Deleninae
| Hogg, 1903 | |||
 Delena cancerides | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| (bez rangi) | płytkowce | ||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Deleninae | ||
| Synonimy | |||
| |||
Deleninae – podrodzina pająków z infrarzędu Araneomorphae i rodziny spachaczowatych.
Morfologia i zasięg[edytuj | edytuj kod]
Pająki te mają na prosomie ośmioro oczu rozmieszczonych w dwóch rzędach. W rzędzie przednim oczy środkowe są większe, równe lub co najwyżej o 1/5 średnicy mniejsze od oczu bocznych. Czworokąt na planie którego rozmieszczone są oczy par środkowych zazwyczaj nie jest szerszy niż dłuższy. Karapaks jest w przedniej połowie najwyższy i w tylnej opadający lub na całej długości wypłaszczony. Nogogłaszczki samca mają unikalnej budowy aparat kopulacyjny z embolusem przedłużonym w bardzo długi, niekiedy ponad dwukrotnie dłuższy od karapaksu biczyk, w spoczynku spiralnie skręcony i umieszczony w rowku na strukturze podtrzymującej[1].
Podrodzina endemiczna dla Australii[2][3].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadził w 1903 roku Henry Roughton Hogg jako grupę Deleneae w podrodzinie spachaczowatych w obrębie rodziny aksamitnikowatych[1]. Wcześniej, w 1897 roku Eugène Simon klasyfikował te pająki w grupie Sparasseae w obrębie tejże podrodziny[4]. Spachaczowate do rangi rodziny, a Delaninae do rangi podrodziny wyniósł w latach 1912–1914 Toivo Henrik Järvi[5][6]. Podrodzina ta nie została wyróżniona w Systema Aranearum Aleksandra Pietrunkiewicza z 1928 roku, gdzie zaliczane do niej przez Hogga pająki sklasyfikowano w Eusparassinae[7]. Delaninae były intensywnie rewidowane w latach 1989–1999 przez Davida B. Hirsta[2]. Monofiletyzm Delaninae potwierdzony został przez molekularne analizy filogenetyczne Ingi Agnarsson i Lindy S. Rayor z 2013 roku[2] oraz Majida Moradmanda, Axela L. Schönhofera i Petera Jägera z 2014 roku[3]. Analizy te nie potwierdzają jednak monofiletyzmu wielu zaliczanych doń rodzajów[2].
Do podrodziny tej zalicza się ponad 100 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w 9 rodzajach[2][3]:
- Beregama Hirst, 1990
- Delena Walckenaer, 1837
- Holconia Thorell, 1877
- Isopeda L. Koch, 1875
- Isopedella Hirst, 1990
- Neosparassus Hogg, 1903
- Pediana Simon, 1880
- Typostola Simon, 1897
- Zachria L. Koch, 1875
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Henry Roughton Hogg. On the Australasian spiders of the subfamily Sparassinae. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 2, s. 414–466, 1903.
- ↑ a b c d e Ingi Agnarsson, Linda S. Rayor. A molecular phylogeny of the Australian huntsman spiders (Sparassidae, Deleninae): Implications for taxonomy and social behaviour. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 69 (3), s. 895-905, 2013. DOI: 10.1016/j.ympev.2013.06.015.
- ↑ a b c Majid Moradmand, Axel Schönhofer, Peter Jäger. Molecular phylogeny of the spider family Sparassidae with focus on the genus Eusparassus and notes on the RTA-clade and ‘Laterigradae’. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 74 (1), 2014. DOI: 10.1016/j.ympev.2014.01.021.
- ↑ E. Simon: Histoire naturelle des araignées. Paris: 1897.
- ↑ T.H. Järvi. Das Vaginalsystem der Sparassiden. I. Allgemeiner Teil. „Annales Academiae Scientiarum Fennicae (A)”. 4, s. 1–131, 1912.
- ↑ T.H. Järvi. Das Vaginalsystem der Sparassiden. II. Spezieller Teil. „Annales Academiae Scientiarum Fennicae (A)”. 4, s. 118-235, 1914.
- ↑ Alexandr I. Petrunkevitch. Petrunkevitch A. 1928.Systema Aranearum. „Transactions of the Connecticut Academy of Arts and Sciences”. 29, s. 1–270, 1928.