Don McNeill
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 kwietnia 1918 |
| Data i miejsce śmierci |
28 listopada 1996 |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Gra pojedyncza | |
| Roland Garros |
W (1939) |
| US Open |
W (1940) |
| Gra podwójna | |
| Roland Garros |
W (1939) |
| US Open |
W (1944) |
William Donald McNeill, Don McNeill (ur. 30 kwietnia 1918 w Chickasha, zm. 28 listopada 1996 w Vero Beach) – amerykański tenisista, zwycięzca mistrzostw Francji i mistrzostw USA w grze pojedynczej i podwójnej.
W okresie II wojny światowej służył jako oficer wywiadu marynarki wojennej.
Po zakończeniu kariery pracował w branży reklamowej w Nowym Jorku.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Praworęczny Amerykanin, znany głównie ze skutecznego bekhendu, był jednym z zawodników, którym najlepsze lata kariery i szansę na odniesienie kolejnych sukcesów zabrała II wojna światowa.
W 1937 roku po raz pierwszy awansował do czołowej dziesiątku rankingu amerykańskiego, a rok później wygrał halowe mistrzostwa USA, pokonując w finale Franka Bowdena. Był wówczas studentem Kenyon College, w barwach którego zdobył międzyuczelniane mistrzostwo USA w 1940 roku. Tego samego roku został uznany za pierwszego tenisistę USA, natomiast ze względu na wojnę jedynie w 1939 roku znalazł się w czołowej dziesiątce rankingu światowego (nr 7). Wojna odebrała mu także szansę występów w Pucharze Davisa.
W 1939 roku na kortach im. Rolanda Garrosa podczas mistrzostw Francji (obecnie French Open) pokonał w finale lidera rankingu światowego, Bobby'ego Riggsa. Był drugim Amerykaninem ze zwycięstwem w Paryżu po Donie Budge'u i ostatnim zwycięzcą turnieju przed wybuchem wojny.
W 1940 roku zdobył tytuł akademicki i ukończył studia, a następnie zdobył mistrzostwo USA na kortach ziemnych, w finale pokonując Bobby'ego Riggsa. Po raz trzeci w krótkim czasie okazał się lepszy od Riggsa w wielkoszlemowych mistrzostwach USA w 1940 roku, pokonując go w rundzie finałowej. McNeill był pierwszym tenisistą, któremu w jednym sezonie udało się triumfować w rozgrywkach uczelnianych (Intercollegiate) i "dorosłych" mistrzostwach (w 1942 roku osiągnięcie to powtórzył Ted Schroeder).
W 1944 roku McNeill wywalczył deblowe mistrzostwo USA w parze z Bobem Falkenburgiem po zwycięstwie nad Billem Talbertem i Pancho Segurą. Był to drugi wielkoszlemowy tytuł deblowy McNeilla, który w 1939 roku oprócz paryskiego zwycięstwa singlowego triumfował w grze podwójnej, pokonując w parze z Charlesem Harrisem Jacques'a Brugnona i Jeana Borotrę. Podczas mistrzostw USA w 1944 awansował ponadto do finału w grze mieszanej w parze z Dorothy Cheney. W 1946 roku McNeill osiągnął finał mistrzostw USA, grając w parze z Frankiem Guernseyem, a trofeum przypadło Billowi Talbertowi i Gardnarowi Mulloyowi.
McNeill był ponadto m.in. halowym mistrzem USA w 1950 roku w singlu i pięć razy w deblu (1941, 1944 z Frankiem Guernseyem, 1949, 1950 i 1951 z Billem Talbertem).
W 1965 roku został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (2–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1939 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Bobby Riggs
|
7:5, 6:0, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 1940 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Bobby Riggs
|
4:6, 6:8, 6:3, 6:3, 7:5 |
Gra podwójna (2–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1939 | French Championships, Paryż | Ceglana | Charles Harris
|
 Jean Borotra Jacques Brugnon
|
4:6, 6:4, 6:0, 2:6, 10:8 |
| Zwycięzca | 2. | 1944 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Bob Falkenburg
|
 Pancho Segura Bill Talbert
|
7:5, 6:4, 3:6, 6:1 |
| Finalista | 1. | 1946 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Frank Guernsey
|
Gardnar Mulloy Bill Talbert
|
6:3, 4:6, 6:2, 3:6, 18:20 |
Gra mieszana (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1944 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Dorothy Cheney
|
Margaret Osborne DuPont Bill Talbert
|
2:6, 3:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame