Dziura w Ździarach Wyżnia
49°14′32″N 19°52′42″E/49,242139 19,878250| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
6,5 m |
| Deniwelacja |
3,5 m |
| Wysokość otworów |
1525 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
510 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SW |
| Data odkrycia |
1978 rok |
| Odkrywca |
I. Luty |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-09.47 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′32″N 19°52′42″E/49,242139 19,878250
| |
Dziura w Ździarach Wyżnia – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich[1]. Wejście do niej znajduje się w ścianie Zdziarów, w niewielkim żlebie odchodzącym z Białego Żlebu w jego górnej części, w pobliżu Dziury w Ździarach, na wysokości 1525 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 6,5 metrów, a jej deniwelacja 3,5 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi poziomy korytarz zaczynający się w niewielkim, szczelinowym otworze wejściowym, który po 2,5-metrach przechodzi w 3,5-metrowy kominek. Na jego końcu znajduje się pozioma, bardzo ciasna szczelina uchodząca na powierzchnię tuż nad otworem wejściowym jaskini[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Ściany są wilgotne, brak jest na nich roślinności[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryła I. Luty w 1978 roku. Jej pierwszy plan i opis sporządzili J. Nowak i T. Ślusarczyk w 2011 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-02-08] (pol.).