linki zewnętrzne

• Czesław Lewandowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-06-09]  (ang.).