Diable Koryto
Diable Koryto (niem. Teufelmulde, słow. Diablovo koryto, węg. Ördög-teknő[1]) – jedno z górnych pęter Doliny pod Koszary w słowackich Tatr Bielskich[2].
Północny grzbiet Bujaczego Wierchu zwany Jagnięcym Grzbietem rozgałęzia się na dwa ramiona tworzące ograniczenie Diablego Koryta;
- orograficznie prawe z Rakuską Turnia, będące głównym ciągiem Jagnięcego Grzbietu. Oddziela Diable Koryto od Doliny Jagnięcej;
- lewe o nazwie Skrajny Diabli Grzbiet. Oddziela Diable Koryto od Małego Koszara[2].
Jedno z górnych pięter Doliny pod Koszary dawniej nosiło nazwę Diabli Koszar i stąd pochodzą diable nazwy w tej dolinie. Diable Koryto to wielka V–kształtna depresja. Dołem porośnięta jest świerkowym lasem, w dużej części mającym charakter lasu pierwotnego, wyżej kosodrzewiną, a w górnej części jest trawiasta. W obydwu zboczach liczne skalne odsłonięcia. Dolną częścią koryta spływa niewielki strumyk, który po połączeniu się ze strumykiem z Wielkiego Koszary tworzy Tokarski Potok[2].
Ze Zdziaru dnem Doliny pod Koszary prowadzi droga do polany Wyżnia Kobylarka, wyżej ścieżka przez dolną część Diablego Koryta (poniżej Rakuskiej Turni) i Skrajny Diabli Grzbiet do Małego Koszaru. Jest też ścieżka dnem Diablego Koryta na Bujaczy Wierch. Dla turystów wstęp wzbroniony, Diable koryto znajduje się na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego i dodatkowo jest obszarem ochrony ścisłej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2020-02-01].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.