Dudzia Dziura
49°14′09″N 19°52′21″E/49,235764 19,872492| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
23 m |
| Głębokość |
1 m |
| Deniwelacja |
6 m |
| Wysokość otworów |
1201 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
35 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-09.21 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′09″N 19°52′21″E/49,235764 19,872492
| |
Dudzia Dziura – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Wąwozie Kraków, na stoku Żaru poniżej Wielkiej Turni, na wysokości 1201 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 23 metry, a jej deniwelacja 6 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia zaczyna się dużą obszerną nyżą. Z niej odchodzi, za dwumetrowym prożkiem, ciasny i krótki korytarzyk. Prostopadle do niego, zaraz za wejściem, idzie do góry ciąg w kształcie rury. Po 9,5 metra kończy się namuliskiem[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini jest niewiele nacieków. Są drobne nacieki grzybkowe i fragmenty polew naciekowych.
W okolicach nyży rosną paprocie, mchy i glony. Są również grzyby[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była znana od dawna o czym świadczy wyryta w otworze data 1937. Dopiero jednak w 1966 roku pierwszą wzmiankę o niej zamieścił Z. Wójcik. W późniejszych latach nie była badana.
Dokumentację jaskini sporządził 22 września 1978 roku R.M. Kardaś przy współpracy J. Bednarka, A. Burkackiej i A. Rygiera[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-08-27] (pol.).